Ως ταξιδιώτης, όχι ταξιδεύοντας

Ως ταξιδιώτης, όχι ταξιδεύοντας

Η Kia κάνει έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και μοιράζεται πώς είναι να μένεις σε ένα μέρος

Οι τελευταίοι 12 μήνες έχουν φέρει τεράστια αλλαγή για εμάς εδώ στην Atlas & Boots. Πριν από ένα χρόνο, ο Peter και εγώ ζούσαμε εκτός Airbnbs ενώ κυνηγούσαμε σπίτι στο Yorkshire Dales. Είδαμε 22 ακίνητα, προσφέραμε με μισή καρδιά τα δύο από αυτά και μετά είδαμε το 23ο σπίτι μας που ερωτευτήκαμε. Δεν ήταν τέλειο (δεν χρειαζόταν εξωτερικός χώρος και πολλή δουλειά), αλλά το πέτρινο σπίτι 300 ετών με τα ξύλινα δοκάρια και το λιθόστρωτο δρόμο φαινόταν τέλειο για συγγραφέα. Εάν βγάλετε το κεφάλι σας από τον φεγγίτη, μπορείτε να δείτε ακόμη και ένα κάστρο.

Και έτσι μετακομίσαμε στη χώρα 240 μίλια βόρεια του Λονδίνου. Έχω γράψει για τα σκαμπανεβάσματα και τι μου λείπει περισσότερο από το Λονδίνο, αλλά ξέρω επίσης ότι πήραμε τη σωστή απόφαση.

• alt=“auf den Landweg wechseln“>
• alt=“Ein kurzer Spaziergang nach dem Umzug aufs Land“>
• alt=“Peter bewältigt einen Dales 30-Umzug aufs Land“>
• alt=“Der Gipfel verlagert sich aufs Land“>

Αφού εγκατασταθήκαμε στο σπίτι μας τον Σεπτέμβριο, πολύ γρήγορα ξεκινήσαμε για τη Ναμίμπια, τη Νότια Αφρική, το Λεσόθο, το Εσβατίνι και αργότερα την Κόστα Ρίκα, όπου υποδεχθήκαμε το νέο έτος.

Φέτος όμως τα πράγματα ήταν πιο ήσυχα για μένα. Εκτός από την Κόστα Ρίκα, ταξίδεψα στα Νησιά Φερόε για τέσσερις ημέρες νωρίτερα φέτος, οπότε δεν έλειπα σχεδόν καθόλου.

Για όσους από εσάς δεν ξέρετε γιατί, έχω ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει φέτος. Η συνέχεια αναμένεται τον Νοέμβριο, οπότε έχω μείνει στο σπίτι, γράφω, παρουσιάζω άρθρα και κάνω συνεντεύξεις, περιστασιακά βγαίνοντας σε λογοτεχνικά φεστιβάλ.

alt="Λίστα εξοπλισμού για το Everest Base Camp – Ζεστά ρούχα">Άτλας & ΜπότεςΟ Πήτερ έκανε το ταξίδι στο Έβερεστ Base Camp χωρίς εμένα

Εν τω μεταξύ, ο Peter έχει φύγει για να κάνει το Everest Base Camp Trek στο Νεπάλ και τώρα το μονοπάτι του Arctic Circle Trail στη Γροιλανδία χωρίς εμένα. Είναι γλυκόπικρο, πρώτον γιατί μας αρέσουν τα ταξίδια μαζί. Αυτό είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από το να ταξιδεύεις μόνος. Δεύτερον, δεν μου επέτρεψαν να πάω στο Νεπάλ ή στη Γροιλανδία!

Ξέρω πώς ακούγεται αυτό («Μπου χου, δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά των ονείρων μου λόγω της άλλης δουλειάς των ονείρων μου»), αλλά μετά από τέσσερα χρόνια πολλά ταξίδια, αισθάνομαι πολύ περίεργο να κάθεσαι ακίνητος. Εδώ είναι μερικά από τα πράγματα που παρατήρησα.

Δεν ζηλεύω...μέχρι να το ζηλέψω

Το θέμα με τη ζωή είναι ότι συχνά νιώθουμε έλλειψη, όσο υπέροχη κι αν ήταν, εκτός κι αν είναι υπέροχη τώρα. Δεν πειράζει που έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Τώρα αν είμαι σπίτι και είσαι κάπου κουλ, μάλλον θα σε ζηλέψω.

alt=”Χώρες που θέλουμε περισσότερο να δούμε, Μογγολία”>DreamtimeΘέλω πολύ να επισκεφτώ τη Μογγολία

Διατηρώ ένα ταξιδιωτικό ιστολόγιο, οπότε φυσικά γνωρίζω πολλούς ταξιδιωτικούς μπλόγκερ και είναι εντάξει αν βρίσκονται σε πόλεις που έχω ήδη δει ή ταξιδέψει σε χώρες που δεν γνωρίζω ακόμα, αλλά μόλις βρεθούν σε μια από τις χώρες που θέλω περισσότερο να δω (Μογγολία, Νεπάλ, Γροιλανδία), νιώθω ανήσυχος και ενθουσιασμένος που θα βγω στο δρόμο. Η ζωή είναι βασικά FOMO μέχρι να πεθάνω.

