De tas maakt duidelijk dat wettelijke voorschriften alleen bestaan tijdens maximale werkuren, rustperioden en het verbod op zondag en feestdag. Werknemers moeten ook in hun vrije tijd kennis nemen van kleine organisatorische instructies, op voorwaarde dat ze hiervan op de hoogte zijn. De kortetermijnacceptatie van instructies, zoals het lezen van e-mails, wordt niet beschouwd als werktijden in de veiligheidswetgeving van het beroepsveiligheid; Dit wordt eerder beschouwd als een aanvullende verplichting die niet significant de vrije tijd mag beïnvloeden.
De vergoeding tussen werkgever en werknemersbelangen
De centrale verklaring van deze informatie is dat er geen absoluut recht is op niet -toegankelijkheid, maar ook geen continue verplichting om toegang te krijgen tot de toegankelijkheid buiten de werkuren. Het doel moet een evenwichtig compromis zijn dat zowel de belangen van werkgevers als die van de werknemers behoudt, waarbij flexibiliteit en gezondheidsbescherming rekening houden. Werkgevers moeten een verplichting registreren om organisatorische instructies te kennen in hun arbeidscontracten of bedrijfsovereenkomsten om duidelijke regels te creëren.
Deze voortdurende discussies over de onvermijdelijkheid van werknemers laten zien dat de wereld van het werk verandert. Het valt nog te bezien hoe dit debat zich zal blijven ontwikkelen op juridisch en sociaal niveau. In Oostenrijk is het bewustzijn van het belang van vrije tijd en de bijbehorende niet-toegankelijkheid duidelijk gegroeid, wat mogelijk zou kunnen leiden tot nieuwe wettelijke voorschriften die het werk-privé-evenwicht van werknemers verbeteren.
Kommentare (0)