Insolvians van Airlines: Ectaa roept op tot bescherming voor reizigers!

Insolvians van Airlines: Ectaa roept op tot bescherming voor reizigers!

Europa - Het faillissement van Air België heeft opnieuw de discussie aangewakkerd over de noodzaak van de noodzaak van een wettelijke insolventiebescherming voor luchtvaartmaatschappijen in Europa. ECTAA, de European Travel Agency en Organizer Association, benadrukt de dringende behoefte aan regelgeving. Op 18 september 2023 kondigde Air België de inhuren aan van alle lijnvluchten om zich meer te concentreren op de vracht- en leasebedrijf. Op 30 april 2025 werd het bedrijf uiteindelijk niet in staat verklaard te betalen wat duizenden getroffen klanten die wachten op vergoedingen voor geannuleerde vluchten.

De open terugbetalingsclaims bedragen ongeveer acht miljoen euro, met meer dan 5 miljoen euro alleen voor reisbureaus en organisatoren verkocht. Kleinere en middelgrote reismaatschappijen die 98 procent van de reisbureaus in Europa uitmaken, worden met name getroffen door deze situatie. ECTAA -president Frank Oostdam benadrukt dat in het geval van een faillissement van een luchtvaartmaatschappij, organisatoren vaak vervangende aanbiedingen moeten doen op eigen kosten zonder een vooruitzicht op terugbetaling te hebben. Deze voorwaarden leiden tot een precaire situatie voor zowel consumenten als een tussenpersoon, die in veel gevallen van tevoren vluchttickets moeten betalen.

urgentie van insolventiebescherming

Volgens ECTAA bestaat sinds de afgelopen 25 jaar ongeveer 1200 faillissementen in de passagiersluchtvaartmaatschappijen wereldwijd. In reactie daarop roept de vereniging op tot financiële garanties voor luchtvaartmaatschappijen in het geval van faillissement. Dit wordt beschouwd als een politieke kans om de regelgeving voor passagiersrechten te hervormen (verordening 261/2004). Een ECTAA -voorstel is bedoeld om een ​​model te introduceren dat vergelijkbaar is met het Deense Guarantiefonds voor vliegtickets waaraan alle luchtvaartmaatschappijen moeten deelnemen. De langetermijnclaim voor verplichte insolventiebescherming wordt versterkt door de incidenten rond Air België, terwijl de Duitse reisvereniging (DRV) nogal gereserveerd is bij deze vraag.

Naast de claims van ECTAA, hebben EU -reistechnologie en consumenten- en verzekeringsorganisaties ook een open brief aan de Europese Commissie geschreven. De brief roept op tot de invoering van een verplichting voor luchtvaartmaatschappijen om financiële garanties te bieden voor passagiersverplichtingen in geval van faillissement. Luchtvaartmaatschappijen moeten verantwoordelijk zijn voor deze risico's, niet de consumenten, belastingbetalers of providers van pakketgaranties. De toename van insolventies van luchtvaartmaatschappijen in de afgelopen jaren, versterkt door de financiële gevolgen van de COVID-19-crisis, roept ernstige vragen op over de veiligheid van passagiers.

suggesties en verantwoordelijkheid

Een studie van de Europese Commissie meldde dat tussen 2011 en 2019 in totaal 87 luchtvaartmaatschappijen een faillissement registreerden, die rechtstreeks 5,6 miljoen consumenten trof. De CO -tekenen van de brief pleiten voor een verplicht insolventiebeschermingssysteem om alle getroffen partijen adequaat te beschermen. Alternatieve maatregelen zoals het promoten van reisverzekering of de inbedrijfstelling van nationale autoriteiten voor aangiften worden beschouwd als oneerlijk voor consumenten en belastingbetalers.

Eric Drésin, algemeen secretaris van Ectaa, benadrukt dat reisbureaus en touroperators al lang pleiten voor faillissementsbescherming bij luchtvaartmaatschappijen. De RECHTRICHTLIJN (PTD) met een flat-rate zou kunnen dienen als een potentieel model voor dergelijke verplichtingen, waarbij de Deense garantie als een voorbeeld wordt genoemd. Emmanuel Mounier, algemeen secretaris van EU Travel Tech, benadrukt dat een sterker licentie -toezicht voor EU -vliegvaartbedrijven een aanvullende maatregel zou moeten zijn voor de verplichte insolventiebescherming, maar niet de vervanging ervan.

De feitelijke situatie toont aan dat de urgentie van een uniforme insolventiebescherming voor luchtvaartmaatschappijen te laat is om consumenten en de reisindustrie te beschermen.