Συνηθίζω τη ζωή σε ένα μικρό γαλλικό χωριό

Συνηθίζω τη ζωή σε ένα μικρό γαλλικό χωριό

Βιώνουμε την απλή ζωή σε ένα μικρό γαλλικό χωριό, ο τέλειος μεσολαβητής μεταξύ των κορυφαίων ταξιδιών και των καθημερινών προκλήσεων της ζωής στην πόλη

Υπάρχουν ορισμένες έννοιες που συνδέονται με τη ζωή στην εξοχή. Είναι είτε αστικό και βαρετό (αν το ενστερνιστείς) είτε νησιώτικο και επαρχιακό (αν έχεις γεννηθεί σε αυτό). Πριν από πέντε χρόνια, η σκέψη να περάσω αρκετούς μήνες σε ένα μικρό γαλλικό χωριό χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα αρτοποιείο και ένα γωνιακό μαγαζί θα με ανησυχούσε.

Ωστόσο, μετά από ένα χρόνο στο δρόμο, φαινόταν σαν ο τέλειος μεσολαβητής μεταξύ των κορυφαίων ταξιδιών και των προκλήσεων της ζωής στην πόλη. Και έτσι, μετά από μια φευγαλέα επίσκεψη στο σπίτι, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και μετακομίσαμε στη Γαλλία για μερικούς μήνες.

Η προσαρμογή στη ζωή στο μικρό γαλλικό μας χωριό ήταν ευκολότερη από ό,τι φοβόμουν. Εδώ υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι, λιγότερος θόρυβος, λιγότερη ρύπανση και καλύτερο φαγητό. Λατρεύω το Λονδίνο, αλλά ο Saint Jouin de Marnes έδωσε μια γεύση από την απλή ζωή - αναμφισβήτητα μια καλύτερη ζωή. Να τι κάναμε τον πρώτο μας μήνα εδώ.

Ξύπνησα με αυτή τη θέα

Κάθε πρωί ξυπνάμε με αυτή τη θέα στο χωριό.

old="">Άτλας & Μπότες

Συγκρίνετε την με αυτήν τη φωτογραφία που τράβηξα από το μπαλκόνι μου στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 2014, μια μέρα πριν φύγουμε για το ταξίδι μας σε όλο τον κόσμο. Ο καλός καιρός κάνει τη διαφορά.

old="">Άτλας & Μπότες

Έχω συνηθίσει το πρωινό μπουλαντζέρι

alt="Πεζοπορία σε ένα μικροσκοπικό γαλλικό χωριό">Άτλας & Μπότες

Στο Λονδίνο, το φρέσκο, ζεστό ψωμί είναι απόλαυση. Εδώ είναι φυσιολογικό. Στην πραγματικότητα, ένας φούρνος δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται αρτοποιείο (ή boulangerie) εκτός και αν φτιάχνει το ψωμί του από την αρχή. Μας λένε επίσης ότι η πρόσβαση των χωρικών στο ψωμί επιβάλλεται από το νόμο.

Έφαγα περισσότερα αρτοσκευάσματα από όσα συνιστώνται

alt="Ζαχαροπλαστεία από ένα γαλλικό χωριό">Άτλας & Μπότες

Αυτά τα πράγματα είναι σαν τον παράδεισο σε ένα κουτί. Στον Πέτρο αρέσει η μόκα, αλλά εγώ προτιμώ τη σοκολάτα. Προσπαθούμε να περιοριστούμε σε ένα την εβδομάδα, αλλά την περασμένη εβδομάδα είχαμε τέσσερις.

Πήγαινε για μεγάλες βόλτες πάνω από κίτρινα χωράφια

• alt=““>
• alt=““>

Έμαθα να οδηγώ σωστά το ποδήλατο μόνο κατά τη διάρκεια του χρόνου απουσίας μας. Οι επαρχιακοί δρόμοι του Saint Jouin de Marnes μου έδωσαν την ευκαιρία να οδηγώ παράλληλα με την κυκλοφορία, να εξασκούμαι στη σηματοδότηση και να βελτιώνω τη γενική επίγνωση χωρίς να θέτω τη ζωή μου σε κίνδυνο στους δρόμους του Λονδίνου.

Βρέθηκαν δώρα στο περβάζι μας

alt=«Τοπικό φρούτο στο γαλλικό μας χωριό»>Άτλας & Μπότες

Η Madame Broad ζει δυτικά από εμάς και ο Patrick και η Sylvie ζουν ανατολικά. Συχνά μας αφήνουν δώρα στο περβάζι. Είχαμε βερίκοκα, αχλάδια, πικάντικη σάλτσα μήλου και ακόμη και δύο τεράστιες κολοκύθες.

Παρακολούθησε ένα πανηγύρι του χωριού

alt="Χωριάτικη γιορτή στο γαλλικό μας χωριό">Άτλας & Μπότες

Ο Πέτρος δέχτηκε το ποτήρι του μηλίτη. Είναι combien; ρώτησε, πιάνοντας το πορτοφόλι του. Ο μεγαλύτερος κύριος με έγνεψε και μου εξήγησε ότι ο τοπικός μηλίτης ήταν δωρεάν. Περάσαμε το απόγευμα κουβεντιάζοντας κατά διαστήματα με τους ντόπιους, οι οποίοι ευγενικά μιλούσαν αργά για να καταλάβουμε τις ερωτήσεις τους.

Αγόρασα λαχανικά από το 'MONSIEUR Poirot'

• alt=““>
• alt=““>

Κάθε Σάββατο πρωί ο «Monsieur Poirot» πηγαίνει στην κεντρική πλατεία με φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Ξέρει ότι είμαστε Άγγλοι, οπότε σχολιάζει πάντα τον καιρό.

Φάγαμε έξω κάτω από το κιόσκι ΜΑΣ

alt="Εστιατόριο στο ύπαιθρο στο γαλλικό μας χωριό">Άτλας & Μπότες

Ο Πέτρος έχει ένα μπαλκόνι της Ιουλιέτας στο Λονδίνο, οπότε δεν είναι δυνατό να φας εκεί. Το δικό μου έχει θέα στο Α12 και επομένως είναι λειτουργικό μόνο αν σας αρέσει το φαγητό σας με ατμό. Έχουμε ένα υπέροχο κιόσκι εδώ μόλις συνηθίσετε τις μέλισσες που βουίζουν στον θάμνο της λεβάντας εκεί κοντά.

Γοητευτικά τραπέζια που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του δρόμου

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Η εκκλησία του αβαείου του Saint Jouin de Marnes απέχει πέντε λεπτά με τα πόδια από το δρόμο. Χτισμένο τον 11ο και 12ο αιώνα, είναι ένας παραμυθένιος φάρος στις ποδηλατικές μας εκδρομές στο σπίτι. Αγαπάμε επίσης το σπίτι στη γωνία. Δεν ξέρουμε ποιος μένει εκεί, αλλά υποψιαζόμαστε ότι είναι μια μικρή ηλικιωμένη κυρία που μπορεί να μας καλέσει για ένα ποτό αν τη συναντήσουμε ποτέ.

Φτιαγμένα σπιτικά πασπαλίσματα

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Μαζεύουμε σταφύλια και μήλα στην αυλή μας. Ο Πήτερ είχε την τρελή ιδέα να φτιάχνει σπιτικά πασπαλίσματα - κάτι που κανείς μας δεν είχε ξανακάνει. Ήταν νόστιμο.

Μια φανταστική παράσταση που πιάστηκε από διερχόμενο συγκρότημα

Όταν είδα τις αφίσες του Nuits Romanes, περίμενα κάτι σαν παντομίμα. Στην πραγματικότητα, το συγκρότημα έκανε μια φανταστική ζωντανή εμφάνιση. (Συγχωρέστε την τρομερή δουλειά με την κάμερα. Θα πω στον Πήτερ να μην με αφήσει να πλησιάσω αυτό το πράγμα.)

Χόρεψε με χαρά στο τμήμα Anglais

alt="αγορά ειδών παντοπωλείου σε σούπερ μάρκετ">Άτλας & Μπότες

Το πλησιέστερο σούπερ μάρκετ είναι μια διαδρομή 20 χιλιομέτρων μετ' επιστροφής, η οποία δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς δεν έχουμε αυτοκίνητο. Οι προσπάθειές μας στο ποδήλατο ανταμείφθηκαν με την ανακάλυψη ενός τμήματος «Anglais» στο Inter Marche. Κρέμες πουτίγκας τριγύρω!

Προσπαθεί να προσαρμοστεί στους ντόπιους

Λοιπόν, πρέπει να προσπαθήσετε, σωστά;

alt="Η ζωή σε ένα γαλλικό χωριό">Άτλας & Μπότες

Για μια διασκεδαστική ματιά στη ζωή των εκπατρισμένων στη Γαλλία, διαβάστε το A Year in the Merde του Stephen Clarke.

Δήλωση αποστολής: Atlas & Boots

      .