De ups en downs van onze verhuizing naar het land

De ups en downs van onze verhuizing naar het land

Zou een verhuizing naar het land na drie decennia in Londen vreselijk verkeerd blijken te zijn? We delen de hoogte- en dieptepunten van onze tijd in de Dales

We zijn eindelijk gesetteld. Na vier jaar onderweg te zijn geweest, onderbroken door stukken in een klein Frans dorpje, zijn we eindelijk terug in Groot-Brittannië - nou ja, ongeveer. We hebben reizen gepland voor nov-dec en volgend jaar naar Namibië, Zuid-Afrika en mogelijk Costa Rica, maar we hebben ook een permanent huis.

Vaste lezers van Atlas & Boots zullen weten dat Peter en ik in 2014 Londen verlieten om de wereld rond te reizen. We keerden kort terug in 2016 en hoewel ik opgewonden was om terug te zijn in Londen, aarzelde ik om terug te keren naar het stadsleven.

Kort daarna huurden we onze respectieve appartementen in Londen voor de lange termijn en verlieten we het land naar Frankrijk. Sindsdien slapen we in Groot-Brittannië tussen twee bedden, waarbij we gastenkamers en Airbnb gebruiken om familie en vrienden te bezoeken.

We wisten dat we niet voor altijd in Frankrijk wilden blijven, maar besloten dat we ook niet in Londen wilden zijn. We zijn op zoek naar een doel. Peter's instinct was Schotland, voor hem de mooiste plek ter wereld, maar het was gewoon te ver voor mij. We kozen voor iets daar tussenin: een klein stadje genaamd Richmond, aan de rand van het Yorkshire Dales National Park.

alt=”Het uitzicht op onze wandeling in het Yorkshire Dales National Park verplaatst zich naar het platteland”>Atlas & LaarzenUitzicht vanaf onze wandeling in het Yorkshire Dales National Park

Het was een beetje een achtbaanrit. We zijn van Airbnb naar Airbnb overgestapt om een ​​kamer vrij te maken terwijl onze vervoerders hun werk op orde hadden. We konden niet reizen omdat we op het laatste moment nog papieren moesten ondertekenen, en ik moest mijn paspoort vroegtijdig verlengen (eerstewereldproblemen, ik weet het). Terwijl dit allemaal gebeurde, was ik ook bezig met het afronden van mijn roman (die volgend jaar uitkomt – abonneer je op updates!).

Het is onnodig om te zeggen dat het hectisch was, maar hier zijn we op één plek, snakkend naar lucht. We zijn nu zes weken in Richmond en dachten dat dit een goed moment zou zijn om even stil te staan, de balans op te maken en de ups en downs van onze verhuizing naar het land te delen.

UPS

Een studie!

We hebben een vrije kamer. Wij hebben een kamer beschikbaar! Wij hebben een kamer beschikbaar! We hebben er een studeerkamer van gemaakt en hij is groot genoeg voor twee grote bureaus en een bank.

In Londen hadden we in de slaapkamer twee kleine bureautjes die tegen de muur leunden, en als ik mijn muis te heftig bewoog, sloeg ik Peter in zijn elleboog. We kunnen ons onmogelijk een huis met een logeerkamer in Londen veroorloven en dat voelt als een echte luxe. Het huis is niet perfect omdat we een beperkt budget hadden (helaas geen tuin), maar het is een redelijk goed startpunt.

Toegang tot het buitenleven

We zijn vijf minuten rijden en 15 minuten lopen naar het Yorkshire Dales National Park. Het is een van de tien nationale parken in Engeland, dus je kunt waarschijnlijk met recht zeggen dat het een van de mooiste plekken van het land is. Ik werd helemaal verliefd op haar.

• alt=“Ein kurzer Spaziergang nach dem Umzug aufs Land“>
• alt=“Peter bewältigt einen Dales 30-Umzug aufs Land“>
• alt=“Der Gipfel verlagert sich aufs Land“>
• alt=“Kein Bedauern nach dem Umzug aufs Land“>
• alt=“Schafe auf einem Hügel entdeckt, nachdem wir aufs Land gezogen waren“>
• alt=“auf den Landweg wechseln“>
• alt=“Umzug auf das Land Cairns“>
• alt=“Ansichten, nachdem wir aufs Land gezogen sind“>

Atlas & Laarzen

Een charmante stad

Eerlijk gezegd hadden we geluk toen we Richmond tegenkwamen. We waren huizen aan het bekijken in het kleine dorpje Reeth in het Yorkshire Dales National Park toen onze makelaar zei dat ze vlakbij in Richmond woonde.

Ik googlede de stad en was verbaasd. Het leek een mooie balans tussen het stadsleven en het landelijke dorp en ik ben blij dat we iets halverwege hebben gekozen. In plaats van Murder Mile hebben we nu Richmond Castle en de rivier de Swale vlakbij.

alt="Richmond Castle torent boven de stad uit">DroomtijdRichmond Castle torent boven de stad uit

Toegang tot voorzieningen

Dit lijkt misschien belachelijk als je bedenkt dat ik uit Londen kom, waar je toegang hebt tot alle voorzieningen onder Gods zon, maar wonen in Richmond was een openbaring. Alles is hier op loopafstand, of het nu Boots, de sportschool, de bioscoop, de plaatselijke boekwinkel, het zwembad of Costa Coffee* is.

