Antarctica: Waarom mijn zevende continent meer was dan alleen een egotrip

Antarctica: Waarom mijn zevende continent meer was dan alleen een egotrip

Kia legt uit waarom een ​​reis naar Antarctica haar eindelijk een gevoel van rust gaf

Ik ben een van de zes zussen, wat mij altijd een zeker cachet heeft gegeven; een soort gebruikte, nutteloze beroemdheid zoals die van stewardessen en eeneiige tweelingen. De laatste keer dat ik ‘al mijn zussen’ publiekelijk noemde, onderbrak een vreemdeling me om te vragen hoeveel. Mensen willen vaak weten of we allemaal met elkaar overweg kunnen, hoe vaak we elkaar zien en hoe het was om op te groeien.

Ik vertel ze dat het vrolijk, chaotisch en luid was. De waarheid is dat dat een tijdje zo was, maar toen we eenmaal in onze tienerjaren terechtkwamen, kwamen we in een andere baan terecht: thuis, op school, in de bibliotheek. Mijn zussen en ik mochten ons niet langer vrij bewegen, dankzij de conservatieve opvattingen van onze ouders over wat jonge Aziatische vrouwen wel en niet zouden moeten zijn.

Ieder van ons paste zich op onze eigen manier aan, maar voor mij – een lezer gedreven door avonturenverhalen – werd het thuis al snel benauwd; een plaats van gevangenschap waaruit ik niet kon ontsnappen.

Atlas & LaarzenAls lezer gedreven door avonturenverhalen droomde Kia van Antarctica

Zodra ik kon, begon ik te reizen, wat voelde als de ultieme vrijheid. Ik begon met bekende plaatsen: Parijs op 16-jarige leeftijd, New York op 18-jarige leeftijd, Thailand op 21-jarige leeftijd. Ik bedacht schoolreisjes en werkverplichtingen om toestemming van mijn ouders te krijgen. Tegen de tijd dat ik naar mijn eigen appartement verhuisde - een regelrecht taboe voor een ongehuwde vrouw uit mijn gemeenschap - was reizen in mijn botten gegroeid.

In de daaropvolgende tien jaar bezocht ik 60 landen op zes continenten, evenals talrijke afgelegen gebieden zoals Paaseiland, de Faeröer, de Galápagoseilanden en de Cookseilanden. Toch verlangde ik naar één ding: Antarctica.

Atlas & LaarzenAntarctica: de laatste grens

Deze afgelegen wildernis schoot in mijn hoofd: een plek met ongerepte toendra, torenhoge gletsjers en een stilte die zo absoluut was dat het pijn kon doen. Voor mij was Antarctica de laatste grens, en toen mij in 2019 een tiendaagse reis naar het Antarctisch Schiereiland werd aangeboden met Albatros Expeditions, leek het een korte en wrede zet. Als sintels op een straatsteen, de ene seconde hier en de volgende seconde weer verdwenen.

Het was eigenlijk een tijdje moeilijk te geloven, aangezien onze reis werd uitgesteld van 2020 naar 2021 en vervolgens van 2021 naar 2022. We geloofden niet echt dat dit zou gebeuren totdat we voet zetten op de Ocean Victory, het meest milieuvriendelijke expeditieschip dat momenteel naar het continent reist.

Ocean Victory, het meest milieuvriendelijke expeditieschip dat momenteel naar Antarctica vaart

We vertrekken vanuit Ushuaia, bekend als de meest zuidelijke stad ter wereld en bijgenaamd “El Fin del Mundo”, het zogenaamde einde van de wereld. Natuurlijk zouden we nog veel verder durven gaan.

We begonnen met een tweedaagse oversteek door de Drake Passage, het beruchte watergebied tussen de Chileense Kaap Hoorn en de Zuidelijke Shetlandeilanden. Dit is waar drie oceanen samenkomen en de golven hoger kunnen zijn dan 12 meter, ongehinderd door landmassa's. In feite wordt de Drake beschouwd als een van de meest verraderlijke reizen voor schepen.

Atlas & LaarzenKia kijkt uit over Drake Passage

Slaperig van mijn zeeziektepillen bracht ik het grootste deel van de eerste dag in bed door. Gelukkig vond ik de tweede dag min of meer mijn zeebenen terug. Ik was verrast toen een expeditieleider zei dat dit een van de soepelste overtochten was die hij ooit had meegemaakt. Met dat in gedachten zou ik het vreselijk vinden om de Drake boos te zien.

Al snel kwamen we pakijs tegen, grote vlaktes van drijvend wit. Hier maakte de zoute lucht plaats voor iets lichters: een hoge, heldere kou die zich een weg baande in onze kragen. Hier kondigde de kapitein een verrassing aan. Hoewel dit niet op de officiële route ligt, zouden we de poolcirkel oversteken op 66°33′ ten zuiden van de evenaar.

oud=““>

Atlas & Laarzen

Een feestelijk drankje als we de poolcirkel oversteken

Niet alle reizen doorkruisen de cirkel, ook al komen ze op het continent zelf terecht, dus dit was een moment van feest. We ontmoetten andere passagiers op het bovendek en vierden dit met glazen sprankelende champagne.

Terwijl ik mijn glas van de ene hand naar de andere verplaatste en zei: "Eek, mijn champagne wordt kouder!", De absurditeit van het moment drong tot me door. Ik barstte in lachen uit: een vrolijk schoolmeisjesgeluid dat overging in duizeligheid.

Atlas & LaarzenPinguïnsnelwegen worden in de loop van de tijd in de sneeuw geëtst

De volgende dag landden we op het Antarctisch Schiereiland in de haven van Neko, de thuisbasis van een kolonie ezelspinguïns. Hier ontdekten we een reeks 'pinguïnsnelwegen', paden die in de sneeuw waren geëtst, gecreëerd door een paar dappere pinguïns en hergebruikt door vele anderen op weg naar de zee.

Toen we van boord gingen, waren we blij een “welkomstcomité” van Gentoos aan de kust aan te treffen. Hier zou er geen sprake zijn van gedrang om uitzichten of urenlang wachten op foto's. De pinguïns waren er in overvloed en omdat er geen landroofdieren een bedreiging vormden, bloeiden ze zogenaamd goed. Toch werd alle passagiers gevraagd het protocol te volgen: in één rij lopen, nooit een pinguïnsnelweg blokkeren en zich houden aan de rode vlaggen van het tentoonstellingsteam. Deze protocollen zijn bedoeld om de pinguïns te beschermen, dus passagiers willen hier graag aan voldoen.

oud=““>

Atlas & Laarzen

Ontmoet ezelspinguïns in de haven van Neko

Na Neko was het tijd voor onze eerste zodiacrit rond de ijsbergen van het schiereiland. Hier zagen we Antarctica van Attenborough: enorme ijsformaties met onmogelijke blauwe strepen, pinguïns die in het water zwommen, een zeehond die in de verte lag te loungen.

Natuurlijk zijn er op een plek die door toeval wordt bepaald, waarschijnlijk enkele uitdagingen. Onze kajak- en kampeertochten werden bijvoorbeeld geannuleerd vanwege onvoorziene omstandigheden, waardoor we twee van de essentiële ervaringen van Antarctica zouden missen.

alt="Attenborough's Antarctica">Atlas & LaarzenAntarctica van Attenborough

Er was nog meer teleurstelling in de winkel. De volgende dag zagen we tijdens onze Zodiac-cruise walvissen van een afstand, terwijl passagiers op een andere boot ze van ongelooflijk dichtbij zagen. Onze Zodiac kon vanwege regelgeving niet zo dichtbij komen. We waren bemoedigd om te zien dat grenzen werden gerespecteerd – vooral na onze ervaring in Mirissa – maar waren nog steeds teleurgesteld. Toen de andere passagiers ons later hun foto's lieten zien, konden we niet anders dan overlopen van jaloezie.

Gelukkig geeft Antarctica op andere manieren terug wat nodig is. Toen we die avond over het bovendek wandelden, ontdekten we tot onze verbijstering een babybultrug die voor de boeg van het schip lag te slapen. Ja, slaap.

Wij en een tiental passagiers kwamen allemaal fluisterend bijeen. We hebben het wezen vele minuten bekeken op een van de meest adembenemende momenten van de reis. Toen hij bewoog, werd al het andere vergeven. Dit was iets onuitwisbaars: een moment dat ik me voor altijd kon herinneren om aan mezelf te bewijzen dat ik had geleefd.

Het was een passend einde van onze tijd op het schiereiland voordat we naar de South Shetlands vertrokken. Onze eerste stop was Half Moon Island, de thuisbasis van een kolonie kinbandpinguïns. We brachten iets minder dan een uur door met het observeren van deze betoverende wezens voordat we terugkeerden naar het land voor onze Polar Plunge.

Atlas & LaarzenEen paar kinbandpinguïns

De Polar Plunge, een angstaanjagend overgangsritueel voor bezoekers aan het gebied, omvat een sprong in bijna ijskoud water (1-2°C), meestal vanaf het schip, af en toe vanaf een Zodiac, en soms vanaf de kust, wat volgens mij het ergste is. Er is zeker meer kracht nodig om door bijna ijskoud water te dringen dan om een ​​fractie van een seconde te springen.

Ongeveer de helft van de passagiers had zich aangemeld voor de sprong, en toen Peter en ik de kust naderden, zagen we onze mede-dwazen de zee in rennen en er meteen weer uit komen. Ik kleedde me uit en reciteerde gebeden waarvan ik dacht dat ik ze in mijn kindertijd had opgegeven. Peter stapte het water in en huiverde. ‘Mijn God, dat is koud.’ Op mijn aandringen sprong hij erin en ik volgde hem snel, duikend onder de oppervlakte.

De schok voor het systeem was zo duidelijk en absoluut dat er geen ruimte overbleef voor overtuigende gedachten. Net zoals degenen die een ongeluk overleven zich misschien alleen maar gaten herinneren, registreerde mijn geest geen pijn; alleen maar de drang om eruit te komen. Ik rende het water uit en trok hevig trillend mijn zwempak uit en trok haastig mijn laagjes aan. We stapten meteen in een wachtende Zodiac en werden teruggebracht naar het schip voor een warme douche en een kopje thee. Het duurde lang voordat onze tenen waren opgewarmd, maar het was de moeite waard om onze strepen te verdienen.

Atlas & Laarzen

Atlas & Laarzen

Atlas & Laarzen

Ontmoet pinguïns en hun kuikens op het eiland Barrientos

Die middag hadden we onze vierde en laatste landing van de reis: een kolonie ezels- en kinbandpinguïns op Barrientos Island. Niemand had ons vooraf verteld dat er nog een verrassing zou komen. De kolonie had een succesvol broedseizoen achter de rug en zat vol met pinguïnkuikens. Wij hadden het voorrecht om ze te zien nestelen en voeden. In een reis vol bijzondere momenten was dit de perfecte afsluiting.

Terug op het schip keek ik vanaf een leeg dek naar de horizon, opnieuw gekalmeerd door het grote witte continent. Antarctica biedt een schat aan adembenemende momenten, maar zelfs op zijn stilst, zonder tuimelaarspinguïns of luie walvissen, heeft het een omvang en majesteit die je buiten adem zullen laten voelen.

Sommigen zeggen dat een reis naar Antarctica gedreven wordt door ego: een narcistisch verlangen om alle zeven continenten af ​​te vinken. Voor mij was het de ultieme vrijheid; de vrijheid die ik in die eerste jaren thuis miste en waarnaar ik verlangde. Deze reis ging niet zozeer over het overschrijden van een cirkel, maar over het sluiten van de cirkel, het terugkeren naar huis, maar deze keer naar een cirkel waar ik eindelijk vrede heb.

Antarctica: de essentie

Wat: Een 10-daagse expeditie naar de Zuidelijke Shetlandeilanden en het Antarctisch Schiereiland met Albatros Expeditions.

Waar: We verbleven in een Balkonsuite op de Ocean Victory, een ultramodern klein schip met 93 hutten, allemaal met uitzicht op de oceaan en 90% met een eigen balkon. Onze suite bevatte een tweepersoonsbed, een zithoek, een badkamer en een eigen balkon, evenals badjassen, slippers en een haardroger.

oud=““>

Atlas & Laarzen

De Ocean Victory is uitgerust met twee restaurants en een grillterras, twee bars waarvan één met panoramisch uitzicht, een zwembad, spa, fitnessruimte, winkel, bibliotheek en collegezaal. Houd er rekening mee dat sommige van deze voorzieningen gesloten kunnen zijn, afhankelijk van de Covid-beperkingen.

Wanneer: De beste tijd om naar Antarctica te reizen is van november tot maart, wanneer het zomer is op het continent. December tot en met februari zijn bijzonder goede maanden, omdat de temperaturen regelmatig boven nul uitkomen.

Hoe: We bezochten Antarctica tijdens de 10-daagse expeditie naar de Zuidelijke Shetlandeilanden en het Antarctisch Schiereiland over Ocean Victory. Prijzen beginnen bij $14.990 per persoon voor een Balkonsuite op basis van een bezetting van twee personen en $6.990 per persoon voor een driepersoonshut (alleen patrijspoort) op basis van een gedeelde kamer van drie personen.

Kortingen en speciale aanbiedingen zijn te vinden in de buurt van vertrekdata. Controleer Adventure Life en Cruise Noorwegen in de VS of Wildfoot, Swoop of Audley Travel in het VK.

De prijzen zijn inclusief alle Zodiac-landingen, een expeditieparka, verhuur van laarzen, rondleidingen en lezingen, alle maaltijden aan boord en 24 uur per dag thee en koffie. De kajak- en kampeertochten en internettoegang zijn extra. We kochten twee uur internet voor de duur van de expeditie ($ 50), omdat we onze online tijd wilden beperken.

In Ushuaia en de rest van Argentinië bleven we online met een Keepgo Lifetime World LTE-simkaart, die verbinding maakt met lokale 4G-netwerken in meer dan 100 landen. Gebruik deze verwijzingslink om 10% korting te krijgen op elk Keepgo-product.

We vlogen van Londen naar Buenos Aires, waar we logeerden in Hotel Club Francés, een groot en historisch hotel in het hart van de elegante wijk Recoleta. Van daaruit namen we een binnenlandse vlucht van Ushuaia naar Buenos Aires. Boek via Skyscanner voor de beste prijzen.

Nog een laatste opmerking: neem al uw contante dollars mee en wissel deze in voor lokale valuta zodra u in Argentinië bent. De 'Blauwe Dollar'-koers van het land betekent dat u veel meer waar voor uw geld krijgt in vergelijking met geld opnemen bij een geldautomaat of betalen met een kaart.

oud=““>

Openbaarmaking: we waren te gast op Ocean Victory als gasten van Albatros Expeditions, die de volledige kosten van de expeditie dekten. Alle vluchten, transfers, personeelsvergoedingen, accommodatie aan wal en onkosten hebben we zelf gefinancierd. Wij garanderen nooit een positieve berichtgeving en alle meningen zijn onze eigen meningen.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .