Το νούμερο 1 πράγμα που μισώ στα ταξίδια

Το νούμερο 1 πράγμα που μισώ στα ταξίδια

Σε ορισμένες χώρες αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένων της Ελβετίας, της Γαλλικής Πολυνησίας και της Νότιας Κορέας. Άλλα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν σωστά. Μιλάω για το ανατρεπόμενο ναρκοπέδιο, φυσικά. Είναι χωρίς αμφιβολία το νούμερο ένα πράγμα που μισώ στα ταξίδια.

Πριν ξεκινήσετε όλοι μια επίθεση στους μισθούς διαβίωσης, επιτρέψτε μου απλώς να εξηγήσω ότι μισώ το φιλοδώρημα, όχι λόγω του κόστους, αλλά λόγω της αφόρητης αμηχανίας του όλου πράγματος.

Δεν θα πω ψέματα ότι δεν νιώθω τύψεις όταν συμβεί αυτό:

old="">

alt=“Overtip-2″>

alt="">Η ακούσια υπέρβαση

Και αισθάνομαι πραγματικά απαίσια όταν συμβαίνει αυτό:

old="">

old="">

alt="">Το τυχαίο κάτω άκρο

Αλλά πάνω από όλα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σχετικά με τα ταξίδια, μισώ την αμηχανία όταν συμβαίνει αυτό:

old="">

old="">

old="">

old="">

old="">

old="">

old="">

old="">

Είναι η φρίκη του να μην ξέρεις. Και είμαι Βρετανός, οπότε πάρτε αυτόν τον τρόμο και τετραπλασιάστε τον. Είμαστε ένα έθνος αφύσικα εμμονικό με τη διατήρηση της ευπρέπειας. Κάνεις έναν Βρετανό ένα τρομερό κούρεμα και αντί να σκεφτείς την ταπεινωτική επιλογή να εκφράσεις ένα παράπονο, θα χαμογελάσει και θα πει ότι του αρέσει. Πληκτρολογήστε κατά λάθος τον αριθμό του και θα σας πει απαλά ότι πιστεύει ότι έχετε λάθος αριθμό, παρόλο που είναι 100% σίγουρος ότι δεν είναι στεγνοκαθαριστήριο. Πάτησε το πόδι του και θα επιμείνει να σου πει πόσο λυπάται που το πόδι του μπήκε στο δρόμο σου. Το θέμα μου είναι ότι εμείς οι Βρετανοί προσέχουμε πολύ να μην κουνάμε το σκάφος, ειδικά σε κοινωνικές καταστάσεις - κάτι που με φέρνει πίσω στο φιλοδώρημα όταν ταξιδεύω.

Σε ορισμένες πόλεις, φαίνεται ότι όλοι και ο θείος τους περιμένουν ένα φιλοδώρημα μόνο για να σας αφήσουν να αναπνεύσετε τον κωδικό περιοχής τους (Μαρακές, κανείς;). Σε άλλες, οι ντόπιοι φαίνονται απίστευτα αμήχανοι από τη χειρονομία. Για παράδειγμα, ο ταξιτζής μας στην Ιορδανία αρνήθηκε να δεχτεί φιλοδώρημα, όπως και η καθαρίστρια που βρήκε και επέστρεψε το χαμένο τηλέφωνο του Πέτρου. «Παρακαλώ – απλώς κάνω τη δουλειά μου», επέμεινε.

Αυτό που θέλω τόσο πολύ είναι ένας σαφής και απλός δείκτης του πόσα φιλοδωρήματα πρέπει να δίνω για διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές χώρες. Και με αυτό σας φέρνω στην πρότασή μου: μια εφαρμογή που σας λέει τον μέσο όρο, τον μέσο όρο και τη συμβουλή λειτουργίας για μια συγκεκριμένη δραστηριότητα σε μια συγκεκριμένη χώρα. (Στο μυαλό μου, το ονόμασα "Σύμβουλος Συμβουλών", παρόλο που είμαι σίγουρος ότι θα μας μηνύσουν.) Παρόμοια με το TripAdvisor, η εφαρμογή θα χρησιμοποιούσε δεδομένα crowdsourced σε μια υπάρχουσα βάση δεδομένων σημείων ενδιαφέροντος (ξενοδοχεία, εστιατόρια, δραστηριότητες) χωρισμένα σε διαφορετικούς ρόλους. Έτσι, την επόμενη φορά που θα παραδώσω τις αποσκευές μου στο δωμάτιό μου, ας πούμε στο ξενοδοχείο Klaus K στο Ελσίνκι, θα ξέρω πόσα φιλοδωρήματα θα δώσω στον θυρωρό ή αν πάω σε ένα φανταχτερό δείπνο στο Veeraswamy στο Λονδίνο, δεν θα δώσω φιλοδώρημα (ή υπερβολικό φιλοδώρημα στον σερβιτόρο). Με αυτήν την εφαρμογή μπορώ να είμαι σίγουρος ότι είμαι αναμφισβήτητα μέτριος. Εκεί οι Βρετανοί νιώθουν πιο άνετα: με ασφάλεια στη μέση του γηπέδου.

Δήλωση αποστολής: DreamstimeIllustrations: Waitbutwhy/Fair Use

      .