De reis die me heeft veranderd: Jini Reddy

De reis die me heeft veranderd: Jini Reddy

Van wandelen in Nepal tot de verkenning van Iran en Pakistan, de auteur Jini Reddy onderhoudt ons met verhalen over de reizen die u bent veranderd

Als er ooit een mysterieuze internationale vrouw was, zou ze waarschijnlijk erg op Jini Reddy zijn geweest. Als Britse auteur en journalist woonde Jini in Londen, Montreal, Hong Kong, Provence en Tiflis

alt = "Auteur Jini Reddy Smiles">

Ze reisde de Kalash -valleien in Pakistan onder gewapende bewaker in, voltooide het Annapurna -circuit uit een stemming en vestigde zich in een herenhuis in de ontmoedigende stad Delhi.

Als auteur won Jini een British Guild of Travel Writers Award voor haar debuut "Wild Times" en werd onlangs benoemd tot een van de "Women of Impact" van National Geographic.

In haar nieuwe boek "Wanderland" combineert Jini natuurlijk schrijven, persoonlijke reflectie en memoires om haar zoektocht naar het magische in het landschap op te nemen. Hier vertelt ze ons over de reis die ze is veranderd.

Wanderland is een uniek stuk reisliteratuur. Wie is dat?

Wanderland gaat over mijn zoektocht naar magie in het landschap. Ik was lange tijd reisschrijver en voelde me altijd aangetrokken tot magie en mystiek. Ik was ook erg geïnspireerd door mensen uit inheemse culturen die ik tijdens mijn reizen had ontmoet. Ze spraken over gemeenschap met de gevoelige krachten van de natuur en ik vond het fascinerend. Ik wilde weten of het voor mij als een normaal persoon mogelijk zou zijn om dit soort verbinding te ervaren.

Ik belandde op een vrij onorthodox pad door verschillende landschappen in het VK en had ongebruikelijke ontmoetingen en ervaringen. Ik zou zeggen dat het boek geschikt is voor iedereen die geïnteresseerd is in spiritualiteit, mystiek, wandelen en natuur in bredere zin.

Ik hou van fictie en probeerde er een verhaal van te maken. Het was ook belangrijk voor mij dat mijn boek toegankelijk en begrijpelijk is en leuk is. Het past niet zo gemakkelijk in een genre, maar ik heb nooit van dozen gehouden! Ik heb absoluut niet het gevoel ergens in te passen.

Hoe ga je als iemand die troost in de natuur vindt met de lockdown?

Ik heb het geluk dat ik een tuin en een rustig bos heb aan het einde van mijn straat. Ik ga daar elke ochtend wandelen, en soms laat ik mijn angst los, soms geniet ik gewoon van de bijzonder intense lente die we hebben.

alt = "De auteur Jini Reddy loopt fiets"> Jini Reddy Jini Reddy stijgt op haar fiets

Ik heb ook een fiets die helpt en ik woon in een zeer groen district. Maar niet iedereen heeft een tuin of bos of toegang tot een parklandschap. Ervaar een lockdown van een hoge opruiming vereist een compleet ander niveau van weerstand.

Je zei dat je je welkom voelt in de natuur, maar erkent ook dat er barrières zijn voor mensen uit de arbeidersklasse en mensen van kleur. Waarom is het belangrijk om in de natuur te gaan?

Ik denk dat de barrières vaak geworteld zijn in sociaal -economische factoren. En we moeten rekening houden met de geschiedenis van grondbezit in het land - het is meestal blank, nietwaar? Al deze dingen hebben een impact en vormen de perceptie van plaatsen en de ontvangst die ze kunnen ontvangen.

Ik was een reisschrijver, dus ik ben gewend om naar nieuwe plaatsen te reizen en me een buitenstaander te voelen, en ik ben het ermee eens. Soms voelde ik me in Groot-Brittannië, mijn geboorteplaats, maar is hyper zichtbaar en ongemakkelijk. Maar dat zou me nooit tegenhouden om onderzoek te doen. En de natuur oordelen niet, weet je het? De relatie tussen jou en de natuur of het landschap om je heen is een zeer persoonlijk ding.

Ik denk dat we frisse lucht in onze longen moeten krijgen. Buiten zijn geeft je een nieuw perspectief en dat is goed voor de geestelijke gezondheid. Kusten, rivieren, bergen, parken en weiden zijn prachtige plekken om te blijven hangen. Onze ziel heeft schoonheid nodig. Ik denk dat het in de moderne wereld te gemakkelijk is om te vergeten dat wij mensen deel uitmaken van de natuur.

We wenden ons tot de reis die ze is veranderd. Welke regio heeft dit het meest beïnvloed?

In termen van reizen die me echt hebben veranderd, zou het mijn eerste grote reis naar Azië moeten zijn. Ik was in de twintig en liet een goede baan achter in de uitgeverij om vrijwillig betrokken te raken bij Nepal. Ik had zeer vage plannen, geen creditcard, 500 pond, geen telefoon en geen accommodatie. De vriend van de vriend die ik dacht dat hij me op het vliegveld zou ophalen, was nergens te vinden. De eerste 24 uur waren een schok voor mijn systeem en ik was snel volwassen!

alt = "View of the Annapurna Circuit"> Zzvet/Shutterstock View van het Annapurna Circuit

In termen van hoe het mij heeft veranderd, heb ik meer vertrouwen ontwikkeld in mijn vermogen om te reizen en voor mezelf te zorgen in onbekende, verre omgevingen.

Ik denk dat Iran ook een grote invloed op mij had. Mijn ervaring was zo tegenstrijdig voor alles wat ik in de pers had gelezen. Iraniërs zijn zo warm, zo poëtisch, zo leuk -lomend! Ik hield van de landelijke landschappen en de steden die ik reisde. Ik was helemaal betoverd. Ik voel me echt bij de Iraniërs die zo leuk zijn en nog steeds leven met de beperkingen die ze hebben.

alt = "Een reis naar Iran had een grote invloed op Jini Reddy"> Anujak Jaimook/Shutterstock Agha Bozorg-moskee in Kashan, Iran

Ik had hetzelfde gevoel in Pakistan. Een uitzonderlijk mooi land vol prachtige, warme -hartige mensen. Ik bezocht de Kalasch -valleien en had bij deze gelegenheid een gewapende escort, bestaande uit vier lijfwachten met Kalasnikov, omdat het bekend was dat de Taliban door het gebied ging. Ik herinner me dat iemand een gescheurde foto kreeg van prinses Diana. Blijkbaar was ze naar zijn dorp gegaan en dus hadden ze het dorp hernoemd ter ere in "Diana".

Welke reis wil je herhalen?

Ik zou graag willen terugkeren naar Namibië. Het was een echte les in de kracht van ruwe, wilde aard. Het was vernederend. Ik zou graag een groep kinderen uit het stadscentrum in dit gebied zien; Om te zien welke effecten dit zou kunnen hebben op uw houding ten opzichte van het leven.

Er was een plaats in de buurt van de grens met Angola - ik werd ingevlogen met een piloot in een klein vliegtuig - en toen we landden, was alles wat ik kon zien dit heuvelachtige, perzik -gekleurde zand. En geen mensen. Ik dacht dat ik hallucineerde.

Heb je nog een droombestemming die je nog niet hebt gezien?

Ik zou graag naar de Faeröer of naar Finland of in de Canadese Yukon of de Northwest Territories willen reizen. Ik voel me tegenwoordig behoorlijk aangetrokken tot het noorden!

alt = "Parrot Divers ontspannen op Mykines, Faeröer"> Atlas & Boots De Faeröer staat bovenaan Reddy's To-Sea List

reisgids of geen reisgids?

Oh, ik vind een reisgids geweldig. Ik zou ze gewoon niet getrouw volgen! Ik raad Brattt aan. En niet alleen omdat je mijn eerste boek Wild Times hebt gepubliceerd. De oprichter, Hilary Bradt, is een zeer interessante vrouw.

Bent u een planner of toeschouwers?

Een beetje van beide. Tegenwoordig weet ik graag waar ik woon, maar ik heb geen opties voor dingen die ik kan zien. Ik ben meer geïnteresseerd in verbinding met een plek op een dieper en magisch niveau.

Ik stelde een intentie en stuur de gedachte voordat ik daar begin te rijden ter ere van de geest van de plaats waar ik ben. Het werkt voor mij - er zijn altijd momenten pure betovering als ik erover nadenk.

Hotel of hostel (of kamperen)?

Ik geef de voorkeur aan Airbnb en onafhankelijke eco-lodges, huisjes of retraites. Ik heb mijn steentje bijgedragen tijdens het kamperen, maar tegenwoordig is het niet langer aantrekkelijk om apparatuur mee te nemen. Ik verbleef in de meest Spartaanse hostels in India; Eens was de enige plaats waar ik een bed kon vinden in een herenhuis in Delhi. Geen ervaring die ik wil herhalen.

Ik bleef ook in ongelooflijk glamoureuze, zelfs paleisachtige accommodaties en heb er echt van genoten! Maar ik heb het niet nodig. Ik blijf graag op plaatsen waar milieubescherming en gemeenschap deel uitmaken van het ethos.

Wat was uw belangrijkste reiservaring?

Dat is erg moeilijk. Bijna onmogelijk. Namibië komt in me op. Ik hield van deze brede, ruige landschappen, de aardse kleuren. Het is gewoon surrealistisch en verdrijft alle gedachten uit je hoofd.

We moeten vragen: je hebt naakt opgeslagen in Guardian Travel. Hoe?

Ik was alleen op natuurlijke zoekopdracht in de Pyreneeën. Ik vastte en kampeerde Wild op een Mountain Summit gedurende vijf dagen. Het was broedend heet, midzomer. Er was daar niemand en ik dacht, waarom zorg ik zelfs voor kleren? Dus nam ik een foto van mij met een zelftimer op mijn camera. (Ik had mijn telefoon niet bij me. Ik heb hem overgelaten aan de gids die me hier had geleid.)

Ik heb een stuk gemaakt voor de metro en dat was de foto die je hebt gemaakt. Vijf jaar later en hier zijn we in lockdown, en The Guardian zocht naar artikelen over het onderwerp isolatiereizen, en dus stelde ik mijn Pyreneeënverhaal voor. Ik had letterlijk één foto: de naakt!

https://www.instagram.com/p/b-o1x7bh5ko/

Eindelijk, waarom reizen?

Het zit in mijn DNA. Mijn vader was een enthousiaste reiziger. Hij en mijn moeder woonden in sommige landen, dus ik moet het gen hebben geërfd. Het voelde altijd als een tweede natuur voor mij. Tegenwoordig ben ik erg geïnteresseerd in het onderzoeken van mijn thuisland, niet alleen vanwege mijn CO2 -voetafdruk, maar omdat het me nu aantrekt.

alt = ">

Robert MacFarlane beschrijft het wandelland van Jini Reddy als "een grappige, zachte, originele en zeer moderne zoektocht naar de magische (niet het mythische) in het Britse landschap, waardoor ik zowel aan het lachen en bewoog". Wanderland is nu beschikbaar als een hardcover.

Hoofdfoto: RapitPunt/Shutterstock

  .