De 10 (blijkbaar) meest gevaarlijke dingen die we hebben gedaan
De 10 (blijkbaar) meest gevaarlijke dingen die we hebben gedaan
Zeven jaar nadat we onze banen hebben beëindigd om naar de wereld te reizen, kijken we terug op enkele van de meest risicovolle dingen die we op Trips hebben gedaan
Peter en ik hebben een constante grap dat ik van de fiets viel op de mooiste plaatsen in de wereld, inclusief Bora Bora in Frans-Polynesië en Isabela op de Galápagos. Ik leerde alleen rijden op 28 -jarige leeftijd en mijn gebrek aan ervaring heeft geleid tot talloze watervallen.
Het is interessant dat niemand mij ooit beschrijft als "dapper" of "gedurfd" als ik op een fiets of paard rijd, hoewel deze activiteiten statistisch (en uit persoonlijke ervaring) tot de gevaarlijkste zijn die ik ooit heb gedaan.
In plaats daarvan zijn er dingen zoals skydiving en bungeous springen die anderen het meest indruk maken. In het volgende deel ik 10 blijkbaar gevaarlijke dingen die we deden - waarvan sommige een echt risico waren, maar de meeste waren alleen maar leuk.1. Verandering van banden in Namibias Löwenrevier
Ik ben eerlijk: dat was een van de meest zenuwse ervaringen die ik ooit heb gehad. Peter en ik waren door Namibië op de 13e dag van onze epische safari-safari van Self-Driver toen we ons tweede paneel binnen evenveel dagen kregen.
We hadden de dag ervoor doorgebracht met een 160 km lange terugreis naar de volgende workshop om een vervangende band te krijgen na het gebruik van degene die we hadden. We hebben geluk, want op de 13e dag brak een andere band ons, dit keer in het midden van het Etosha National Park, dat bekend staat om de rijkdom van zijn leeuw.
In de parkeerregels staat duidelijk dat u uw voertuig nooit moet verlaten. Helaas was er geen telefoonontvangst, dus we konden geen hulp bellen. We hebben gewacht als iemand zou verschijnen, maar Etosha is een grote plaats en we hadden uren kunnen wachten.
Dus Peter stelde voor om de band in het leeuwgebied te veranderen. Ik moet bijhouden en toeteren als ik een beweging zie.
Hoe moet ik het voertuig in de gaten houden? Zou ik snel genoeg toeteren? Zouden we de twee domme toeristen zijn die door leeuwen worden gedood omdat ze de officiële beveiligingsregels negeerden?
Ik haalde diep adem en knikte. Peter werkte in stilte en snel terwijl ik zorgvuldig onze omgeving doorzocht, zweten en angstig. De band werd vijftien minuten later opgevoed en we stapten terug in de auto, lachend met opluchting en mogelijk een beetje hysterisch.
Een halve kilometer verderop in de straat stopten we met lachen. Daar ontdekten we een leeuw die lui lag onder een boom, en we realiseerden ons dat dit verhaal iets anders had kunnen eindigen.
2. Drie van de zeven pieken klommen
Peter heeft drie* van de zeven toppen beklommen: Mount Kilimanjaro in Tanzania, de berg Elbrus in Rusland en de Mount Aconcagua in Argentinië, waarbij elk klimmen steeds moeilijker werd.
(*vier als je Kosciuszko telt in Australië, evenals de basslijst)
Toen ik na Elbrus met hem sprak, was hij in een goed humeur. Toen ik hem echter vroeg om Aconcagua te maken, klonk hij volledig uitgeput. Fysiek was het de moeilijkste dag van zijn leven, zei hij. Hij had overwogen om meerdere keren op te geven en terug te keren - iets dat ik nog nooit over een berg had gehoord.
De Aconcagua is een "walk -in" berg (d.w.z. zonder technisch touwwerk), maar het brengt een merkbaar risico met zich mee. Op bijna 7.000 m zou het het hoogste sterftecijfer van alle bergen in Zuid -Amerika moeten hebben. Als het gaat om gevaarlijke activiteiten, staat de poging om de zeven pieken te beklimmen vrij hoog op onze lijst.
