Idioten in het buitenland: moet je iets zeggen?

Idioten in het buitenland: moet je iets zeggen?

Wat is de juiste reactie op toeristen die zich misdragen?

Ik ben altijd sceptisch geweest over de tweedeling tussen introverte en extraverte mensen. Een algemene interpretatie van deze theorie suggereert dat de persoonlijkheden van mensen in een of andere categorie vallen. In werkelijkheid bevinden de meesten van ons zich echter waarschijnlijk ergens in het spectrum tussen deze twee.

Over het algemeen ben ik een zelfverzekerd persoon, ik voel me op mijn gemak met spreken in het openbaar en ik ontmoet graag nieuwe mensen, maar ik heb ook een gezonde dosis Britse reserve. Indien mogelijk vermijd ik liever confrontaties en pieker ik stilletjes over manspreading of line-jumpen in plaats van me uit te spreken en een scène te creëren.

In zeldzame gevallen heb ik ruzie gekregen in de Londense metro (het is vrijwel onmogelijk om het niet te doen), maar deze waren meestal eerder van het afgekeurde lerarentype dan van een harde trut.

Ik voelde me als een rockster die halverwege de rij de man uitriep die me een elleboogstoot in de rug gaf, maar nu besef ik dat ik klonk als een onderwijzeres...

— Kia Abdullah (@KiaAbdullah) 31 januari 2013

… “Is het nodig dat je dit spel speelt?”

— Kia Abdullah (@KiaAbdullah) 31 januari 2013

Onderweg was ik vaak getuige van dingen die me een ongemakkelijk gevoel gaven (toeristen die op olifanten reden, westerse mannen in oosterse landen met meisjes die er te jong uitzagen, toeristen die de spot dreven met dieren) - maar ik zei nooit iets.

In januari van dit jaar waren we in Kaudulla National Park in Sri Lanka toen een dergelijk incident plaatsvond. Aan het ene uiteinde van de vlakte liep een kudde prachtige Aziatische olifanten zachtjes door het gras.

Aan de andere kant stond een lange rij SUV's met in elk minstens vier toeristen. Er was iets onauthentiek aan de situatie, maar ik kon de wens van de andere toeristen om de olifanten te zien evenmin verwijten als dat ze ze konden ontmantelen. Deze wezens waren tenslotte geweldig.

alt="Olifanten in Kaudulla National Park in Sri Lanka">Atlas & LaarzenOlifanten in het Kaudulla National Park in Sri Lanka

We staarden vol ontzag, sommigen van ons maakten stilletjes foto's. En toen begon een groep toeristen naar de olifanten te fluiten en te zingen om ze dichterbij te lokken. Dit duurde een paar minuten, waardoor de idylle werd vernietigd en de olifanten werden gestoord.

Ik wierp de daders mijn beste doodsblik toe, maar ze hadden geen idee. Na nog een paar minuten van dit gefluit en geschreeuw boog een Nederlandse toerist uit een ander voertuig zich naar hen toe en zei: "Dit is een nationaal park, geen themapark. Heb wat respect." Ze worden meteen stil.

Sommigen van ons bedankten de Nederlandse toerist - maar waarom hadden we zelf niets gezegd? Waren we bang om onbeleefd te zijn? Verwaand zijn? Genegeerd worden? Wat is het ergste dat had kunnen gebeuren?

Ik heb een tijdje over deze vraag nagedacht. Er was geen risico op fysieke vergelding geweest, alleen de kleine mogelijkheid van verbale protesten. Waarom waren zovelen van ons stil gebleven terwijl we zo duidelijk geïrriteerd waren?

alt="Een lange rij voertuigen in Kaudulla National Park in Sri Lanka">Atlas & LaarzenEen lange rij voertuigen in het Kaudulla National Park in Sri Lanka

Ik dacht aan deze aflevering tijdens een recente reis naar Mauritius. We gingen naar Seven Coloured Earths, waar een kleine ruimte is met reuzenschildpadden. De schildpadden werden beschermd door twee lage barrières en een bord in de buurt dat toeristen vroeg de schildpadden niet over te steken of aan te raken. (Sommige mensen moeten het verteld worden.)

Helaas begon een groep toeristen zich voorover te buigen om de schildpadden te aaien en te poseren. Een man sprong over de eerste barrière en hurkte naast een schildpad neer voor een foto. Al snel volgde zijn vrouw zijn voorbeeld en ook andere toeristen stonden in de rij voor een fotomoment.

Ik voelde het bloed in mijn hoofd bonzen. Ik zocht rond naar een agent (ja, die persoon ben ik) maar kon er geen vinden. Terwijl het tweetal over de tweede barrière sprong, schudde ik mijn Britse terughoudendheid van me af en beende naar hen toe.

‘Er zijn hier niet voor niets barrières,’ zei ik. Ze keken mij verbaasd aan. Ik tikte op het hek. “Deze barrières zijn er met een reden.” Ik gebaarde dat ze eruit moesten komen.

alt="Schildpadden op de zevenkleurige aarde in Mauritius">Atlas & LaarzenBij Seven Coloured Earths houden we afstand van de schildpadden

Peter voegde zich bij mij en toen de toeristen versterkingen zagen, stapten ze uit en verspreidde de linie zich. Ik voelde me deels overwinnend en deels boos. Hier waren deze glorieuze wezens op een prachtig eiland in de Indische Oceaan en we hadden allemaal het geluk om daar bij hen te zijn - maar blijkbaar was dat niet genoeg.

Ik heb al eerder gesproken over de dunne grens tussen gewetensvol milieubewustzijn en zelfvoldane klootzakken, en ik heb er echt een hekel aan om een ​​klusjesman of een praatjesmaker te zijn, maar het zien van mishandeling van dieren en de natuur maakt me echt boos.

Ik weet dat soms onwetendheid – en niet opzet – de schuldige is. Olifantenrijden stond al heel lang op mijn bucketlist en toen ontdekte ik hoe het kon en was ik er snel vanaf. In 2008 aaide ik in de dierentuin van Miami een babykrokodil met zijn mond dichtgeplakt - iets waar ik nu spijt van heb.

Natuurlijk is onwetendheid een beter excuus dan flagrante minachting voor dierenwelzijn, maar het ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid om ons uit te spreken tegen foutief gedrag. Het is belangrijk dat we zelf actie ondernemen, want er is niet altijd een moedige Nederlander die voor ons spreekt. Laten we ophouden toeschouwer te zijn en ons gaan uitspreken.

Hoe je je kunt uitspreken tegen slecht gedrag

Wees beleefd. Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is om kalm te blijven, maar zoals we in Don't Give Papaya zeggen: een aardig verzoek gaat veel verder dan onbeleefd zijn. In veel gevallen gedragen toeristen zich zoals ze doen omdat ze niet beter weten, dus behandel ze dienovereenkomstig.

Spreek u uit tegen zich misdragende toeristen, maar wees discreet tegenover de lokale bevolking. Twijfelachtig gedrag kan deel uitmaken van de lokale cultuur of religieuze gewoonten. In dat geval moet u proberen uw gastheren niet te beledigen.

In gevallen waarin het riskant of ongepast is om zich persoonlijk uit te spreken, moet u breder optreden. Maak het probleem bekend, schrijf een TripAdvisor-recensie, tag het bedrijf op sociale media en klaag bij de lokale overheid.

Moedig anderen aan om zich uit te spreken. Als we allemaal bezwijken voor het omstandereffect, zal er helemaal niets veranderen, dus deel dit bericht en/of moedig je vrienden, familie en volgers aan om zich uit te spreken als ze foutief gedrag in het buitenland zien.

Bied geen papaja aan: 101 tips voor uw eerste reis rond de wereld, onze lessen van jaren onderweg.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .