Breng Kerstmis door op Tahiti

Breng Kerstmis door op Tahiti

Peter draait zich naar mij om en glimlacht, zijn voeten bungelend in het water. “We zijn op Tahiti”, zegt hij.

Na veertig dagen in Frans-Polynesië doet dit kleine feit ons nog steeds glimlachen en even stilstaan. In theorie is Tahiti niet voor mensen zoals wij. Peter is de zoon van twee leraren. Ik ben een van de acht broers en zussen die zijn opgegroeid in de ergste wijk van Londen wat betreft kinderarmoede. Het punt is: niemand van ons komt uit geld – niet het soort geld waarmee je een jaar vrij kunt nemen en Kerstmis op Tahiti kunt doorbrengen.

En toch zijn we hier.

Natuurlijk "sleutelen" we aan alles om binnen ons zorgvuldig bewaakte budget te blijven, maar dat is oké: budgetreizen hebben zo hun voordelen. We zijn gewend aan ontraditionele kerstdagen. Vorig jaar om deze tijd was Peter met zijn vader in India, waar hij hem herenigde met lang verloren vrienden. Ik was in mijn appartement in Newbury Park, keek slechte tv en at te veel chocolade.

Deze kerst worden we wakker, ontbijten we (hoogstwaarschijnlijk pannenkoeken want, hé, het is Kerstmis), fietsen we naar het water in Teahupoo en gaan we zwemmen. Of misschien halen we de boot wel weg als Michel hem dan gerepareerd heeft.

Voor de lunch hebben we iets dat op ons enige fornuis gekookt kan worden (er is geen oven, maar we hebben wel een magnetron), en dan nodigen we onze gastheren misschien uit voor een middagdrankje. Dit jaar vieren ze geen feest. Bernard, een 70-jarige ex-piloot, en zijn vrouw Francois hebben een leeg nest.

Op een bepaald moment van de dag bellen we de ouders van Peter via Skype om hen fijne kerstdagen te wensen en om onze liefde te zeggen tegen de kinderen in het gezin. Daarna besteed ik een paar uur aan het boek dat ik dit jaar had moeten afmaken (afgewisseld met regelmatige uitstapjes naar Facebook en Twitter, ongetwijfeld).

• alt=“weihnachten auf tahiti“>
• alt=““>
• alt=“weihnachten auf tahiti“>
• alt=“weihnachten auf tahiti“>
• alt=““>
• alt=“weihnachten auf tahiti“>
• alt=““>
• alt=“weihnachten auf tahiti“>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

We gaan erop uit om een ​​van de prachtige zonsondergangen van Teahupoo te zien, besteden wat tijd aan het plannen van het volgende deel van onze reis en kijken dan misschien een film om de dag af te sluiten. Ik stel iets sentimenteels voor, want hé, het is Kerstmis. Peter zal Rush waarschijnlijk voor de vijfde keer willen zien. Ik zal waarschijnlijk winnen.

Kortom, het wordt zowel een gewone als een buitengewone dag. Wij wensen jou hetzelfde.

Vrolijk kerstfeest voor iedereen.

Kya & Peter

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .