Uluru beklimmen: een stap te ver

Uluru beklimmen: een stap te ver

Het beklimmen van Uluru, de beroemdste bezienswaardigheid van Australië, wordt vanaf 2019 volledig verboden. Is het verbod niet al lang geleden?

In november 2017 stemde de Uluru-Kata Tjuta National Park Board unaniem voor een verbod op het beklimmen van Uluru vanaf 26 oktober 2019, de 34e verjaardag van Uluru's terugkeer naar de Aboriginals.

Het UNESCO-werelderfgoed werd in 1985 teruggegeven aan de traditionele eigenaren, negen jaar nadat in 1976 de Aboriginal Land Rights (Northern Territory) Act werd aangenomen, waarmee eindelijk de wetten en landrechten van de Aboriginals in Australië werden erkend.

In de huidige vorm is het beklimmen van Uluru toegestaan, hoewel borden aan het begin van de route bezoekers oproepen dit niet te doen uit respect voor de traditionele beheerders van het land, de Anangu Aborigines.

“Wij, de traditionele Anangu-eigenaren, hebben dit te zeggen”, staat op het bord. "Uluru is heilig in onze cultuur, een plaats van grote kennis. Volgens onze traditionele wet is klimmen niet toegestaan. Dit is ons thuis... Klim alsjeblieft niet."

alt="Uluru Australia-bord beklimmen">Atlas & LaarzenBorden bij de trailhead adviseren bezoekers ten zeerste om Uluru niet te beklimmen

Elk jaar bezoeken meer dan 250.000 mensen Uluru en 16% van deze bezoekers koos ervoor om de monoliet te beklimmen tussen 2011 en 2015, toen het aantal onder de 20% daalde en andere bezoekersactiviteiten met succes werden opgezet.

Het bestuur noemde bezorgdheid over natuurbehoud en veiligheid als redenen voor het verbieden van de klim, maar de beslissing was grotendeels ingegeven door culturele gevoeligheid. Uluru heeft een diepe spirituele en culturele betekenis voor het Anangu-volk, en het beklimmen ervan is een overtreding van hun traditionele wetten.

Problemen met het weer en de veiligheid hebben er ook toe geleid dat de route vaak gesloten is vanwege harde wind of extreme hitte. Sinds de jaren vijftig zijn minstens 35 mensen omgekomen tijdens de tocht en nog veel meer zijn gered.

Bovendien is de schade veroorzaakt door toeristen die de rots beklimmen een groeiend probleem. Plastic waterflessen worden laten vallen en klimmers die hun behoefte moeten doen, vervuilen de waterpoelen die door wilde dieren worden gebruikt. Bovendien zijn de sporen van bergschoenen in de rots kilometers ver zichtbaar.

“Ik kan jullie er niet van weerhouden Uluru te beklimmen,” zei Kurt, onze gids van de Uluru Rock Tour, “maar ik raad jullie allemaal sterk aan om dat niet te doen.”

Onnodig te zeggen dat noch Kia, noch ik Uluru hebben beklommen. Noch een van onze groep van 13 gasten. Dat wil niet zeggen dat ik de aantrekkingskracht niet kon zien. Als bergbeklimmer (vooral een bergbeklimmer die zich bezighoudt met het opvangen van pieken) begrijp ik waarom toeristen het recht willen hebben om de top van Uluru op 863 m (2831 ft) te bereiken. We merkten allebei ook dat het uitzicht vanaf de top inderdaad bijzonder moest zijn.

alt=“Uluru beklimmen “>Atlas & LaarzenSlechts 16% van de bezoekers tussen 2011 en 2015 beklom de Uluru

Kurt zag de aantrekkingskracht ook, maar hij herinnerde ons eraan dat sinds het beklimmen van de piramides in Egypte om natuurbehoudsredenen verboden was, toeristen daar zelden de regels aan hun laars lappen.

"Maar belangrijker nog", vervolgde hij, "is een heilige plaats voor het Anangu-volk. Zie het als een kathedraal voor christenen of een moskee voor moslims. Zou jij de Blauwe Moskee in Istanbul of de Notre Dame in Parijs beklimmen?"

Natuurlijk had hij volkomen gelijk. Waar we ook reizen, we letten op de lokale etiquette. We zouden geen schoenen dragen in een moskee in Turkije, we zouden een Boeddha in Sri Lanka niet de rug toekeren, en we zouden er niet aan denken artefacten van Paaseiland te verwijderen (ja, dat heeft iemand daadwerkelijk gedaan).

Als ik naar een ander land reis en er is een heilige plek, een gebied met beperkte toegang, betreed of beklim ik die niet, ik respecteer die. Hetzelfde geldt hier voor Anangu. Wij heten toeristen hier welkom. We stoppen het toerisme niet, alleen deze activiteit.” – Sammy Wilson, traditionele eigenaar en CEO van Uluru

De hoofdminister van Northern Territory, Adam Giles, beweerde dat het beklimmen van Uluru niet verboden mag worden, omdat Uluru voor alle Australiërs is. Dit argument lijkt mij zwak aangezien Uluru geen religieuze of culturele betekenis heeft voor Piranpa (blanke mensen).

Het argument gaat van zwak naar belachelijk als je erkent dat de Anangu al minstens 22.000 jaar in het gebied aanwezig zijn voordat kapitein Cook in 1770 zelfs maar voet in Australië zette.

Het is een triest geval dat er al zo lang over het beklimmen van Uluru wordt gesproken. Alleen omdat Aboriginal Australiërs in de recente geschiedenis van Australië zo lang gemarginaliseerd zijn, wordt hierover überhaupt nog gesproken. Het feit dat er nog steeds verdeelde meningen zijn over het beklimmen van de Uluru laat zien hoe ver de integratie-inspanningen nog moeten gaan.

Net zoals het hun verboden is om moskeeën en kathedralen te beklimmen, hadden toeristen misschien überhaupt niet de mogelijkheid moeten krijgen om Uluru te beklimmen. Het verbod had al veel eerder moeten plaatsvinden en hoe eerder het van kracht wordt, hoe beter.

Het beklimmen van Uluru zou echt tot het verleden moeten behoren.

oud=““>

oud=““>

Australië is een enorm land. Als je de planning liever uit handen geeft, raden we G Adventures en hun kleine groepsreizen door Australië aan.

Lonely Planet Australia is een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die zowel de topattracties willen verkennen als de minder bereisde wegen willen bewandelen.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .