Brexit: wakker worden in Little Britain

Veröffentlicht:

Aktualisiert:

Von:

De beslissing van het VK om de EU te verlaten was slecht. Op vrijdag 24 juni werd ik wakker en ontdekte dat ik in een heel ander Groot -Brittannië woonde toen ik dacht

Kia en ik houden onszelf weg van de politiek in deze blog. We hebben zo'n divers en internationaal publiek dat de politiek van een regio zelden iedereen interesseert. Vorige week nam ons thuisland echter een beslissing die wereldwijd schokgolven heeft geactiveerd. De Britse stemming voor het verlaten van de Europese Unie was een slechte beslissing die ik denk dat ik niet kan negeren.

Identiteitsverlies

Op vrijdag 24 juni werd ik wakker en ontdekte dat ik in een heel ander Groot -Brittannië woonde dan ik dacht.

Ik dacht dat ik leefde in een geavanceerd, open, coherent Groot -Brittannië, dat zich inzet om de wereld op een positieve manier te promoten. Op donderdag was ik er trots op Brit te zijn. Op vrijdag was het beschamend om Brit te zijn.

Ik ben geboren in 1984. Ik ben geboren in een Europa dat nog steeds te maken had met de nasleep van de Tweede Wereldoorlog; Een nog steeds gedeeld Europa in het midden van de Koude Oorlog. Dit Europa was in de vroege jaren 90 verenigd, en toen ik van wettelijke leeftijd werd en echt politiek begonnen, maakte ik deel uit van een vrij Europa.

Een Europa dat zo anders zou zijn dan het Europa dat ik in de geschiedenis op school had ontmoet. De fouten en afdelingen van het verleden zouden nooit meer worden herhaald.

Ik voelde me altijd Brits, niet Engels. Ik maak deel uit van een land dat bestaat uit vier zeer verschillende landen, die allemaal verenigd zijn onder een koninkrijk. Mijn familienaam, Watson, is een Schotse naam, onderdeel van een oude clan geassocieerd met de gebieden van Aberdeen en Kincardineshire. We hebben zelfs onze eigen tartan.

alt = "Word wakker op de kaart van Little Britain">

verdeeld koninkrijk: Schotland en Noord -Ierland gekozen blijven blijven; Engeland en Wales stemden grotendeels voor verlof

Ik voelde me altijd als een Europeaan. Groot -Brittannië behoort tot Europa. Historisch gezien maakt Groot -Brittannië deel uit van Europa en maakte politiek Groot -Brittannië deel uit van Europa. Ik heb altijd een identiteit gehad. Deze identiteit was zowel Brits als Europees. Om onnodig te vermelden dat Kia en ik allebei in het referendum hebben gestemd voor overblijven.

Nu mijn land en zijn identiteit in de stroom. Het referendum over het EU -lidmaatschap heeft dingen veranderd. Wij als natie hebben duidelijk een bericht naar Europa gestuurd, en deze boodschap is ongeveer als: we geloven dat we beter af zijn zonder.

Aangezien Schotland recht tegen Brexit is, wordt het ook steeds waarschijnlijker dat ze het Verenigd Koninkrijk zullen verlaten. Voor het eerst in mijn leven voel ik me een vreemde in mijn eigen land. Ik dacht dat ik mijn landgenoten had begrepen, maar nu ben ik niet zo zeker.

een verdeeld land

Het grootste deel van de toxische verlofcampagne werd geleid tot immigratie. Of je voor of tegen immigratie bent, is grotendeels irrelevant omdat de leiders van de verlofcampagne nooit hebben beloofd de immigratie in Groot -Brittannië te verminderen. In plaats van feiten en gegevens heeft xenofobe retoriek de campagne grotendeels gedomineerd en gericht op "de anderen" en hoe "ze" banen stelen, sociale voordelen chanteren en onze gezondheidszorg belasten.

Dit argument is zo bijtend. In een land dat al eeuwen van kolonisatie is gebouwd, is het bijna hypocriet om te klagen over immigratie. In een land waarin immigranten de ruggengraat vormen van onze openbare diensten, ons gezondheids- en onderwijssysteem, is het kortzichtig om te zeggen dat ze niet welkom zijn.

Groot -Brittannië is een land dat meer dan 2000 jaar immigratie is opgebouwd. Onze eerste koning was een verdomde Franse immigrant omdat hij luid schreeuwde! En onze huidige koninklijke familie is Duitse afkomst.

alt = "Word wakker voor de kleine Britse kolonisatie">

Ik spreek ook niet vanuit een bevoorrecht Londense perspectief. Ik ben opgegroeid in Caister-on-Sea in de buurt van Great Yarmouth, waar een UKIP-burgemeester is. Ik ben zeer bekend met de specifieke mix van onthechting, segregatie en sociale immobiliteit, die de opstand tegen de vestiging drijft. De keuze om te vertrekken is echter niet alleen een roep om aandacht; Het is een oorverdovende schreeuw van afwijzing.

Heb je de mensen in je landverhalen de helft als de extremistische nationalistische partijen zoals UKIP, BNP en EDL - de enige Britse politieke partijen die de exit van de EU ondersteunen? Ben je het er echt mee eens Donald Trump, Vladimir Poetin en de leider van ISIS? Geloof je echt in waar je net op hebt gestemd?

Deze week weigerde Groot -Brittannië door Europeanen. Wie zal de volgende zijn?

Mijn land voelt plotseling erg gesplitst.

Lost Generation

De grootste tragedie van dit referendum is dat de mensen die het meest zullen treffen - de mensen die er het langst mee moeten leven - precies de mensen zijn die ertegen hebben gestemd. Beslissend 73 % van 18 tot 24-jarigen en 62 % van de 25- tot 34-jarigen stemden voor verblijfplaats. Dit zijn de generaties die moeten leven met de gevolgen van Brexit.

alt = "wake-up-to-little-britain-leeftijd stemmen">

Dit wijdverbreide citaat van de Financial Times is het beste om op het punt te komen:

"De jongere generatie heeft het recht verloren om in 27 andere landen te wonen en te werken. We zullen nooit de volledige omvang van de gemiste kansen, vriendschappen, huwelijken en ervaringen ervaren die worden geweigerd.

Een Twitter -gebruiker drukte er boter op:

"Een generatie die alles gaf: gratis onderwijs, gouden pensioenen, sociale mobiliteit, gestemd om de toekomst van mijn generatie te nemen."

Persoonlijk hebben Kia en ik veel te overwegen. We zijn momenteel in Groot -Brittannië en plannen onze volgende grote reis. Daarna wilden we een tijdje terug naar Frankrijk verhuizen. Misschien moet het nu verder weg zijn.

Het resultaat van het referendum zal onze toekomst beïnvloeden. Bepaalde deuren zijn nu gesloten en anderen zijn misschien moeilijker te openen. We moeten het stof laten liggen voordat we beslissen wat onze opties zijn. Eén ding is er zeker van dat we ons ongemakkelijk voelen in een land dat zich bij de ideologie van extreme recht heeft aangesloten.

de toekomst ...

Ik geloof dat Groot -Brittannië een catastrofale fout heeft gemaakt. De EU is zeker niet perfect, maar zeer weinig vakbonden zijn ooit. De exit -argumenten zijn eigenlijk alleen argumenten om de EU te verbeteren; Om het te repareren, laat het niet achter.

Ik hoop dat het resultaat van de exit eerder een misleiden van het Britse publiek is en niet dat ze echt gelooft in wat ze net heeft gestemd: divisie, isolationisme, xenofobie. Hoe dan ook, de conclusie is zorgwekkend - miljoenen mensen zijn onwetend of intolerant of beide.

Mijn afscheidsgedachten over dit onderwerp zijn hetzelfde als mijn opening: schaamte. Reizen is een belangrijk onderdeel van ons leven, en als we van nu mensen ontmoeten en je vragen waar we vandaan komen, zal ik je vertellen dat ik Brit ben, en het zal beschamend zijn: beschamend dat mijn land lijkt te geloven dat het beter is dan de Europese Unie; beschaamd dat we een domme beslissing hebben genomen op een internationaal toneel; Beschaamd dat we niet konden zien hoe goed we het hadden en dat we alles weggooiden.

Mijn enige hoop is dat de huidige en toekomstige lidstaten van de Europese Unie openheid en tolerantie tegenover de Britten en de rest van de wereld zullen blijven tonen. Veel van mijn landgenoten hebben een fout gemaakt - beoordeel ons alsjeblieft niet allemaal op basis van hun fouten.

Missie Statement: Dreamstime 
 .