Call of the Wild: Ontsnap aan het dagelijkse leven

Call of the Wild: Ontsnap aan het dagelijkse leven

Een vreemde avond met verbroken verbindingen in Catalonië herinnert ons eraan waarom het zo belangrijk is om onze laptops neer te leggen en af ​​en toe onze telefoons thuis te laten

Ik was op Wikipedia aan het lezen over een controverse uit 2015 waarbij een rechter betrokken was bij de Nieuw-Zeelandse versie van X Factor, toen ik besefte dat ik het weer deed: tijd verspillen aan het lezen over een persoon van wie ik niet wist die betrokken was bij een evenement waar ik niet om gaf in een programma dat ik niet heb gezien.

Ik was opnieuw in het konijnenhol op internet gevallen.

Er is geen naam voor wat we doen: de miljarden uren die we gezamenlijk elke dag tevergeefs op internet surfen. We zitten apathisch en opgelucht achter onze laptops: godzijdank hoeven we geen uur na te denken.

Misschien komt het door een gebrek aan woordenschat dat we geen rekening houden met deze enorme inspanning. Het is tenslotte geen tijdverspilling als je "studeert" of "leest" of "ontspant" of een aantal dingen waar we eigenlijk woorden voor hebben.

Natuurlijk leren of lezen we heel vaak niet. We ontspannen niet eens. Ik voel me zelden ontspannen na een uurtje internetten. Ik voel me bekabeld en bekabeld en vaak boos gezien het huidige politieke klimaat.

Bij Atlas & Boots fotograferen, filmen en schrijven we over onze reizen, wat betekent dat we nog steeds ‘aan’ staan, ook als we ‘uit’ zijn. Het was een opluchting toen ik aan het begin van een avond bij Desconnexions werd gevraagd mijn telefoon in een doosje te doen, een Catalaans bedrijf dat mensen wil loskoppelen van hun dagelijkse leven en hen opnieuw wil verbinden met de natuur.

alt="Ontkoppelingen">Atlas & LaarzenVoorbereidingen voor onze avond met Desconnexions in Catalonië

Geïntrigeerd door het concept, overhandigden we graag onze telefoons en camera's. We hadden geen idee wat we die avond konden verwachten, behalve wat onze gids Gloudina ons vertelde: dat we ons weer zouden verbinden met de omgeving.

Ik vermoedde een wandeling in het park, gevolgd door yoga bij zonsondergang – een perfect vermakelijke avond, zij het een beetje ongemakkelijk, aangezien ik ongeveer zo kneedbaar ben als een gietijzeren deur. Toch herkende ik de noodzaak om de verbinding te verbreken en dus ging ik met de stroom mee.

Gloudina begon met het overhandigen van ieder van ons aan het begin van onze wandeling een glazen pot. Ze vroeg ons een item te verzamelen dat representeert wie we zijn en waarschuwde ons dat we later over onze keuzes zouden praten.

oud=““>Atlas & LaarzenOp weg naar onze eerste mysterieuze plek

We begonnen onze wandeling op het prachtige terrein van La Vella Farga in de uitlopers van de Catalaanse Pyreneeën. We gingen de omliggende velden in en liepen in rijen over zachte, verende grond door struikgewas van zonovergoten bomen. De lucht voelde warm aan boven ons gelach en de drie verschillende talen: Engels, Catalaans en Spaans.

Ik stopte om mijn element te verzamelen en rende om de groep in te halen. We gingen een open plek op en naderden een heuvel, lachend van vreugde toen we de picknick op de top zagen wachten.

alt="Picknick bij Desconnexions">Atlas & LaarzenEen verrassingspicknick

We namen plaats en Gloudina moedigde ons aan om de elementen die we zelf hadden uitgekozen met ons te delen. Ik liet mijn glas ronddraaien en legde het uit.

Mijn element is aarde. Het is saai, dat weet ik, maar het biedt ook een solide basis. Het is stabiel en stevig, trouw, betrouwbaar, stabiel en praktisch. Ik denk dat deze kenmerken mij goed beschrijven.

De rest van de groep deelde hun elementen en al snel was het tijd voor eten. Dit is beter dan yoga, dacht ik, terwijl we ons tegoed deden aan lokale kazen, vleeswaren en pa amb tomàquet, een eenvoudig maar smakelijk Catalaans gerecht van brood, tomaten en olijfolie – allemaal vergezeld van veel wijn. De lucht zoemde van roze en angstaanjagende mammatuswolken.

• alt=““>
• alt=““>

Een traditioneel Catalaans festival

Terwijl we aten, voorzag Gloudina ons van vier fakkels tussen negen gasten (“je moet elkaar helpen”) en gaf ons instructies.

Na het eten, toen de duisternis viel, moesten we onze eigen weg vinden naar de volgende locatie van de avond, waarbij we onze zaklampen moesten gebruiken om een ​​reeks reflecterende markeringen te vinden. Met zijn negenen liepen we in het donker door het bos, afwisselend gelach en nerveuze verwachting. We klommen over oevers en baanden ons een weg langs hoge bomen die indrukwekkend de lucht in torende.

alt="Ontkoppelde wolken">Atlas & LaarzenWolkenformaties

Na een half uur bereikten we een open plek in het bos. Daar vonden we negen touwschommels die aan de bomen waren bevestigd. Het had iets van The Wicker Man, maar het was nog steeds charmant. We zaten allemaal op een schommel, allemaal stil onder het getjilp van de krekels.

Er klonk een stem uit de ether. Het legde uit waarom het zo belangrijk is om ons los te koppelen van ons dagelijks leven en waarom we allemaal opnieuw verbinding moeten maken met de natuur. We verwaarlozen zo vaak onze eigen behoeften, werd er gezegd, en dit was een kans om ze opnieuw te evalueren.

We werden in duisternis gedompeld, ieder van ons werd aan zijn eigen gedachten overgelaten. Toen begon een fluitist hoog in een boom te spelen. We lachten eerst van verbazing en vreugde, maar vielen al snel stil onder de weemoedige geluiden.

We begonnen te slingeren, aanvankelijk vol vertrouwen, wij allemaal stadsbewoners die uit onze comfortzone werden geduwd. Dan minder bewust. Toen sloten we onze ogen en gaven toe aan de stemming.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=“Entkopplungen“>
• alt=“Wolken bei Desconnexions“>

Er was iets elementairs aan: de duisternis onder de sterren en de stilte tussen de muziek. Zelfs ik, een fervent voorstander van het buitenleven, werd herinnerd aan het vermogen ervan om te kalmeren en te genezen. Terwijl ik in het donker op de schommel zat, voelde ik een diep gevoel van welzijn.

Ik herinnerde me opnieuw de kracht van de natuur in haar uitgestrektheid, veerkracht en vriendelijkheid. Ik was verbaasd over het feit dat zovelen van ons ervoor kiezen om binnen met onze schermen te zitten in plaats van de wereld in te gaan en te profiteren van de wonderen ervan.

Dit klinkt misschien allemaal behoorlijk serieus, maar ik raad je aan om het eens te proberen. Ik verzoek u dringend Catalonië te bezoeken en deze bijzondere avond te beleven. Als dit niet mogelijk is, probeer dan thuis een eenvoudigere versie. Maak een wandeling in het park. Ga in de schemering op een bankje zitten en geniet van de stilte. Ik beloof je dat het beter is dan een miljard uur op YouTube doorbrengen.

Ontkoppelingen: de essentie

Wat: een Disconnection-ervaring die is ontworpen om u te helpen de verbinding met het dagelijkse leven te verbreken en opnieuw verbinding te maken met de natuur.

Waar: We verbleven in La Vella Farga, een zorgvuldig gereconstrueerd 11e-eeuws landhuis in de uitlopers van de Catalaanse Pyreneeën.

Elk van de 13 kamers is versierd met zorgvuldig gerestaureerd meubilair en een zorgvuldig samengestelde selectie antiek. Originele stenen architectuur wordt aangevuld met elementen van hedendaags design, waardoor het hotel een elegante, tijdloze sfeer krijgt.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Rondom het hotel liggen ruim 300 hectare aan weilanden, dennenbossen en eeuwenoude olijfgaarden, waardoor het een ideale plek is om tot rust te komen en te ontspannen. Al met al is La Vella Farga een van de meest charmante boetiekhotels die we ooit hebben gezien.

Wanneer: De beste tijd om naar Catalonië te reizen is van mei tot eind oktober.

Hoe: Boek een ervaring via de Desconnexions-website, per e-mail info@desconnexions.com of telefonisch op +34 937 012 941.

We vlogen naar de luchthaven Barcelona-El Prat (BCN), die goede verbindingen heeft met de rest van Catalonië. Boek vluchten tegen de beste prijzen via Skyscanner.

      .