Een atheïst en een moslim gaan naar een kerk...

Een atheïst en een moslim gaan naar een kerk...

“Heb je geloof?” Peter struikelde over een antwoord. "Het spijt me?" “Heb je geloof?” herhaalde de priester zakelijk. Peter stopte met het beladen van zijn bord met sandwiches komkommer. 'Eh, ja,' wist hij uit te brengen voordat hij stilletjes wegschuifelde, zonder er verder op in te gaan.

De vraag was, hoe onschuldig ook, onverwacht. We hadden genoten van een ontspannende dag op de zomerbruiloft van zijn vriend op het prachtige Engelse platteland en hadden niet verwacht onze religieuze overtuiging te delen met de servicemanager aan de buffetlijn.

Zowel Peter als ik hebben moeilijke relaties met religie. Hij groeide op als methodistisch christen, maar werd begin twintig atheïst. En ik... nou ja, ik ben als moslim geboren, wat... problematisch was voor een meisje dat altijd de wereld wilde zien en nooit wilde trouwen.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Toen een plaatselijke Samoaanse familie ons uitnodigde voor de zondagsdienst in hun katholieke kerk, namen we allebei een pauze. Het was een geweldige kans om de Samoaanse cultuur te leren kennen, maar we wisten niet zeker of onze deelname gepast was.

Alsof het een teken was, zei Lena, onze gastheer: 'Maak je geen zorgen als je niet katholiek bent. We heten alle mensen welkom in onze kerk.' Toen voegde hij er glimlachend aan toe: ‘Daarna is er een gratis lunch.’

Nu onze Britse terughoudendheid was weggenomen, accepteerden we de uitnodiging. Na het ontbijt zocht ik in mijn rugzak naar iets stijlvols om te dragen. Voor gelegenheden als deze draag ik altijd een conservatieve outfit, dus ik trok een capri aan en een wit vest, wat toevallig de kleur van de kerk was. We stapten in Lena's busje en daar gingen we.

Toen de dienst begon, voelde ik Peter naast mij heen en weer bewegen. Voor mij was het een betoverende culturele ervaring; Voor hem was het ook een herinnering aan zijn kindertijd en de daaruit voortvloeiende verwarring over zijn geloof. De taal was misschien anders, maar de sfeer was hetzelfde.

Later, toen hij de cadans van het Onze Vader herkende, zag ik hem het in het Engels herhalen, met het interpuncterende 'Amen' erbij. Ik denk dat sommige dingen blijvender zijn dan we denken.

Ik keek rustig toe terwijl leden van de gemeente knielden, een kruis sloegen, baden en zongen. Op een gegeven moment stroomden de tranen over haar gezicht bij onze normaal zo levendige en uiterst zelfverzekerde gastheer.

Het herinnerde me eraan dat religie, ondanks al zijn kwalen, ook troost en vertroosting brengt voor een groot deel van de wereldbevolking. In een door media verzadigde wereld is het gemakkelijk om te geloven dat religie de oorzaak is van de problemen in de wereld; dat het verdeeldheid en haat veroorzaakt, maar ik voelde geen verdeeldheid en ik voelde geen haat in deze kerk die ons zo hartelijk verwelkomde.

Terwijl ik naar de liedjes luisterde, dwaalden mijn gedachten af. Als ik zij aan zij zou kunnen staan ​​met mensen die een ander geloof aanhangen dan ik in dit kleine dorpje in het diepgelovige Samoa, zou de rest van de wereld dat op een dag misschien wel inhalen.

En toen stopte ik met sentimenteel zijn en maakte ik me klaar voor ons lunchfeest...

Lonely Planet South Pacific bevat een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die zowel de topattracties willen verkennen als de minder bereisde wegen willen bewandelen.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .