Egipt: Zamknięcie klasztoru św. Katarzyny? Ministerstwo zaprzecza!

Egipt: Zamknięcie klasztoru św. Katarzyny? Ministerstwo zaprzecza!

Klasztor św. Katarzyny, jeden z najstarszych i najważniejszych zespołów klasztornych na świecie, w toczącej się dyskusji na temat jego przyszłości staje w obliczu wsparcia państwa egipskiego. 1 czerwca 2025 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Egiptu zapewniło, że klasztorowi na Synaju nie grozi zamknięcie. Oświadczenie to było odpowiedzią na doniesienia mediów, które mówiły o możliwym wywłaszczeniu i przekształceniu zabytkowego klasztoru w muzeum. Twierdzenia te zostały stanowczo odrzucone, a sąd potwierdził, że greckokatolicka wspólnota monastyczna zachowała prawo do korzystania z klasztoru. Właścicielem klasztoru pozostaje także państwo egipskie.

Prezydent Egiptu Abdel Fattah El-Sisi podkreślił, że planowane projekty turystyczne w regionie nie zagrożą świętości klasztoru św. Katarzyny. Klasztor ma ogromne znaczenie kulturowe i religijne zarówno dla Żydów, jak i chrześcijan. Znajduje się w miejscu zwanym Krzewem Płonącym, które Bóg objawił Mojżeszowi. Kompleks, którego początki sięgają V wieku, w 2002 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, podkreślając jego międzynarodową wartość Kultura Deutschlandfunku zgłoszone.

Historia klasztoru św. Katarzyny

Klasztor ma długą i burzliwą historię, sięgającą początków chrześcijaństwa. Pierwsza odnotowana wizyta chrześcijańskiego pielgrzyma w Jabal Musa miała miejsce w 363 roku przez Julianosa Sabę. W kolejnych stuleciach region ten stał się ważnym krajobrazem klasztornym. Na tym obszarze mieszkało około 530, ponad 600 pustelników, którzy prowadzili gospodarkę na własne potrzeby. Historie znanych mnichów, takich jak Johannes Klimakos i Anastasios Sinaites, świadczą o duchowym znaczeniu klasztoru. Góra Synaj jest wspomniana w Koranie, co ilustruje różnorodność religijną tego miejsca w kontekście islamskim, jak np Wikipedia ) jest prezentowane.

Architektura klasztoru była na przestrzeni wieków wielokrotnie odnawiana. Cesarz Justynian kazał wybudować ważne budynki w latach 548–565, aby chronić mnichów przed najazdami. Pomimo podboju islamskiego w 640 r. i późniejszych zmian klasztor pozostał miejscem wiary i zachował swoją istniejącą wspólnotę religijną. W X wieku powstało biskupstwo, a wspólnota monastyczna utrzymywała bliskie kontakty z Cesarstwem Bizantyjskim.

Aktualna sytuacja i wyzwania

Ostatnie wydarzenia polityczne i skupienie się na turystyce budzą obawy co do przyszłego kierunku rozwoju klasztoru św. Katarzyny. Doniesienia medialne o planowanej odbudowie i możliwym wywłaszczeniu zostały nie tylko odrzucone przez egipskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, ale także poparte potwierdzeniami sądu, że klasztor pozostaje pod zarządem wspólnoty greckokatolickiej.

Klasztor św. Katarzyny pozostaje zatem dziedzictwem narodowym i centralnym elementem pamięci kulturowej Egiptu. Niedawne deklaracje państwa dotyczące ochrony i jego powiązanie z obiektem wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jasno pokazują, że państwo egipskie jest zaangażowane w zachowanie klasztoru i nie zagrażanie jego historycznemu znaczeniu. Nadchodzące lata będą kluczowe dla zapewnienia równowagi pomiędzy rozwojem turystyki a zachowaniem wartości duchowych tego wyjątkowego miejsca.