De zorgeloze kant van moslimmannen

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am und aktualisiert am

Attallah Alblwi torent boven mij uit. Gekleed in een frisse witte thawb, geruite keffiyeh en zwarte agal, is hij het type man dat ik doorgaans intimiderend vind. Normaal gesproken zou ik hem associëren met de archetypische moslimman: ascetisch, rechtvaardig, oprecht; meer bezig met fatsoen dan met onnodige dingen zoals plezier en lachen. De moslimmannen uit mijn jeugd werden geïdealiseerd als bewakers, beschermers, bewakers. Ze hadden geen tijd voor geklets of geklets. Attallah heeft echter een speelse glimlach en een genereuze lach die zo vol en diep is dat ik me afvraag of er iets 'interessanters' is aan zijn beroemde bedoeïenenthee. alt=““>Atlas & Laarzen Attallah …

De zorgeloze kant van moslimmannen

Attallah Alblwi torent boven mij uit. Gekleed in een frisse witte thawb, geruite keffiyeh en zwarte agal, is hij het type man dat ik doorgaans intimiderend vind.

Normaal gesproken zou ik hem associëren met de archetypische moslimman: ascetisch, rechtvaardig, oprecht; meer bezig met fatsoen dan met onnodige dingen zoals plezier en lachen.

De moslimmannen uit mijn jeugd werden geïdealiseerd als bewakers, beschermers, bewakers. Ze hadden geen tijd voor geklets of geklets.

Attallah heeft echter een speelse glimlach en een genereuze lach die zo vol en diep is dat ik me afvraag of er iets 'interessanters' is aan zijn beroemde bedoeïenenthee.

oud=““>Atlas & Laarzen

Attallah en zijn broer Ghanem Alblwi runnen Bedouin Lifestyle, een camping in de Wadi Rum-woestijn in Jordanië. Zij en haar medewerkers zijn ontspannen en op hun gemak tussen de kampeerders. Ze drinken, lachen en zingen. Sommigen dansen zelfs. Ze doen dit zonder zelfbewustzijn of oordeel. Er heerst een prettige kameraadschap als ze hun keffiyehs opzij leggen, achterover leunen op de vloerkussens en nog een rondje thee drinken. Terwijl ik kijk, realiseer ik me dat dit misschien wel de allereerste keer is dat ik traditionele moslimmannen in een werkelijk ontspannen toestand zie.

Ik heb progressieve moslimmannen gekend (mijn vrienden op de universiteit, mijn neven van de derde generatie), maar ik heb altijd een licht gevoel van onbehagen gevoeld tegenover hun traditionele tegenhangers, vooral degenen die niets met mij te maken hebben. Er was altijd een gevoel van afstand; een gevoel dat we niet zomaar bij elkaar kunnen zitten en een gedetailleerd gesprek kunnen voeren zonder ons zorgen te maken over sociale beperkingen. We kunnen niet samen ontspannen, lachen of plezier hebben, omdat dit in strijd zou zijn met wat gepast is.

Misschien wordt mijn ervaring meer beïnvloed door cultuur dan door religie. Punjabi-bruiloften staan ​​immers bekend als luid, zelfs als beide partijen moslim zijn. Bengaalse bruiloften zijn daarentegen relatief rustig. Sterker nog, pas sinds kort mogen Bengaalse bruiden glimlachen. Voorheen werden ze aangemoedigd om hun verdriet te uiten over het verlies van familie en het verlies van onschuld.

Wat de oorzaak van de breuk ook is, één ding is waar: ik ben niet de enige die de aanwezigheid ervan voelt. Moslimmannen zijn een van de meest bestudeerde groepen mensen in de moderne samenleving. Hun motivaties, hun daden, hun gedachten en discussies hebben geleid tot miljoenen, zo niet miljarden dollars aan antiterrorisme-initiatieven en duizenden columns over de hele wereld.

Moslimmannen worden vaak gezien als een vage ‘ander’, een ondoorzichtige minderheid met onduidelijke doelen en motieven. Het is een deprimerende toestand, maar wel één die onvermijdelijk is als je vooroordelen hebt tegen welke groep mensen dan ook. Ervan uitgaan dat iemand op een bepaalde manier is vanwege zijn uiterlijk en kleding, is de definitie van vooroordeel, een les die ik opnieuw leer als ik Attallah's derde kopje thee accepteer.

Attallah is geen veroordelende moslimman die vindt dat ik thuis moet zijn bij een echtgenoot. Het is geen model van onthouding. Hij kan in mijn ogen kijken en ik kan in de zijne kijken, en we kunnen gewoon ontspannen en praten.

Ik glimlach terwijl de duisternis over Wadi Rum valt en het dansen sierlijker wordt. Het is vreemd hoe reizen je van gedachten kan doen veranderen over dingen waar je je hele leven in hebt geloofd.

Lonely Planet Jordan is een uitgebreide reisgids voor Jordanië, ideaal voor diegenen die beide toppen willen verkennenBezienswaardigheden bekijken en de minder bereisde weg bewandelen.

Missieverklaring: Dreamstime