Η Υεμένη γιορτάζει τον πολιτισμό: το φεστιβάλ λαϊκής τέχνης συνδυάζει παράδοση και αντίσταση!

Η Υεμένη γιορτάζει τον πολιτισμό: το φεστιβάλ λαϊκής τέχνης συνδυάζει παράδοση και αντίσταση!

Στις 19 Μαΐου 2025, τη δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ Λαϊκών Τεχνών της Σαναά, η Υεμένη γιορτάζει την πολιτιστική της ποικιλομορφία ως μέρος των προετοιμασιών για την 35η Εθνική Ημέρα στις 22 Μαΐου. Το φεστιβάλ, που διοργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και υποστηρίζεται από το Ταμείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Ανάπτυξης, λαμβάνει χώρα στην πλατεία Ταχρίρ και διαρκεί συνολικά τέσσερις ημέρες. Οι εορτασμοί έχουν θέμα «Από τη Σαναά στη Γάζα» και αντικατοπτρίζουν την ενότητα και την ανθεκτικότητα του λαού της Υεμένης.

Το φεστιβάλ λαϊκών τεχνών παρουσιάζει παραστάσεις από την πολιτιστική κληρονομιά του Τιχάμι συνοδευόμενες από τραγούδια του Ζαμέλ που τονίζουν την πολιτιστική ταυτότητα της Υεμένης. Αυτά τα τραγούδια αναφέρονται στην ανάγκη διατήρησης και υπεράσπισης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Επιπλέον, εκφράζουν την υποστήριξη του λαού της Υεμένης για την παλαιστινιακή υπόθεση και τη Γάζα. Οι χοροί Al-Bara, που αποτελούν επίσης μέρος του προγράμματος, συμβολίζουν την αντίσταση ενάντια στην ηγεμονία και την ομαλοποίηση.

Πολιτιστική ποικιλομορφία στην Υεμένη

Η Υεμένη, γνωστή για τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της, συνδυάζει τοπικές και αποικιακές επιρροές. Οι μητροπόλεις της Σαναά και του Άντεν θεωρούνται πολιτιστικοί κόμβοι με πλούσια ιστορία τέχνης, παρά τις προκλήσεις που θέτει ο «αόρατος πόλεμος» που μαίνεται από την Αραβική Άνοιξη. Αυτός ο πόλεμος είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, καθώς πολλά μνημεία κληρονομιάς έχουν καταστραφεί από αεροπορικές επιδρομές, με αποτέλεσμα την απώλεια της πολιτιστικής ταυτότητας. Ωστόσο, οι Υεμενίτες καλλιτέχνες και ακτιβιστές παραμένουν αισιόδοξοι.

Ο Asim Aziz, ένας βραβευμένος σκηνοθέτης από το Άντεν, παλεύει για ατομική ολοκλήρωση στην τέχνη. Κατά τη γνώμη του, υπάρχει ελάχιστος χώρος για πειραματική τέχνη στην Υεμένη, αλλά βλέπει το Άντεν ως πηγή έμπνευσης. Στη μικρού μήκους ταινία του «1941», που κέρδισε διεθνή βραβεία, πραγματεύεται την πολιτιστική απομόνωση και την αντιμετώπιση του τραύματος. Ωστόσο, βλέπει πολλά εμπόδια στην παραγωγή ταινιών, συμπεριλαμβανομένων της χρηματοδότησης και των κοινωνικών κανόνων. Το θέατρο στην Υεμένη έχει σχεδόν εξαφανιστεί εντελώς από το 2014 λόγω έλλειψης χρηματοδότησης και υποδομής.

Δέσμευση για κοινωνική δικαιοσύνη

Η Najla Alshami, η οποία ζει στις Βρυξέλλες και διευθύνει το πολιτιστικό ίδρυμα Yemen Art Base (YAB), είναι επίσης αφοσιωμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη και το ανθρωπιστικό έργο στην Υεμένη. Τονίζει την ανάγκη πρόσβασης στην καλλιτεχνική σκηνή και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δίκτυο για καλλιτέχνες από την Υεμένη. Η ζωή της στο Βέλγιο της δίνει περισσότερη ελευθερία και πρόσβαση στη χρηματοδότηση, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να επικρίνει τα γραφειοκρατικά εμπόδια στην Υεμένη για χρηματοδότηση.

Ο Sadiq Y. Al-Harasi, συντονιστής προγράμματος και εικαστικός καλλιτέχνης στη Σαναά, είναι ένας άλλος πρωταγωνιστής που δεσμεύεται στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Υεμένης. Με το λογοτεχνικό του πρόγραμμα Kitabat, συμβάλλει στην πολιτιστική αρχειοθέτηση της Υεμένης και αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της πολιτιστικής διαγραφής στο έργο του. Μέσω έργων όπως το ηλεκτρονικό περιοδικό, το οποίο ψηφιοποιεί παλιά πολιτιστικά περιοδικά της Υεμένης, και podcast, μοιράζεται προσωπικές και πολιτιστικές ιστορίες.

Η υποστήριξη των Υεμένης καλλιτεχνών μπορεί να γίνει με επίσκεψη σε εκθέσεις, αγορά έργων τέχνης και ευαισθητοποίηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρωτοβουλίες όπως τα «Culture Networks Yemen» και «Yemen Creative Hubs» υποστηρίζουν καλλιτέχνες μέσω της εκπαίδευσης και προσφέρουν ευκαιρίες χρηματοδότησης για να υποστηρίξουν τη δημιουργική σκηνή στην Υεμένη και να την κάνουν ορατή.

Συνολικά, το φεστιβάλ λαϊκής τέχνης όχι μόνο παρουσιάζει την πολιτιστική πολυμορφία της Υεμένης, αλλά υπογραμμίζει επίσης τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η καλλιτεχνική σκηνή εν μέσω συνεχιζόμενων συγκρούσεων. Η ελπίδα για αναβίωση και εκτίμηση της πολιτιστικής κληρονομιάς παραμένει κινητήριος δύναμη για πολλούς καλλιτέχνες στη χώρα.