Zeillogboek Week 1 – Zelfvarende Whitsundays

Zeillogboek Week 1 – Zelfvarende Whitsundays

Deze ruimte is een geweldige uitlaatklep geweest om internationale reiservaringen te delen en een doelgericht gevoel van betekenis aan mijn fotografiegewoonten te geven.

In tegenstelling tot de meeste blogs was het echter nooit mijn bedoeling om mijn persoonlijke reisplannen of wekelijkse gebeurtenissen op te schrijven.

Maar nadat ik vorige week in Mackay was geland en mijn eerste zeven dagen veel had gevaren aan de Coral Coast van Queensland, had ik het idee dat het delen van een meer gedetailleerde en persoonlijke ervaring nuttig zou kunnen zijn voor velen, vooral voor degenen die zelf wat willen zeilen in de Whitsundays.

Daarom heb ik besloten een kleine serie berichten te maken, gewijd aan mijn tijd op een boot en zeilend van Mackay naar Daintree.
alt="jezelf zeilen op Pinksteren">

Wat is het plan?

Ik vloog naar Mackay en ging rechtstreeks naar de haven om mijn ouders te ontmoeten. Ze lieten hun bezittingen achter in Brisbane en gingen wonen op de Malaika, een zelfgebouwde stalen motorzeiler van 15 meter lang.

Malaika en de bemanning zijn de afgelopen twee maanden al vanuit Brisbane langs de kust gevaren, dus ik ga wat later mee op reis.

Het algemene plan is om de tocht van Mackay via Cairns en Port Douglas naar de Daintree River te begeleiden.

We hebben geen tijdgebrek, dus het gaat meer om hoeveel we kunnen zien en doen tijdens de reis dan om hoe snel we er zijn. Ruwe schattingen wijzen er echter op dat dit ongeveer twee maanden zal duren.
alt="Luchtfoto's van Mackay Coast">

Het schip – Malaika

Malaika werd in 2004 in de achtertuin van mijn familie gebouwd en in 2014 gelanceerd. Ze was grotendeels het project van mijn vader, maar dit werd al snel een familiebeproeving, waarbij de meesten van ons onze weekenden besteedden aan het proberen haar op de een of andere manier helemaal opnieuw op te bouwen.

Hoewel het veel gemakkelijker zou zijn geweest om een ​​boot te kopen, zou de droom van mijn ouders om over de zeeën te varen niet zo episch zijn als voor de eerste keer hun eigen boot bouwen.
alt="Luchtdroneopname van Malaika ">
Ze is absoluut uniek. De zware stalen romp, het hoge roer en het schrootgetuigde schoenertuig zullen zeker de aandacht trekken en een paar camera's oplichten als ze voorbij vaart.
alt="zonsondergang drone-opname van de zeilboot Malika">

LEES MEER: Hoe het is om langs de oostkust van Australië te varen

De eerste week van de zelfvarende Whitsundays

Naast de introducties werd de eerste week vooral besteed aan het krijgen van mijn zeebenen. Inmiddels was de bemanning, bestaande uit mijn ouders en twee honden, al goed aangepast aan het leven op het water.
oud=““>
Tot nu toe heeft het zelf zeilen op de Whitsundays kalm, zonnig en warm weer opgeleverd. Dit was een leuke tropische afwisseling van het koude en sombere Sydney. De ankerplaatsen bieden relatief rustige bescherming tegen de zuidelijke passaatwinden die er doorheen kunnen waaien.
alt="Zelfvaren op Keswick Island">

Keswick en Brampton-eiland

Na aankomst in Mackay varen we naar Keswick Island, ongeveer 15 zeemijl verderop. Keswick en het naburige eiland St. Bees zijn een van de eerste gedeelde ankerplaatsen voor cruiseschepen die zelf naar de Whitsunday-eilanden varen.
alt="Zonsondergang op het eiland Keswick">
De volgende dag reden we naar Brampton Island. Het leek alsof het water met elke gewonnen noordelijke zeemijl een lichtere tint blauw kreeg.

Brampton zelf was ooit de thuisbasis van een grote en populaire badplaats. Vanwege cycloonschade besloten de eigenaren het in te pakken en achter te laten. Voor ons betekende dat aan land gaan en de stoffelijke resten onderzoeken.
alt="Brampton Island verlaten resort">
Kokospalmen en ongerepte eilandhutten op het strand bleven staan, maar er waren geen toeristen te bekennen.

De ankerplaats buiten het verlaten resort was redelijk beschut. We hadden echter 's nachts nog steeds enkele sterke restwinden en deining.

Brampton Island naar Outer Newry Island

Ik kon een fatsoenlijke LTE- en 4G-verbinding krijgen op kleine afgelegen Filippijnse eilanden en zelfs in de Everest Himalaya-regio. Maar nu ik terug was in Australië, kon ik geen bar op Brampton Island vinden.

Omdat ik een online schema werk, waren we genoodzaakt om dit weekend dichter bij het vasteland terug te keren. We kozen voor Outer Newry Island vanwege de goed beschermde ankerplaats bij sterke zuidelijke wind en de goede internetverbinding.
alt="Buitenste Newry Island">
alt="Buitenkant dronefoto van Newry Island">
De daaropvolgende dagen werkten we op een laptop op de boot. We hadden ook tijd om te kajakken, vissen en de schijnbaar verlaten eilanden voor de kust te verkennen.

Goudsmid – Terug naar de eilanden

Na een paar dagen in Outer Newry waren we klaar met het werk. Dit betekende dat we er klaar voor waren om zelf weer de Whitsundays te gaan varen.

Het duurde ongeveer vijf uur fantastisch zeilen met 15 knopen zuidelijke wind op onze breedte om Goldsmith Island te bereiken. Nog een episch eiland met gomheuvels omgeven door turquoise wateren.

We brachten de dag door met kajakken rond het rif, genietend van het witte zandstrand en de vaste grond onder onze voeten. Het volgende plan is om via de Lindeman Group verder te gaan naar Hamilton en de Whitsunday Islands.
alt="Zelfvaren op Keswick Island">
alt="Zonsondergang op het eiland Keswick">

alt="pinterest we zijn op zoek naar een reispin die zelf op Whitsundays zeilt">
.