Bezoek aan de Erta Ale-vulkaan: de wandeling naar de hel en terug”

Bezoek aan de Erta Ale-vulkaan: de wandeling naar de hel en terug”

Erta Ale in Ethiopië is een van de meest actieve vulkanen ter wereld en steekt boven een dodelijke woestijn uit. Wij vragen ons af of het het risico waard is

De 4×4 stoomt door de woestijn en botst over rotsen en scheuren. Zand zwiept tegen het raam, bijna vloeibaar in zijn beweging. Direct achter mij zit onze militaire escorte: twee mannen met automatische geweren nonchalant over hun schoot.

Ik zeg het niet graag, maar er hangt een duidelijk gevoel van wetteloosheid in de lucht. Ik haat het omdat dit Afrika is en westerlingen al eeuwen naar het continent komen om verhalen over risico's en avontuur te verzamelen om te vertellen tijdens diners onder het genot van kaas en wijn.

Dat bedoel ik niet, maar het is waar: hier, in de Danakil-depressie in de Afar-regio van Ethiopië, voelt het echt alsof er van alles kan gebeuren.

Het gevoel van risico is niet alleen maar overdreven. In 2012 kwamen bij een aanval door Afar-rebellen vijf toeristen om het leven en werden vier mensen ontvoerd, en tot op de dag van vandaag blijven er dodelijke incidenten plaatsvinden. Als gevolg hiervan is het toeristen verboden het gebied te betreden zonder militaire escorte.

alt=“Onze militaire escorte naar Erta Ale in de Danakil-depressie”>Atlas & LaarzenOnze militaire escorte naar Erta Ale in de Danakil-depressie

Onze escorte bestaat uit twee mannen, beiden stoïcijns en zonder glimlach. Terwijl we rijden, geeft onze gids ons gasmaskers voor later. Ik kijk naar Peter en weet dat hij zich hetzelfde afvraagt ​​als ik: wat doen we hier in vredesnaam?

Om dit uit te leggen moeten we teruggaan naar het begin van dit jaar, toen we werkeloos onze lijst samenstelden van de landen die we het liefst willen zien. In mijn top 5 was Ethiopië met Erta Ale de belangrijkste reden dat ik er naartoe wilde. Een paar maanden later zijn we hier, op weg naar een van de meest actieve vulkanen ter wereld voor de tocht naar de hel en terug.

alt="Erta Ale wordt beschreven als een wandeling naar de hel en terug">Atlas & LaarzenErta Ale wordt beschreven als een tocht naar de hel en terug

De Danakil-depressie is een van de heetste, diepste en droogste plekken op aarde. Het is zo extreem dat hier leven is aangetroffen in puur zuur. De temperatuur bereikt regelmatig 45°C en zeeën van gesmolten magma sijpelen net onder het oppervlak van de korst. Het is verstandig om de wandeling naar Erta Ale in het donker te beginnen om de verstikkende hitte van de dag te vermijden.

We vertrokken om 18.00 uur, net toen de randen van de lucht donkerder begonnen te worden. Onze gids, Haftu, is behendig en wendbaar en springt over enorme rotsen in de snel naderende duisternis. Mijn zaklamp is zwak en ik moet me bij elke stap intensief concentreren om struikelen te voorkomen.

Het tempo is hoger dan comfortabel, maar na jarenlang oefenen als Peter's zwakkere wandelpartner ben ik gewend om uit mijn comfortzone te gaan. We sjokken verder, met Haftu voorop en onze man met een pistool achter hem. Op een gegeven moment hoor ik zijn moeizame ademhaling en ben ik gerustgesteld dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft.

De wandeling naar het kraterkamp duurt gemiddeld drie uur; We kunnen het in twee en een half doen. Terwijl we de duivelse gloed van de vulkaan naderen, voel ik een scherpe zweem van opwinding. Dit. Dit is avontuur.

alt="Een duivelse gloed stijgt op boven de rand van Erta Ale">Atlas & LaarzenEen duivelse gloed stijgt op boven de rand van Erta Ale

We nemen een korte pauze op het kamp. De hitte is niet zo benauwend als ik had gevreesd, en de ‘wandeling naar de hel’ was minder zwaar dan bijvoorbeeld de wandeling naar de Matavanu-krater in Samoa, die me aan het eind in tranen had achtergelaten.

We marcheren verder en navigeren de laatste 15 minuten zorgvuldig naar de rand van Erta Ale. Daar ligt in al zijn glorie het langst bestaande lavameer ter wereld. Het is alles wat ik me had voorgesteld: boos, angstaanjagend, witgloeiend. De lava borrelt en explodeert, waardoor we van verbazing gapen.

Erta Ale is niet onze eerste wandeling naar een vulkaan, maar op een andere manier is hij uitzonderlijk. Minder explosief, maar uitgebreider. De lava is niet geconcentreerd in een enkele ventilatieopening; het sijpelt, stroomt en barst uit in een enorme ruimte.

We besteden er een eeuwigheid aan om ernaar te kijken, het te filmen en het onuitwisbaar in onze herinneringen te prenten. Dit is en moet een van de beste ervaringen van ons leven zijn.

Na een uur staat de Erta Ale te roken – passend bij de naam: “Smoking Mountain” in de lokale Afar-taal. Tevreden dat het risico, de moeite en de kosten om de rand te bereiken de moeite waard waren, pakken we onze spullen in en gaan terug naar het kamp.

Daar laten we ons op onze matrassen vallen, die naast elkaar in een stenen Afar-hut liggen. Terwijl ik daar in de hitte en wind lig, denk ik aan de ‘Shafia-test’. Vernoemd naar mijn jongste zus, staat er de vraag: "Zou ik dit aan Shafia aanbevelen?" en daarom 'Zou ik dit aan onze lezers aanbevelen?'

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=“Ein teuflisches Leuchten erhebt sich über dem Rand von Erta Ale“>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=“interessante fakten über den vulkan erta ale in äthiopien“>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Atlas & Laarzen

Het risico van het bezoeken van Erta Ale is reëel en tastbaar, maar de grootste uitdaging die ik tegenkwam was het gebrek aan infrastructuur. Er is geen kast in het kamp (hier of de volgende nacht), er is geen stromend water, geen vuilnisbakken. Ik ontdekte een rat in onze hut en het gebied is bezaaid met plastic flessen en toiletpapier die niet begraven kunnen worden in de verharde lava, die rondzweven als toeristen ze niet terugbrengen. Zou ik met dat in gedachten een bezoek aan Erta Ale aanbevelen?

Eerlijk gezegd? Ja.

Wetende wat ik weet, en wetende dat er slechts enkele dagen na ons bezoek een fataal incident plaatsvond, zou ik terugkeren en daarom moet ik concluderen dat het het risico en de moeite waard was. Een bezoek aan Erta Ale is uitdagend, maar ook spannend, betoverend en levensbevestigend.

Ik heb eerder de voor- en nadelen van risicovol reizen tegen elkaar afgewogen en kwam tot de conclusie dat we zoveel moeten verkennen als onze zenuwen toelaten. Dit, dames en heren, is avontuur.

Bezoek aan Erta Ale: de essentie

Wat: Erta Ale bezoeken als onderdeel van een tweedaagse, driedaagse tour door de Danakil-depressie in Ethiopië.

Waar: Onze tour door de Danakil-depressie was geboekt met een verblijf in Wukro Lodge in de stad Wukro. Deze gezellige eco-lodge maakt gebruik van zonne-energie en biedt een traditionele inrichting en een prachtig uitzicht op de omliggende heuvels. Er is gratis WiFi in de openbare ruimtes, een bar en restaurant ter plaatse, en een zwembad dat op het moment van schrijven in aanbouw is.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Atlas & Laarzen

Accommodatie tijdens de Danakil Depressie-tour zelf is uiterst eenvoudig. Bij Erta Ale (eerste nacht) kampeerden we op dunne matrassen in een stenen hut. De tweede nacht sliepen we onder de sterren op geïmproviseerde houten bedden.

Wij raden u aan uw eigen slaapzak in te pakken. Hoewel het gebied bekend staat om de stijgende temperaturen, worden de nachten winderig. Houd er rekening mee dat er geen ladekast is, dus u zult een comfortabel pad moeten bewandelen om de roep van de natuur te beantwoorden.

Wanneer: De beste tijd om Erta Ale te bezoeken is tussen oktober en februari, wanneer de stijgende temperaturen het draaglijkst zijn.

Hoe: We bezochten Erta Ale met Smiling Ethiopië, aanbevolen door Lonely Planet Ethiopië. We werden met zijn tweeën begeleid door een Engelssprekende gids, twee chauffeurs, twee koks en een tweekoppige militaire escorte, vervoerd in twee 4×4-voertuigen.

De tour was goed georganiseerd en zo comfortabel mogelijk gezien het gebrek aan onderliggende infrastructuur in het gebied. (We raden aan een felle koplamp, slaapzak, tissues/vochtige doekjes en antibacteriële gel mee te nemen.) Onze SUV's waren stevig en sterk, en we aten heel goed dankzij onze getalenteerde chef-kok Yidnak en zijn assistent.

We betaalden $ 300 per persoon voor een tour van 3 dagen en 2 nachten door Erta Ale, Dallol en de zoutvlakten van Asale Lake. Het is duur, maar het geld waard. Een uitgebreide tour van 3 nachten en 4 dagen kost $ 400 per persoon. Boek via Mulugeta Gebrehiwot: smileethiopiatravel.com, smileethiopiatravel@yahoo.com, (251-1) 150694.

Skybus en Selam exploiteren comfortabele bussen tussen Addis Abeba en Mekele, het startpunt voor Danakil-tours. Als u voor Wukro Lodge kiest, kunt u vanaf het Mekele-busstation een lokale bus nemen naar Wukro (15 ETB / 0,5 USD per persoon; 48 km) en vervolgens een tuk-tuk nemen naar de basis. De lodge ligt op vijf minuten bergopwaarts ploeteren.

Binnenlandse vluchten zijn de snelste manier om in Ethiopië te reizen (bekijk hier de meest recente routes). Het is veel goedkoper om vluchten te boeken bij een kantoor van Ethiopië Airlines in het land. Zorg ervoor dat u vermeldt of u internationaal met hen hebt gevlogen, want u komt in aanmerking voor een aanzienlijke korting.

Addis Abeba is de belangrijkste internationale luchthaven van het land. Boek internationale vluchten via skyscanner.net.

oud=““>

Lonely Planet Ethiopië is een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die zowel de topattracties willen verkennen als de minder bereisde wegen willen bewandelen. Als u liever met een rondreis reist, raden wij G Adventures en hun kleine groepsreizen door Ethiopië aan.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .