Heeft de natuur werkelijk een diversiteitsprobleem?

Heeft de natuur werkelijk een diversiteitsprobleem?

Er zijn geen borden met ‘Alleen blanken’ bij de wandelpaden, geen aparte toiletten, geen vergunningen die worden afgegeven op basis van kleur – dus waarom heeft de natuur een diversiteitsprobleem?

Mijn jongere zus kijkt naar de poolrendieren die op mijn scherm rondlopen. Ze lacht terwijl je aan een mand vol graan knabbelt. Dan neemt ze het dubbele.

"Wacht. Ben jij dat?" vraagt ​​ze. "Ja natuurlijk." "Je ziet eruit als een boerenmeisje!" zegt ze op een toon die het midden houdt tussen geamuseerd en minachtend. “Waar is je lange jas?” ‘Ik was in het noordpoolgebied,’ zeg ik. “Ik wilde geen zwierige jas van Zara dragen.”

Ze gooit de telefoon opzij, in de war waarom ik comfort zou verkiezen boven stijl, 350 km ten noorden van de poolcirkel.

Maar ik kan het haar niet kwalijk nemen. Vijf jaar geleden voelde ik hetzelfde. Tijdens een reis naar IJsland in 2010 droeg ik Uggs in plaats van wandelschoenen en een jas die niet waterdicht was, laat staan ​​winddicht.

alt="Buitendiversiteit">

De enige reden dat ik me vandaag beter voel, is omdat ik een jongen heb ontmoet die van kamperen houdt - of beter gezegd: een blanke jongen die van kamperen houdt.

Zijn kleur is relevant, want als ik, een Aziatisch meisje, in plaats daarvan een Aziatische jongen of een zwarte jongen had ontmoet, zou ik misschien nooit zo buitenaards zijn geworden als nu. Waarom? Omdat de natuur blijkbaar een diversiteitsprobleem heeft.

In de Verenigde Staten bestaat volgens de National Park Service (NPS) 20% van de bezoekers van de nationale parken uit etnische minderheden, vergeleken met bijna 40% van de algemene bevolking.

In Engeland komt slechts 1% van de bezoekers van de nationale parken uit etnische minderheden (Natural England), vergeleken met 14% van de algemene bevolking (Office of National Statistics).

Deze ongelijkheid herhaalt zich in een aantal landen en heeft de vraag doen rijzen: heeft de natuur een diversiteitsprobleem?

Outside interviewde het populaire tijdschrift voor outdoorliefhebbers onlangs Ambreen Tariq, die @brownpeoplecamping runt, een Instagram-account dat tot doel heeft "mensen te laten heroverwegen wat het betekent om buiten te zijn."

Ambreens interview in het tijdschrift is getiteld To Diversify the Outdoors, We Must to Think About Who We're Exclusion, en gebruikt fragmenten uit haar Instagram-posts waarin ze stelt: "Onze openbare gronden moeten inclusiever zijn en de diverse bevolking en geschiedenis van ons land weerspiegelen."

Dit bracht mij – een bruin, natuurminnend meisje – ertoe zich af te vragen of we werkelijk werden buitengesloten.

Sluit de natuur etnische minderheden uit?

Deze vraag lijkt opzettelijk provocerend. Ten slotte zijn er geen regels of voorschriften die etnische minderheden van de paden houden. Er hangen geen ‘Whites Only’-borden boven de wandelpaden, er zijn geen aparte toiletten en er worden geen vergunningen afgegeven op basis van kleur.

alt="Buitendiversiteit">

Er heerst in de natuur geen ‘alleen blanken’-sfeer, dus wat houdt minderheden tegen? (Afbeelding: Centrum voor Amerikaanse geschiedenis, UT-Austin; Fair Use)

Buiten word je alleen beperkt door je capaciteiten. Gezien de collegiale instelling van de meeste wandelaars, klimmers etc. is de natuur toch één van de weinige plekken waar kleur geen rol speelt?

Ik ben een bruine vrouw uit een moslimfamilie en heb me buitenshuis nooit ongemakkelijk gevoeld. Ik vraag me af of de strijd voor diversiteit niet beter gericht zou zijn op het vergroten van de vertegenwoordiging in het Parlement, het dichten van de loonkloof, het verbeteren van de sociale mobiliteit en het garanderen van beter onderwijs.

Dat gezegd hebbende, is het heel gemakkelijk om te beweren dat er geen sprake is van uitsluiting als je het gevoel hebt dat je er zelf bij betrokken bent. Het is dus belangrijk om dit onderwerp nader te onderzoeken.

In de periode 2008 tot en met 2009 vroeg de NPS aan niet-parkbezoekers of zij het eens waren met verschillende redenen waarom zij de NPS-eenheden niet vaker bezochten.

De belangrijkste redenen die etnische minderheden aangaven waren:

• Bewusstsein: „Ich weiß einfach nicht so viel über NPS-Einheiten“
• Zugriff: „Es dauert zu lange, von zu Hause aus zu einer NPS-Einheit zu gelangen“
• Kosten: „Die Hotel- und Verpflegungskosten in NPS-Einheiten sind zu hoch“

Deze redenen worden overigens ook het meest genoemd door blanke respondenten. Dit geeft aan dat dit algemene problemen zijn en niet specifiek voor etnische minderheden. Door naar de grootste verschillen te kijken, krijgen we meer bruikbare inzichten.

Het is veelbetekenend dat de grootste kloof bestaat uit ‘Ik besteed mijn vrije tijd liever aan elektronische activiteiten’, waarbij 17% van de blanke respondenten het met deze stelling eens is, vergeleken met ruim twee keer zoveel (38%) van de niet-blanke respondenten. Tot nu toe geen uitsluiting – maar een blik verderop in de lijst onthult enkele interessante inzichten.

• Erfahrung: „NPS-Einheiten sind für mich unangenehme Orte“ (5 % Weiße vs. 17 % Nicht-Weiße)
• Service: „NPS-Mitarbeiter bieten Besuchern schlechten Service“ (5 % gegenüber 15 %)
• Sicherheit: „NPS-Einheiten sind keine sicheren Orte zum Besuchen“ (5 % gegenüber 13 %)

Ongeveer drie keer zoveel etnische minderheden vinden NPS-eenheden onaangenaam en onveilig met slechte service vergeleken met hun blanke tegenhangers. De ongelijkheid is lager, maar nog steeds merkbaar onder degenen die parken bezoeken (ongeveer twee keer zo hoog als drie keer).

Gegeven het feit dat er geen tastbare barrières zijn voor de omgang met de natuur, is de vraag wellicht niet of de natuur exclusief is, maar of zij inclusief is.

Bevat de natuur etnische minderheden?

Het romantische uitzicht naar buiten is op glooiende heuvels en groene paden; van adembenemende grote muren en zoetwatermeren; van introspectie, eenzaamheid en betekenis.

Het zijn al die dingen, maar het is ook een miljardenindustrie met monolithische bedrijven en uitgestrekte marketing-, pers- en PR-teams. Hebben deze reuzen van de natuur minderheden?

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Homepagina's van alle outdoormerken van pagina's 1 tot en met 10 van het assortiment herenjassen op Cotswold Outdoor (behalve één homepage waarop geen mensen stonden). Het enige teken van diversiteit komt van United By Blue.

Misschien zitten we in een soort impasse: adverteerders richten zich op blanke mensen omdat ze vaker buiten zijn – en blanke mensen gaan vaker naar buiten omdat zij degenen zijn die worden bediend.

Ik ben op zoek gegaan naar een breder perspectief.

Hiren Joshi, een 35-jarige IT-consultant uit Londen, brengt tijd door met kajakken, klimmen en skiën. Hij vertelt me: "Ik weet niet waarom mensen zouden zeggen dat [diversiteit een probleem is], aangezien alle activiteiten die ik doe erg inclusief zijn en de mensen heel open en vriendelijk zijn. Over het algemeen zijn mensen open en etniciteit lijkt geen probleem te zijn."

Hiren zegt dat hij zich nooit onwelkom heeft gevoeld in de buitenlucht: "Het is een persoonlijke keuze. Er is niets dat etnische minderheden ervan weerhoudt deel te nemen aan buitenactiviteiten - zelfs taal is geen barrière in een sport. De mensen die ik ontmoette waren zeer inclusief."

Hij geeft echter toe dat er een probleem kan zijn met de berichtgeving: "Als iemand uit een etnische minderheid betrokken wil raken, is er niets dat hem tegenhoudt. Misschien komt die boodschap niet zo ver over als zou moeten."

Sami Rahman, een 29-jarige schrijver uit Londen, wijst erop dat het probleem binnenin ligt: ​​"Er zijn geen Aziatische rolmodellen om ons aan te moedigen, vooral niet voor vrouwen. Vanaf het moment dat we naar school gaan, wordt ons geleerd goed te zijn in wiskunde en wetenschappen. Kinderen die goed zijn in sport of sport worden als 'dom' gezien."

‘Ik heb nog nooit gehoord van een Aziatisch gezin dat ging kamperen, en dat komt omdat de meesten er niet voor zijn opgevoed.’

Ze voegt eraan toe: "Het is meer een gemeenschapsprobleem. Er zijn zwem- en aerobicslessen voor Aziatische vrouwen, maar niets dat ons aanmoedigt om meer uit te gaan. Ik heb nog nooit gehoord van een Aziatisch gezin dat gaat kamperen en dat komt omdat de meesten daar niet voor zijn opgevoed."

Sami gelooft dat de verantwoordelijkheid bij de etnische gemeenschappen zelf ligt, maar ook dat er meer gedaan kan worden om betrokkenheid te stimuleren. Op de vraag of de outdoor-industrie meer zou moeten doen om etnische minderheden erbij te betrekken, zegt ze: "Ja, zeker. [Vertegenwoordigers] zouden scholen kunnen bezoeken waar een hoge concentratie etnische minderheden is, zoals Tower Hamlets. Gemeenschapsgroepen zouden kampeer- of buitentochten kunnen organiseren om gezinnen aan te moedigen hun kinderen mee te nemen."

Het lijkt erop dat de outdoor-industrie meer zou kunnen doen om de diversiteit te verbeteren, maar is dit een verstandig initiatief gezien het feit dat een aanzienlijk deel van de etnische minderheden hun vrije tijd liever aan ‘elektronische activiteiten’ zou besteden?

Is diversiteit in de natuur überhaupt belangrijk?

Is diversiteit in de natuur überhaupt belangrijk? Het is een vrijetijdsbesteding, dus is het niet een beetje alsof je boos bent omdat er niet genoeg zwarten en Aziaten postzegels verzamelen of treinen spotten?

Nou ja, niet precies.

Ten eerste is de natuur goed voor je. Het bevordert de geestelijke gezondheid, de lichamelijke gezondheid, het welzijn en de ontwikkeling. Als je er niet in slaagt grote bevolkingsgroepen in de natuur te brengen ‘omdat ze dat niet willen’, is dat net zoiets als als je ze niet opneemt in rookvrije initiatieven, campagnes voor lichaamsbeweging en initiatieven voor gezond eten, omdat ze ‘dat niet willen’.

Ik ben geen fan van de oppasstaat, maar als iets zo duidelijk en grondig voordelig is, dan moeten die voordelen aan iedereen worden gepromoot.

alt="langeafstandswandelpaden-nieuw-zeeland">Droomtijd

Onderzoek na onderzoek heeft aangetoond dat de omgang met de natuur de mentale en fysieke gezondheid, het welzijn en de ontwikkeling bevordert

Ten tweede, en misschien nog wel belangrijker, draagt ​​het koesteren van de natuur bij aan het creëren van een gevoel van eigenaarschap, trots en verantwoordelijkheid. We moeten toekomstige rentmeesters van de natuur cultiveren, en hoe meer mensen we erbij betrekken, hoe beter voor onze nationale parken, vooral omdat de algemene bevolking diversifieert.

Op een meer economisch niveau zijn veel nationale parken voor hun financiering afhankelijk van overheidsgeld, politieke steun en betrokkenheid van de gemeenschap. Het niet meedoen brengt de toekomst van onze nationale parken in gevaar.

Hoe kunnen we de diversiteit in de natuur verbeteren?

Er zijn verschillende manieren waarop de outdoorgemeenschap (d.w.z. outdoormerken, nationale instanties, onderwijsorganisaties) de diversiteit in de buitenlucht kan verbeteren.

Bewustzijn: Voer reclame- en educatieve campagnes uit in mediakanalen die diverse etnische gemeenschappen bedienen. Ontwikkel outreachprogramma's in gebieden met hoge concentraties etnische minderheden.

Outdoorliefhebbers uit etnische minderheidsgemeenschappen, zoals Ambreen Tariq, zouden hun eigen ambities kunnen delen om anderen aan te moedigen hun voorbeeld te volgen.

Diversifieer de vertegenwoordiging: gebruik modellen van etnische minderheidsgemeenschappen in reclame- en marketingmateriaal. Sponsor rolmodellen met verschillende achtergronden.

Subsidieer transport: Werk samen met milieugroeperingen, schooldistricten, gemeenschapsorganisaties en lokale overheden om transporthulp te bieden aan degenen die op eigen kracht geen toegang hebben tot parken.

Creëer een verbinding: Focus niet alleen op het voetgangersverkeer, maar op het creëren van een betekenisvolle verbinding met de buitenwereld. Benadruk historische bijdragen van etnische minderheden in parkpresentaties om echte buy-in van bezoekers te krijgen.

Deze initiatieven bieden niet alleen voordelen voor etnische minderheden, maar ook voor het buitenleven zelf in al zijn prachtige maar kwetsbare glorie. Alleen door een divers scala aan mensen erbij te betrekken, kunnen we de toekomst van de natuur in onze steeds diverser wordende bevolking beschermen.

We hopen je daar te zien.

oud=““>

Aanvullende fotografie: Dreamstime

      .