3. Steek een aardverschuiving over in Peru
Het oversteken van een aardverschuiving op onze Salkantay -trektocht in Peru leek spannender dan gevaarlijk, maar het was een risico genoeg om onze gidsen merkbaar te verstoren. We wandelden een uur om het te vermijden, maar toen we ontdekten dat een brug was weggespoeld, draaiden we ons om en keerden terug naar de plaats.
Daar hebben we een weg gemaakt onder een regendeken over een steile helling gemaakt van afbrokkelend puin. Sommigen van ons waren beter dan anderen. Een vrouw in mijn vroege jaren twintig huilde van nervositeit toen ze haar hand stak door twee leiders.
Peter en ik waren relatief zorgeloos, maar nu kijk ik terug en zie ik dat een enkele misstap slecht zou zijn afgelopen.
4. Wandelde in Ethiopië na Erta Ale
De Danakil-Senke in Ethiopië is een van de populairste, diepste en droogste plaatsen op aarde. Het is zo extreem dat het leven hier in puur zuur werd gevonden. De temperaturen bereiken regelmatig 45 ° C (113 ° F) en zeeën gemaakt van gesmolten magma die direct onder het korstoppervlak sijpelt.
De meest indrukwekkende site is gevonden, een van de meest actieve vulkanen ter wereld. De manier waarop er "wandeling naar de hel en terug" wordt genoemd en vereist een drie -daagse reis met een militaire escort.
In 2012 werden vijf toeristen gedood in een aanval door verre rebellen en vier mensen werden ontvoerd, en dagen na ons eigen bezoek was er een fataal incident.
Het liet ons nadenken over de voor- en nadelen van risicovolle reizen, en hoewel Erta Ale een ongelooflijk gezicht was, weet ik niet helemaal zeker of ik het allemaal opnieuw zou doen.
5. Springt uit een vliegtuig - tweemaal
Hier komen we bij een leuk gebied waarin het waargenomen gevaar groter is dan de werkelijke. Peter en ik springen twee keer, eerst in Groot -Brittannië en vervolgens in Australië. Beide keren waren absoluut opwindend.
Interessant is dat de parachutesprong in Cairns bijna zou zijn geannuleerd vanwege regen, en toen we door een sterke condenseerden reden, begreep ik waarom. Op deze hoogte houden regendruppels van naalden, omdat ze veel sneller vallen dan water. In ieder geval,Ik was blij dat het weer onze sprong niet heeft geannuleerd. Zoals ik in de video zeg, krijg ik het dichtst in de buurt van vliegen ... tenzij ik honk springen op honk.
6. Een van de langste bungieën ter wereld sprong
Er is een moment waarop je aan de rand van de 134 m hoge Nevis Bungy in Nieuw -Zeeland schudt, waarin je denkt: oh schat. Als het waar is dat mensen worden geboren met twee angsten - luide geluiden en valpartijen - dan is het zeker in tegenspraak met de menselijke natuur om in een afgrond van een richel te springen.
Op de Sims zwaaide ik voorzichtig in de camera en luisterde naar het aftellen: "Three, Two, One, Bungy". Ik sprong weg met een schreeuw.
seconden later merkte ik dat mijn ogen gesloten waren. Ik greep haar. Als ik dat zou doen, zou ik verdomd leuk zijn. Ik voelde hoe ik diep in de vallei ondergedompeld en toen weer stormde. Ik heb altijd gedacht dat ik het hopping -gevoel zou haten, maar de Nevis Bungy was helemaal soepel. Ik viel terug op de vloer en voelde een wervels van ongeloof. Het was opwindend, eng en absoluut bedwelmend.
Mensen vragen me of de Nevis Bungy of de Skydiving enger was. Het was ongetwijfeld de bungee. Ondanks de veel grotere hoogte, aanvoelt Skydiving niet als een val. De kracht van de lucht om hen heen heeft een drijfvermogenseffect. Met de Nevis Bungy val je echt alleen.
7. Dompleed met haaien op de Galápagos
Het was leuker dan gevaarlijk, maar wanneer mensen de beelden van Peter zien die in de foto over een rifhaai glijden, klikken ze meestal luid voor lucht.
Toen een duik op de Galapagos-eilanden, ontmoetten we tientallen witte tip rifhaaien die op de zeebodem rustten. Op bijna 20 meter diep brachten we verschillende indrukwekkende minuten door om deze geweldige (en griezelige) beesten te observeren.
Natuurlijk zijn white-tip rifhaaien zelden agressief tegenover mensen. In tegenstelling tot je oceaan neef, ben je zelden agressief, tenzij je wordt uitgelokt. Ze zijn echter onverschrokken en nieuwsgierig en benaderen soms zwemmers om ze te onderzoeken.
8. Dreven de Sani Pass in Lesotho
Sani bevindt zich aan de westkant van de provincie KwaZulu-Natal in Zuid-Afrika en is een bergpas die Underberg in Zuid-Afrika verbindt met Mokhotlong in Lesotho. De haarspeldpas, die wordt beschreven als een van de gevaarlijkste ter wereld, begint op een hoogte van 1.544 m en stijgt tot 2.876 m.
Sani Pass werd gebouwd rond 1950 en blijft een uitdagende reis. Met bochtige bochten, losse grind, steile druppels en haarspeld bochten vereisen ze zorgvuldige zorg en geoefende vaardigheden. Soms bereikt de helling 1: 3 en heeft het menselijk leven al onder lastige omstandigheden geëist. In feite draagt een van de haarspelden de nogal ontnuchterende naam "zelfmoordcurve".
We zijn de pas overgestoken tijdens onze reis in Zuid -Afrika in 2018. De vooruitgang was extreem traag, maar we hebben niet geklaagd. Dit is een kans waarvoor het echt beter is om aan de veilige kant te staan.
9. Zwem met walvishaaien in Jibuti
De Walhai is vandaag de grootste bekende vissen. Het is geen bedreiging voor mensen, maar de enorme omvang kan overweldigend zijn.
Tijdens onze reis in DSchibuti wees onze spotter naar de wateren voor ons en Peter en ik sprongen direct in. Helaas stuurde de Walhai in de tegenovergestelde richting en volgden de twee boten en brachten de passagiers er veel dichter bij. Peter en ik keken elkaar aan. We hadden de fout gemaakt om te vroeg te springen.
Op dat moment wekte een beweging mijn ooghoek. De Walhai ging rechtstreeks naar ons toe. Ik dook onder water en de haai zwom recht naar me toe toen ik in het water zweefde.
Atlas & Boots A Walhai zwemt langs Kia
Zijn huid schitterde in het licht en ik hield mijn adem in toen hij zo dichtbij zwom dat ik dacht dat zijn pik me zou raken toen hij zich omdraaide. Zijn enorme massa gleed snel over en ik ademde uit, lang, zachtaardig en traag.
10. BLAND AAN A VIA FERRATA IN CATALONIA
Na de bandenverandering in Namibië is dit de meest zenuwwisseling op de lijst voor mij. Ik heb al gezegd dat ik het meest nerveus ben als ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen veiligheid met risicovolle activiteiten. In tegenstelling tot bungee -springen of skydiving, waar je nooit aan de handen van een expert ontsnapt, moet je je eigen karabijnkansen veranderen in de Via Ferrata, wat betekent dat je op de grond kunt worden gegooid als je een zorgeloze fout hebt.
Een paar meter verder op onze Via Ferrata in Catalonië, begon mijn linkerbeen oncontroleerbaar te trillen. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt en ik realiseerde me dat ik bang moest zijn. Ik herinner me dat het een vreemde, academische kwaliteit had en een verre deel van mij dacht: "Huh, dus dat is de manier."
Ik nam mijn zenuwen samen en ging door. Eenmaal bovenaan, noch Peter noch onze gids Jordi geloofde me toen ik zei dat het enger was dan Bungee.