In Londen moest ik op een bus of trein stappen om toegang te krijgen tot al deze dingen. Dit is niet alleen een theoretisch voordeel. Ik heb acht of negen keer gezwommen sinds we hier zijn. De laatste keer dat ik in Londen ging zwemmen was in de jaren negentig.

(*Ja, er is hier Costa Coffee, hoewel we de voorkeur geven aan Duncan’s en Mocha 🙂

Een gevoel van welzijn

Ik ben geboren in Londen en heb daar 32 jaar van mijn leven gewoond. Ik heb in Tower Hamlets, Greenwich, Newham, Waltham Forest, Redbridge en Hackney gewoond. Ik had een geweldige baan in het centrale Londense kantoor van de grootste boekenuitgever ter wereld. Ik ben al jaren gelukkig en Londen is daar onlosmakelijk mee verbonden.

Tegen het einde van mijn tijd daar begon ik echter een diep gebrek aan welzijn te voelen. Het dagelijkse woon-werkverkeer, het meedogenloze lawaai, de geur, de stress en het totale gebrek aan ruimte begonnen verstikkend aan te voelen. In Richmond is mijn humeur kalm en ik moet gewoon wat tijd in Londen doorbrengen om te bedenken waarom ik wegging.

Ik zie Mission Impossible Fallout in de bioscoop: Londen ziet er zo geweldig uit. Ik hou van deze stad en ben erg blij om hier weer te zijn.

Ik loop na de bioscoop naar huis: is dat het rugzweet van iemand anders dat in mijn jurk sijpelt?

— Kia Abdullah (@KiaAbdullah) 2 augustus 2018

Ik ben deze week in Londen en er zijn bouwwerkzaamheden aan ELKE kant van het gebouw. Ik heb mijn bureau nu midden in het appartement tegenover het toilet opgesteld. pic.twitter.com/Ipu5Cqa0EF

— Kia Abdullah (@KiaAbdullah) 6 augustus 2018

Diepten

FOMO

Ik ga niet liegen: ik krijg FOMO (angst om iets te missen). Ik heb veel geweldige evenementen gemist omdat ik niet meer in Londen woon. Zo mis ik deze week de aparte boekpresentaties van mijn vrienden Gautam Malkani en Ariane Sherine.

Het missen van evenementen en gelegenheden is niet nieuw omdat ik zo vaak reis voor Atlas & Boots, maar als je met walvishaaien zwemt of vulkanen beklimt, voelt het missen van een boekpresentatie niet zo erg. Chillen met een boek in je sokken geeft je een stukje FOMO.

Gebrek aan familie en vrienden

Ik mis mijn familie en vrienden heel erg. Nogmaals, dit is niet nieuw omdat ik een lange tijd weg ben geweest, maar deze verhuizing geeft een groter gevoel van duurzaamheid.

alt="Al mijn zussen en het grootste deel van mijn familie zijn in Londen">Atlas & LaarzenAl mijn zussen zijn in Londen

Ik wist dat ik niet voor altijd in Frankrijk zou zijn en toen ik reisde, wist ik dat ik naar Londen zou terugkeren. Nu is mijn huis Richmond en dat voelt heel vreemd aangezien mijn zeven broers en zussen en mijn 21 neven en nichten allemaal in Londen wonen.

Gebrek aan anonimiteit

Er is hier sprake van een gebrek aan anonimiteit. De stad is niet zo klein dat je iedereen herkent, maar ik ben een van de weinige gekleurde mensen hier. Ik val niet echt op als een zere duim, maar ik val wel op. Dat is meestal prima, behalve dat ik het gevoel heb dat ik me altijd zo goed mogelijk moet gedragen, zodat mensen niet denken: "Oh, dat Indiase meisje is zo onbeleefd." (Ik ben geen Indiaan, maar je begrijpt wat ik bedoel.)

Het is Londen niet

Wat kan ik zeggen? Het is Londen niet... maar het is ook niets. Ik ben in enkele van de beste steden ter wereld geweest - New York, Parijs, Rome, Barcelona, ​​Berlijn, Sydney, Istanbul enzovoort - en er is geen plaats zoals Londen.

alt="Er is gewoon geen plaats zoals Londen">DroomtijdEr is gewoon geen plaats zoals Londen

Ik ben bevooroordeeld omdat het mijn thuis is, maar er heerst hier een energie (of moet ik zeggen daar) die anders is dan waar dan ook.

Van Camden Market en Carnaby Street tot Brick Lane en Notting Hill, Londen heeft iets bepaalds: anarchistisch en bohemien, maar rijk en ambitieus. Het barst van de muziek, mode, theater en literatuur en ook al ben ik 400 kilometer verderop, het zal altijd als thuis voelen.

Missieverklaring: Atlas & Boots

        .