Παίρνω πίσω το χρώμα μου (ή την έλλειψή του)

Είναι περίεργο όταν το χρώμα του δέρματός σου αλλάζει ημιμόνιμα. Το 2014, στο ταξίδι μας σε όλο τον κόσμο, το χρώμα μου βάθυνε δραματικά.

alt="">Ισλανδία (2011) εναντίον Γαλλικής Πολυνησίας (2014)

Εδώ είμαι στην Ισλανδία με το χρώμα μου όπως είναι από τη γέννησή μου, σε σύγκριση με εμένα στη Γαλλική Πολυνησία μετά από έξι μήνες σε έντονη ηλιοφάνεια. Από τότε ταξιδεύουμε τακτικά σε ζεστά κλίματα, οπότε δεν επέστρεψα ποτέ στο αρχικό μου χρώμα.

Μετά από επτά μήνες στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρά ένα γρήγορο ταξίδι στις Νήσους Φερόες (δεν είναι γνωστές για τον ήλιο), επιστρέφω σιγά σιγά στο αρχικό μου χρώμα, το οποίο φυσικά μου φαίνεται περίεργο τώρα γιατί έχω συνηθίσει πολύ στο μαύρισμα!

Μιλώντας για δέρμα, το δικό μου φαίνεται καταπληκτικό

Το δέρμα μου είναι ό,τι πιο υγιές ήταν εδώ και πολύ καιρό. Κάποια από αυτά αναμφίβολα έχουν να κάνουν με τη μετακόμισή μας στη χώρα (οι πόροι μου κυριολεκτικά σκουραίνουν μετά από μια εβδομάδα στο Λονδίνο, γιουκ). Αυτό περιλαμβάνει επίσης την προστασία από τον ήλιο, την αίσθηση ξεκούρασης και τον επαρκή ύπνο με συνέπεια.

old="">Άτλας & ΜπότεςΤο τηλέφωνο δεν το αδικεί

Η ζωή στο δρόμο μπορεί να είναι αγχωτική. Είναι δύσκολο να μπεις σε μια ρουτίνα, να τρως υγιεινά ή να ασκείσαι τακτικά. Το να είμαι στο σπίτι σημαίνει ότι μπορώ να φροντίζω το σώμα μου, το οποίο έχει κάνει ορατή τη διαφορά.

Ανησυχώ ότι δεν κάνω το καθήκον μου

Οι τακτικοί αναγνώστες θα γνωρίζουν ότι δημοσιεύουμε δύο δημοσιεύσεις την εβδομάδα: ταξιδιωτικές αναφορές τις Τετάρτες και πρακτικές συμβουλές, τρέχουσες συζητήσεις και χαρούμενες λίστες τα Σάββατα.

Οι αναφορές ταξιδιών τείνουν να είναι πιο χρονοβόρες, καθώς απαιτούν όχι μόνο πληροφορίες για το τι κάναμε, αλλά και πρακτικές πληροφορίες σχετικά με το πώς μπορείτε να το κάνετε, εκτός από τη λήψη φωτογραφιών (εξέταση, επιλογή, επεξεργασία, μεταφόρτωση, πίστωση και επισήμανση όλων των δικών μας). και ένα βίντεο (αν και βίντεο lo-fi).

old="">Άτλας & ΜπότεςΟ Πέτρος κρατά τη θέση του

Οι αναρτήσεις του Σαββάτου, από την άλλη, είναι πιο εύκολες. Δεδομένου ότι δεν ταξιδεύω αυτή τη στιγμή, ο Peter έχει γράψει τη μερίδα του λέοντος στις ταξιδιωτικές αναφορές τους τελευταίους μήνες, για το οποίο λυπάμαι λίγο.

Επιμένει ότι αν το βιβλίο μου γίνει μπεστ σέλερ θα αξίζει τον κόπο, αλλά δεδομένου ότι περίπου 4.000 νέοι τίτλοι εκδίδονται κάθε εβδομάδα, εκ των οποίων μόνο 40 γίνονται μπεστ σέλερ, οι πιθανότητες για έναν μη διάσημο συγγραφέα είναι κάπου μεταξύ μηδέν και 1%. (Και ακόμα κι αν μπείτε στη λίστα, μπορεί να κερδίσετε λιγότερες από δύο χιλιάδες λίρες.) ¯(ツ)/¯

Με έκανε να αμφισβητήσω τι ήθελα στη ζωή

Έχω αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια στο βιβλίο μου τον τελευταίο χρόνο... και τώρα πρέπει να γράψω άλλο ένα. Λέω «πρέπει» σαν να μην ήταν το όνειρό μου, γιατί έχω υπόψη μου τα πράγματα που δεν μπορώ να κάνω ενώ γράφω ένα βιβλίο.

Ο Πήτερ με ρώτησε πρόσφατα, «Τι θα έκανες αν σου πρότειναν μια συμφωνία για τρία βιβλία;» και η ερώτηση με γέμισε με τρόμο.

alt="Atlas & Boots Top 10 Posts">Άτλας & ΜπότεςΈπρεπε να επιλέξω το γράψιμο αντί για τα ταξίδια φέτος

Έπρεπε να σκεφτώ σοβαρά την απάντηση. Θυσιάσαμε φέτος έναν μήνα στον Καναδά και ένα ταξίδι στην Αλάσκα λόγω δεσμεύσεων για βιβλία. Ο Πέτρος περνούσε τα Σαββατοκύριακα και τα βράδια χωρίς εμένα και συχνά περπατούσε μόνος του στους Ντάλες.

«Νομίζω ότι πρέπει να πω ναι», του είπα. Το να γράφω βιβλία είναι προνόμιο και δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα ποτέ να πω όχι, παρά τις πολλές θυσίες. Κανείς δεν σου λέει ότι το τίμημα των ονείρων είναι άλλα όνειρα και μερικές φορές πρέπει να αφήσεις ένα να φύγει.

old="">

Κεντρική εικόνα: Christine Bird/Shutterstock

      .