Even wennen aan het leven in een klein Frans dorpje

Even wennen aan het leven in een klein Frans dorpje

We ervaren het eenvoudige leven in een klein Frans dorpje, de perfecte bemiddelaar tussen de hoogtepunten van het reizen en de dagelijkse uitdagingen van het stadsleven

Er zijn bepaalde connotaties verbonden aan het plattelandsleven. Het is ofwel burgerlijk en saai (als je het omarmt) of insulair en provinciaal (als je erin geboren bent). Vijf jaar geleden zou de gedachte om een ​​aantal maanden in een klein Frans dorpje door te brengen met niets anders dan een bakkerij en een buurtwinkel mij zorgen hebben gemaakt.

Na een jaar onderweg leek het echter de perfecte bemiddelaar tussen de hoogtepunten van het reizen en de uitdagingen van het stadsleven. En dus pakten we, na een vluchtig bezoek aan huis, onze koffers en verhuisden we voor een paar maanden naar Frankrijk.

De aanpassing aan het leven in ons kleine Franse dorpje was gemakkelijker dan ik vreesde. Hier zijn minder mensen, minder lawaai, minder vervuiling en beter voedsel. Ik hou van Londen, maar Saint Jouin de Marnes gaf een glimp van het eenvoudige leven - misschien wel een beter leven. Dit is wat we in onze eerste maand hier hebben gedaan.

Wakker worden met dit uitzicht

Elke ochtend worden we wakker met dit uitzicht over het dorp.

oud=““>Atlas & Laarzen

Vergelijk het met deze foto die ik in augustus 2014 vanaf mijn balkon in Londen maakte, de dag voordat we vertrokken op onze wereldreis. Goed weer maakt zoveel verschil.

oud=““>Atlas & Laarzen

Ik ben gewend geraakt aan de ochtend-boulangerie-run

alt=“Wandelen in een klein Frans dorpje”>Atlas & Laarzen

In Londen is vers, warm brood een traktatie. Hier is het normaal. In feite kan een bakkerij zichzelf geen bakkerij (of boulangerie) noemen, tenzij zij haar brood helemaal opnieuw maakt. Er wordt ons ook verteld dat de toegang van dorpelingen tot brood wettelijk verplicht is.

Meer gebak gegeten dan aanbevolen

alt="Banketbakkers uit een Frans dorp">Atlas & Laarzen

Deze dingen zijn als de hemel in een doos. Peter houdt van mokka, maar ik heb liever chocolade. We proberen ons te beperken tot één per week, maar vorige week hadden we er vier.

Maakte lange ritten over gele velden

• alt=““>
• alt=““>

Pas tijdens onze jarenlange afwezigheid heb ik goed leren fietsen. De landwegen van Saint Jouin de Marnes gaven mij de mogelijkheid om langs het verkeer te rijden, het signaleren te oefenen en het algemene bewustzijn te verbeteren zonder mijn leven in gevaar te brengen in de straten van Londen.

Cadeautjes gevonden op onze vensterbank

alt=“Lokaal fruit in ons Franse dorp”>Atlas & Laarzen

Madame Broad woont ten westen van ons en Patrick en Sylvie wonen ten oosten. Ze laten vaak cadeautjes achter op de vensterbank. We hadden abrikozen, peren, pittige appelmoes en zelfs twee enorme pompoenen.

Woonde een dorpsfeest bij

alt="Dorpsfeest in ons Franse dorp">Atlas & Laarzen

Peter nam het glas cider aan. C’est combien? vroeg hij, terwijl hij zijn portemonnee pakte. De oudere heer wuifde me uit en legde uit dat de lokale cider gratis was. We brachten de middag door met af en toe kletsen met de lokale bevolking, die zo vriendelijk was langzaam te praten zodat we hun vragen konden begrijpen.

Groenten gekocht bij 'MONSIEUR Poirot'

• alt=““>
• alt=““>

Elke zaterdagochtend gaat “Monsieur Poirot” naar het centrale plein met verse groenten en fruit. Hij weet dat we Engels zijn, dus hij geeft altijd commentaar op het weer.

Buiten gegeten onder ONS tuinhuisje

alt="Al fresco dineren in ons Franse dorp">Atlas & Laarzen

Peter heeft een Juliet-balkon in Londen, dus eten is daar niet mogelijk. De mijne kijkt uit op de A12 en is daarom alleen functioneel als je van stoom houdt. We hebben hier een prachtig tuinhuisje als je eenmaal gewend bent aan de bijen die in de nabijgelegen lavendelstruik zoemen.

Charmante tableaus die je op elke straathoek vindt

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

De abdijkerk van Saint Jouin de Marnes ligt op vijf minuten lopen verderop in de straat. Gebouwd in de 11e en 12e eeuw, is het een sprookjesachtige vuurtoren op onze fietstochten naar huis. Ook het huis om de hoek vinden wij geweldig. We weten niet wie daar woont, maar we vermoeden dat het een oud vrouwtje is dat ons misschien uitnodigt voor een drankje als we haar ooit tegenkomen.

Zelfgemaakte hagelslag gemaakt

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

We plukken druiven en appels in onze achtertuin. Peter had het gekke idee om zelfgemaakte hagelslag te maken - iets wat niemand van ons ooit eerder had gedaan. Het was heerlijk.

Een fantastische show vastgelegd door een passerende band

Toen ik de posters voor Nuits Romanes zag, verwachtte ik verwaand iets pantomime-achtigs. In werkelijkheid zette de band een fantastisch live optreden neer. (Vergeef me mijn vreselijke camerawerk. Ik zal tegen Peter zeggen dat hij me niet in de buurt van dat ding moet laten.)

Danste van vreugde in de Anglais-sectie

alt=“boodschappen kopen in een supermarkt”>Atlas & Laarzen

Onze dichtstbijzijnde supermarkt ligt op 20 km heen en terug, wat geen gemakkelijke taak is omdat we geen auto hebben. Onze inspanningen op de fiets werden beloond met de ontdekking van een 'Anglais'-gedeelte in de Inter Marche. Puddingcrèmes overal!

Probeert zich aan te passen aan de lokale bevolking

Nou ja, je moet het proberen, toch?

alt="Leven in een Frans dorp">Atlas & Laarzen

Voor een leuke kijk op het leven van expats in Frankrijk, lees A Year in the Merde van Stephen Clarke.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .