De reis die mij heeft veranderd: Jini Reddy

De reis die mij heeft veranderd: Jini Reddy

Van trekking in Nepal tot het verkennen van Iran en Pakistan, auteur Jini Reddy vermaakt ons met verhalen over de reizen die haar hebben veranderd

Als er ooit een mysterieuze internationale vrouw had bestaan, zou ze waarschijnlijk veel op Jini Reddy hebben geleken. Jini, een Britse auteur en journalist, heeft in Londen, Montreal, Hong Kong, de Provence en Tbilisi gewoond.

alt="Auteur Jini Reddy lacht">

Ze reisde onder gewapende bewaking naar de Kalash-valleien van Pakistan, voltooide in een opwelling het Annapurna Circuit en vestigde zich in een mannenherberg in de angstaanjagende stad Delhi.

Als auteur heeft Jini een British Guild of Travel Writers Award gewonnen voor haar debuut, Wild Times, en werd onlangs uitgeroepen tot een van National Geographic's Women of Impact.

In haar nieuwe boek Wanderland combineert Jini natuurschrijven, persoonlijke reflectie en memoires om haar zoektocht naar het magische in het landschap te beschrijven. Hier vertelt ze over de reis die haar heeft veranderd.

Wanderland is een uniek stukje reisliteratuur. Voor wie is dit?

Wanderland gaat over mijn zoektocht naar magie in het landschap. Ik schrijf al heel lang reisverhalen en ben altijd aangetrokken geweest tot magie en mystiek. Ik werd ook erg geïnspireerd door mensen uit inheemse culturen die ik tijdens mijn reizen ontmoette. Ze spraken over gemeenschap met de bewuste krachten van de natuur en dat vond ik fascinerend. Ik wilde weten of het voor mij, als normaal mens, mogelijk was om dit soort verbinding te ervaren.

Ik kwam op een tamelijk onorthodox pad door verschillende landschappen in Groot-Brittannië terecht en had ongewone ontmoetingen en ervaringen. Ik zou zeggen dat het boek geschikt is voor iedereen die geïnteresseerd is in spiritualiteit, mystiek, wandelen en de natuur in bredere zin.

Ik hou van fictie en heb geprobeerd er een verhaal van te maken. Ik vond het ook belangrijk dat mijn boek toegankelijk, herkenbaar en leuk was. Het past niet gemakkelijk in een genre, maar ik heb nooit van boksen gehouden! Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik ergens in pas.

Hoe ga jij als iemand die troost vindt in de natuur om met de lockdown?

Ik heb het geluk dat ik aan het einde van mijn straat een tuin en een rustig bos heb. Elke ochtend ga ik er wandelen en soms laat ik mijn angsten los, soms geniet ik gewoon van deze bijzonder intense lente die we hebben.

alt=“De auteur Jini Reddy fietst”>Jini ReddyJini Reddy stapt op haar fiets

Ik heb ook een fiets, dat helpt, en ik woon in een heel groen deel van de stad. Maar niet iedereen heeft een tuin of bos of toegang tot een park. Het ervaren van een lockdown vanuit een hoogbouw vereist een heel ander niveau van veerkracht.

Je hebt gezegd dat je je welkom voelt in de natuur, maar je erkent ook dat er barrières zijn voor mensen uit de arbeidersklasse en mensen van kleur. Waarom is het belangrijk om de natuur in te gaan?

Ik denk dat de barrières vaak geworteld zijn in sociaal-economische factoren. En we moeten rekening houden met de geschiedenis van het grondbezit in het land – die is overwegend blank, toch? Al deze dingen hebben invloed op en vormen de perceptie van plaatsen en de ontvangst die u kunt ontvangen.

Ik was een schrijver van reisverhalen, dus ik ben gewend om naar nieuwe plaatsen te reizen en me een buitenstaander te voelen, en dat vind ik prima. Soms voelde ik me echter hyperzichtbaar en ongemakkelijk in Groot-Brittannië, mijn geboorteplaats. Maar dat zou mij er nooit van weerhouden om onderzoek te doen. En de natuur oordeelt niet, weet je? De relatie tussen jou en de natuur of het landschap om je heen is iets heel persoonlijks.

Ik denk dat we wat frisse lucht in onze longen nodig hebben. Buiten zijn geeft je een nieuw perspectief en dat is goed voor de geestelijke gezondheid. Kusten, rivieren, bergen, parken en weilanden zijn prachtige plekken om te verblijven. Onze ziel heeft schoonheid nodig. Ik denk dat het in de moderne wereld maar al te gemakkelijk is om te vergeten dat wij mensen deel uitmaken van de natuur.

Laten we eens kijken naar de reis die u heeft veranderd. Welke regio heeft jou het meest beïnvloed?

Als het gaat om reizen die mij echt hebben veranderd, zou dit mijn eerste grote reis naar Azië moeten zijn. Ik was in de twintig en verliet een goede baan bij de uitgeverij om vrijwilligerswerk te doen in Nepal. Ik had hele vage plannen, geen creditcard, £ 500, geen telefoon en geen accommodatie. De vriend van de vriend van wie ik dacht dat hij mij op het vliegveld zou ontmoeten, was nergens te bekennen. De eerste 24 uur waren een schok voor mijn systeem en ik groeide snel op!

De volgende dag raadpleegde ik het Oracle (mijn Lonely Planet-gids) en besloot het Annapurna Circuit te bewandelen, een 21-daagse tocht die een bergpas van 5.500 meter oversteekt, een van de hoogste in Nepal. Alleen, nooit meer dan één wandeling in het Peak District gedaan.

alt="Gezicht op het Annapurna-circuit">Zzvet/ShutterstockUitzicht op het Annapurna-circuit

Gelukkig ging ik naar een lezing over hoogteziekte en besefte ik dat ik overweldigd zou zijn. Toevallig ontmoette ik op dezelfde dag een man uit Yorkshire en gingen we samen wandelen. Het oversteken van deze pas, Thorung La, was lichamelijk gezien het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan.

In termen van hoe het mij heeft veranderd, heb ik meer vertrouwen ontwikkeld in mijn vermogen om alleen te reizen en voor mezelf te zorgen in onbekende, verre omgevingen.

Ik denk dat Iran ook een grote invloed op mij heeft gehad. Mijn ervaring was zo tegenstrijdig met alles wat ik in de pers had gelezen. Iraniërs zijn zo hartelijk, zo poëtisch, zo vrolijk! Ik hield van de landelijke landschappen en de steden waar ik naartoe reisde. Ik was helemaal betoverd. Ik heb echt medelijden met de Iraniërs die zo vrolijk zijn en toch leven met de beperkingen die ze hebben.

alt="Een reis naar Iran had een grote impact op Jini Reddy">Anujak Jaimook/ShutterstockAgha Bozorg-moskee in Kashan, Iran

Hetzelfde gevoel had ik in Pakistan. Een uitzonderlijk mooi land vol geweldige, hartelijke mensen. Ik bezocht de Kalash-valleien en had bij deze gelegenheid een gewapende escorte bestaande uit vier lijfwachten met Kalasnikovs, aangezien bekend was dat de Taliban door het gebied trokken. Ik herinner me dat een man een gescheurde foto van prinses Diana tevoorschijn haalde. Blijkbaar was ze naar zijn dorp gegaan en daarom hadden ze het dorp ter ere van haar omgedoopt tot “Diana”.

Welke reis zou jij graag herhalen?

Ik zou graag terug willen naar Namibië. Het was een echte les in de kracht van de rauwe, wilde natuur. Het was vernederend. Ik zou graag een groep kinderen uit de binnenstad in deze omgeving zien; om te zien welke impact dit zou kunnen hebben op hun kijk op het leven.

Er was een plek vlak bij de grens met Angola – ik was er samen met een piloot in een klein vliegtuigje naar toe gevlogen – en toen we landden, kon ik kilometers ver alleen maar dit glooiende, perzikkleurige zand zien. En geen mensen. Ik dacht dat ik hallucineerde.

Heeft u nog een droombestemming die u nog niet heeft gezien?

Ik zou graag naar de Faeröer Eilanden of Finland of de Canadese Yukon of de Northwest Territories willen reizen. Ik voel me tegenwoordig behoorlijk naar het noorden getrokken!

alt="Papegaaiduikers ontspannen in Mykines, Faeröer">Atlas & LaarzenDe Faeröer-eilanden staan ​​hoog op Reddy's to-see-lijst

Reisgids of geen reisgids?

Oh, ik hou van reisgidsen. Ik zou ze gewoon niet naar de letter volgen! Ik raad Bradt aan. En niet alleen omdat ze mijn eerste boek, Wild Times, publiceerden. De oprichtster, Hilary Bradt, is een zeer interessante vrouw.

Ben je een planner of een toeschouwer?

Een beetje van beide. Tegenwoordig wil ik graag weten waar ik woon, maar ik heb geen keuze uit de dingen die ik moet zien. Ik ben meer geïnteresseerd in verbinding met een plek op een dieper en magischer niveau.

Ik stel een intentie vast en zend voordat ik vertrek de gedachte uit dat ik daar ben om de geest van de plek waar ik ben te eren. Het werkt voor mij – er zijn altijd momenten van pure betovering als ik met deze mentaliteit reis.

Hotel of hostel (of camping)?

Ik geef de voorkeur aan Airbnb en onafhankelijke eco-lodges, huisjes of retraites. Ik heb mijn deel van het kamperen gedaan, maar het sjouwen met spullen is tegenwoordig niet meer zo aantrekkelijk. Ik heb in de meest spartaanse hostels in India verbleven; Ooit was de enige plek die ik kon vinden een bed in een mannenherberg in Delhi. Geen ervaring die ik zou willen herhalen.

Ik heb ook in ongelooflijk glamoureuze, zelfs paleisachtige accommodatie verbleven en heb er echt van genoten! Maar ik heb het niet nodig. Ik geniet ervan om op plaatsen te zijn waar natuurbehoud en gemeenschap deel uitmaken van het ethos.

Wat was je belangrijkste reiservaring?

Dit is heel moeilijk. Bijna onmogelijk. Namibië komt voor de geest. Ik hield van deze uitgestrekte, ruige landschappen, van de aardse kleuren. Het is gewoon surrealistisch mooi en verdrijft alle gedachten uit je hoofd.

We moeten het vragen: je verscheen naakt in Guardian Travel. Hoe?

Ik was alleen op zoek naar de natuur in de Pyreneeën. Ik vastte en kampeerde vijf dagen lang in het wild op een bergtop. Het was bloedheet, midden in de zomer. Er was niemand en ik dacht: waarom geef ik überhaupt om kleding? Dus maakte ik een foto van mezelf met de zelfontspanner op mijn camera. (Ik had mijn telefoon niet bij me. Ik had hem overgelaten aan de gids die me hierheen bracht.)

Ik heb een stuk gemaakt voor Metro en dit was de foto die ze maakten. Vijf jaar later, en hier zitten we in lockdown, was The Guardian op zoek naar artikelen over isolatiereizen en daarom stelde ik mijn Pyreneeënverhaal voor. Ik had letterlijk die ene foto: de naakte!

https://www.instagram.com/p/B-o1x7bH5Ko/

Waarom reizen?

Het zit in mijn DNA. Mijn vader was een fervent reiziger. Hij en mijn moeder woonden in een paar landen, dus ik moet het gen geërfd hebben. Het heeft voor mij altijd als een tweede natuur gevoeld. Tegenwoordig ben ik erg geïnteresseerd in onderzoek dichter bij huis, niet alleen vanwege mijn ecologische voetafdruk, maar omdat ik me er nu toe aangetrokken voel.

oud=““>

Robert Macfarlane beschrijft Wanderland van Jini Reddy als "een grappige, zachte, originele en zeer moderne zoektocht naar het magische (niet het mythische) op het Britse platteland, dat me zowel aan het lachen maakte als ontroerde." Wanderland is nu verkrijgbaar in hardcover.

Hoofdafbeelding: Rapitpunt/Shutterstock

        .