6 ciekawostek o Wyspie Wielkanocnej

6 ciekawostek o Wyspie Wielkanocnej

Przyglądamy się historii wyspy i wyjaśniamy najciekawsze fakty dotyczące Wyspy Wielkanocnej. Ta odległa wyspa na Pacyfiku jest nie tylko piękna, ale także pełna tajemnic

Na początek Wyspa Wielkanocnajest daleko.Bardzo, bardzo daleko.

alt="Mapa Wyspy Wielkanocnej">

W rzeczywistości jest to jedna z najbardziej odległych społeczności na świecie. Jego najbliższym zamieszkałym sąsiadem jest Pitcairn, 2000 km (1200 mil) na zachód, podczas gdy najbliższym krajem kontynentalnym jest Chile w odległości 3700 km (2300 mil). Krótko mówiąc, nie jest to krótki skok.

Pytanie, które należy zadać, brzmi: czy posągi na Wyspie Wielkanocnej są warte wysiłku? Czy te duże głazy są warte długiej podróży?

Po pięciu dniach spędzonych na zapierającej dech w piersiach wyspie możemy odpowiedzieć stanowczym „tak”.

Posągi z Wyspy Wielkanocnej są nie tylko wspaniałe do oglądania, ale ich fascynująca historia czyni je również jedną z trwałych tajemnic podróżniczych ludzkości. Oto sześć interesujących faktów na temat Wyspy Wielkanocnej.

1. Nikt nie wie, w jaki sposób przenoszono posągi

Spośród wszystkich interesujących faktów na temat Wyspy Wielkanocnej za godny uwagi uważa się transport posągów wyspy („moai”), ponieważ przeniesiono je przez wyspę na odległość 18 km (11 mil) bez użycia kół, dźwigów ani dużych zwierząt.

Naukowcy przetestowali kilka teorii i najczęściej doszli do wniosku, że wyspiarze używali kombinacji drewnianych bloczków, lin i drewnianych sań.

Jednak w 2011 roku Terry Hunt z Uniwersytetu Hawajskiego i Carl Lipo z California State University w Long Beach współpracowali z National Geographic, aby udowodnić, że zaledwie 18 osób jest w stanie przenieść 3-metrową (10 stóp) replikę Moai o wadze 5 ton na odległość zaledwie kilkuset metrów, używając trzech mocnych lin i odrobiny praktyki.

Nie jest jasne, czy ta metoda zadziałałaby w przypadku Paro, najwyższego moai zbudowanego o wysokości prawie 10 m (33 stóp) i wadze 82 ton, czy też w rzeczywistości najcięższego moai, ważącego aż 86 ton.

2. Ogromne głowy mają (większe) ciała

Archeolodzy wiedzieli, że posągi na Wyspie Wielkanocnej mają ciała od najwcześniejszych wykopalisk w 1914 r. Jednak opinia publiczna powszechnie nazywała je „głowami Wyspy Wielkanocnej”, ponieważ najczęściej fotografowane moai to te zakopane po ramiona.

alt=”ciekawe fakty na temat Wyspy Wielkanocnej – fakt-2″>

W 2012 roku zaczęły krążyć zdjęcia wykopalisk prowadzonych w ramach projektu posągu na Wyspie Wielkanocnej, a także zdjęcie z lat pięćdziesiątych XX wieku pokazujące, jak duże są w rzeczywistości posągi. Widok był tak imponujący, że kilka krajowych publikacji opublikowało o nim artykuł.

Wszystkie zdjęcia z wykopalisk można obejrzeć na stronie internetowej Projektu Statuy Wyspy Wielkanocnej.

3. Fiński turysta ukradł kiedyś ucho Moai

W 2008 roku na plaży Anakena znaleziono fińskiego turystę odcinającego ucho moai. Mieszkaniec wyspy widział, jak 26-letni Marko Kulju uciekał z miejsca zdarzenia z kawałkiem posągu w dłoni. Zgłosiła całe zdarzenie policji, która zidentyfikowała Kulju na podstawie tatuaży na jego ciele.

Fin został umieszczony w areszcie domowym i ukarany grzywną w wysokości prawie 17 000 dolarów – to niewielka kara, ponieważ groziło mu do siedmiu lat więzienia. Wkrótce po aresztowaniu Kulju publicznie przeprosił w chilijskiej gazecie.

