Waarom ik (opnieuw) stopte met het eten van vissen

Waarom ik (opnieuw) stopte met het eten van vissen

Op 13 -jarige leeftijd werd Kia vegetariër, maar 15 jaar later begon ze weer vis te eten. Hier geeft ze aan waarom deze beslissing verkeerd was

Er is inherente hypocrisie in wat ik doe voor werk. Aan de ene kant schrijf ik over de toestand van de planeet, eis de limieten van het hoger toerisme en omgaan met uitstervenpartijen, anderzijds blijf ik vliegen als ik weet dat dit de slechtste manier is om te reizen in termen van CO2 -uitstoot.

Ik troost mezelf dat ik geen vlees eet, een slechtere boosdoener als het gaat om emissies, maar ik eet vis- en zuivelproducten. Je wordt geprobeerd te zeggen: "Wel, vis is niet zo slecht als vlees" - en dat kan vanuit ecologisch oogpunt het geval zijn, maar hoe zit het met moraliteit?

De milieuvraag is lastig en ingewikkeld, maar de morele - dodende dieren die we niet hoeven te eten in welvaartsbedrijven is of moeten op zijn minst gemakkelijker zijn.

Ik kwam relatief vroeg in contact met de gevechten van dieren. Op 13 -jarige leeftijd bezocht ik het huis van mijn voorouders in Bangladesh en zag ik hoe twee koeien werden gedood. Toen de magen uit het karkas werden getild, zwoer ik weer vlees te eten, deels door morele bezwaren, deels van de diepste horror.

Ik nam het als vanzelfsprekend aan om zonder vissen te doen en dus werd ik vegetariër voor de grote wanhoop van mijn moeder.

Niettemin bleef ik de komende 15 jaar vegetarisch. Op 28 -jarige leeftijd begon ik echter weer vis te eten, voornamelijk voor gemak. Zelfs in ontwikkelde landen zoals Frankrijk en Argentinië hadden Restaurants vaak geen enkele vegetarische optie, in dit geval besloot ik vissen.

Langzaam vielen vissen terug in mijn dieet en soms merkte ik dat ik het koos met een vegetarisch alternatief. Ik reed helemaal niet in 2020, maar ik at nog steeds een of twee keer per maand vissen.

Andrii Koval/Shutterstock Fish schreeuwde opnieuw uit in Kias Nute

Toen gingen vorige week twee dingen voorbij die mijn mening hebben veranderd. Eerst lees ik dat we van dieren houden -dus waarom behandelen we ze ze zo slecht?, Een onthullend artikel van Henry Mance, redacteur -in -inspect van de ft. Ten tweede luisterde ik naar de Podcast Seasiracy Controverse: moeten we stoppen met het eten van vissen? en was absoluut niet overtuigd van het contrapunt.

Manne was bijzonder ontroerend. Daarin legt hij uit: "Liefde voor dieren is een van de basiswaarden van onze samenleving. Rationeel denken is anders. De manier waarop we met dieren omgaan past niet bij een van deze waarden; het wordt geleid door traditie en traagheid."

In principe eten we vlees omdat we het altijd hebben gedaan en niet de moeite nemen om het te veranderen.

Op de kritiek op vegetariërs zegt Mance: "Geloof niet dat vegetariërs de Amazone verminderen. Driekwart van de productie van sojabonen gaan in diervoeding; minder dan 5 % gaat in tofu en sojamelk. Het is gewoon efficiënter om de bonen rechtstreeks te eten dan dieren.

Ik herinner me dat ik een paar jaar geleden een artikel las over een aquarium in South Carolina dat een ongelooflijk oude kobie huisvestte. Er werd aangenomen dat de vis blind was en op de bodem van zijn grote tank zou rusten. Op het moment van voeding zwom een ​​kleinere, jongere cobia op de bodem van de tank, duwde de oudere cobia en leidde deze naar het oppervlak. Zodra ze klaar waren met het eten, leidden de jonge vis de oudere terug naar de bodem. Dat gebeurde elke dag. Kunnen we echt zeggen dat deze twee wezens niet gevoelig waren?

Na het lezen van het artikel van Mance besloot ik weer visconsumptie op te geven. Helaas betekent dit niet dat ik een gratis ticket krijg. Mance schrijft: "Vegetariërs beschouwen zuivelproducten over het algemeen als een schuldige keuze omdat het blijkbaar geen dood brengt. Maar zuivelproducten bevatten koeien die zwanger zijn, onmiddellijk gescheiden van hun kalveren en vervolgens gemolken voor onze consumptie. We lossen de band tussen moeder en kalf op omdat we de smaak leuk vinden."

De morele imperatief is duidelijk: wij in welvaartsbedrijven moeten stoppen met het consumeren van dieren en dierlijke producten. Persoonlijk ben ik niet klaar om te doen zonder kaas en chocolade, dus wat is de oplossing? Is er een?

Ik denk dat het "imperfecte veganisme" van de schrijver Ezra Klein een goede optie biedt. Volgens dit model voedt Klein zich thuis, maar accepteert dat hij vegetariër is tijdens het reizen of met bepaalde maaltijden met bepaalde mensen. Dit omvat het falen in het systeem en zorgt ervoor dat als u faalt, u niet terugvalt in volle carnivry. In plaats daarvan kunt u het als een vrije dag doen en vegan blijven eten.

Ik hoorde zoveel mensen zeggen dat het verhaal ons hard zal beoordelen hoe we dieren behandelen, maar dezelfde mensen zeggen ook: "Maar ik kan niet stoppen met vlees eten", net zoals ik zeg: "Ik kan het niet zonder kaas en zonder chocolade doen".

Als we kijken naar de meest afschuwelijke wreedheden in de menselijke geschiedenis, is het moeilijk voor ons om te begrijpen hoe goed, normale mensen ze hebben kunnen accepteren. Om dat te begrijpen, moeten we gewoon naar binnen kijken. We weten precies hoe je angst bent. En wij, net als u, besluiten kalm te blijven en door te gaan.