W wyniku zdarzenia dostęp turystów będzie ściślej kontrolowany, a kamieniołom oddalony od głównej atrakcji zostanie otoczony kordonem.

Dziękuję Marko!

4. Posągi mogły być antidotum na trąd

Doktor Anneliese Pontius, profesor psychiatrii klinicznej w Harvard Medical School, wysunęła teorię, że wyspiarze stworzyli posągi, aby przeciwdziałać skutkom trądu.

Zgodnie z ich hipotezą szok wywołany dostrzeżeniem deformacji cech najważniejszych dla interakcji społecznych (twarzy, dłoni, palców, ramion) mógł skłonić wyspiarzy do rytualnego „cofania” szkód poprzez tworzenie moai z nadmiernie skorygowanymi rysami.

Te wysiłki mające na celu odwrócenie trądu mogły mieć miejsce zamiast wygnania dotkniętych chorobą na inne wyspy, tak jak miało to miejsce gdzie indziej (np. Hawaje, Molokai).

Objawy trądu w porównaniu z ich nadmiernie skorygowanymi odpowiednikami Moai są wymienione poniżej, zgodnie z opisem w artykule doktora Pontiusa Kamienne olbrzymy z Wyspy Wielkanocnej: pogląd neuropsychiatryczny.

• Der Zerstörung des Nasenknorpels durch die Lepra wird durch ausgeprägte Nasen und stilisierte Nasenlöcher entgegengewirkt.
• Abwärtsstellung des Mundes mit hängender Unterlippe und entblößten Zähnen (aufgrund einer Gesichtsnervenlähmung) im Vergleich zu Moai’s Aufwärtsstellung der Lippen. Keine Zähne sichtbar.
• Lippen eingezogen und geschwollen vs. nach oben gespitzt und dünn.
• „Klauenhand“ vs. gestreckte Finger in gerader Form. Die länglichen Finger liegen in einer horizontalen Linie über dem Bauch.
• Störungen von Fingern und Nägeln im Vergleich zu Moais gut abgegrenzten Fingerspitzen und Nägeln.

5. Jest brzydkie kaczątko, którego nikt nie potrafi wyjaśnić

alt=“Kia-Wielkanoc-2-05″>

To chyba najdziwniejszy ze wszystkich interesujących faktów na temat Wyspy Wielkanocnej. Wszystkie posągi na Wyspie Wielkanocnej mają charakterystyczne wydłużone cechy i charakteryzują się specyficzną estetyką. Jednak Tukuturi wydaje się znacznie bardziej ludzki. Jest znacznie mniejszy od pozostałych Moai i wydaje się klęczeć z rękami na nogach.

Głowa Tukuturi jest okrągła i bardziej ludzka i wydaje się mieć małą brodę. Podczas gdy inne Moai zostały wyrzeźbione w oszałamiającym miejscu Rano Raraku, Tukuturi zostało wykonane z innego materiału (czerwonawego kamienia Puna Pua), a następnie przywiezione do Rano Raraku. Nikt nie wie, dlaczego jest tak inaczej.

6. Posągi zostały obalone przez wściekłych wyspiarzy

Nikt nie twierdzi, że Wyspa Wielkanocna doświadczyła niszczycielskiego wylesiania w którymkolwiek momencie swojej historii. Panująca teoria od dawna głosi, że wyspiarze wycinali (lub palili) drzewa, aby oczyścić ziemię i rzeźbić kajaki, aby utrzymać rosnącą populację i być może przewieźć moai.

Nowsze teorie sugerują, że powszechne wylesianie było dziełem polinezyjskich szczurów, które przybyły pierwszymi kajakami. Antropolodzy zgadzają się, że bunt lub powstanie wyspiarzy miało miejsce gdzieś w XVII wieku.

Zmęczone malejącymi zasobami klany zaczęły się ścierać i niszczyć nawzajem moai. Podaje się, że do 1868 roku na wyspie nie było żadnych pionowych posągów, z wyjątkiem częściowo zakopanych na zewnętrznych zboczach Rano Raraku. Oczywiście wiele z nich zostało już odbudowanych.

Lonely Planet Chile & Easter Island zawiera kompleksowy przewodnik turystyczny po Wyspie Wielkanocnej, idealny dla tych, którzy chcą zarówno poznać główne atrakcje, jak i wybrać mniej uczęszczaną drogę.

Misja: Atlas & Boots

      .