Είναι σεξιστικό να υποθέτω ότι δεν είμαι περιπετειώδης

Είναι σεξιστικό να υποθέτω ότι δεν είμαι περιπετειώδης

Παρά το τι πιστεύουν κάποιοι, δεν κάνω περιπετειώδη πράγματα μόνο και μόνο επειδή αρέσουν στο αγόρι μου

Την περασμένη εβδομάδα ο Πίτερ και εγώ μιλούσαμε με έναν γνωστό (ας τον πούμε Τζακ) για το πιθανό ταξίδι μας στην Αυστραλία τον επόμενο χρόνο. Πάνω στην πίτσα μαζί, ο Peter ανέφερε ότι θα ήθελε να βουτήξει με καρχαρίες στο Περθ.

Ο Τζακ με κοίταξε και γέλασε. «Χα, δεν υποθέτω ότι θα του κάνεις παρέα εξαιτίας αυτού». έγνεψα καταφατικά. «Ναι, εφόσον οι καρχαρίες αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα». ««Υπεύθυνος;» Έσπρωξε τον Πίτερ. «Ακούγεται σαν να προσπαθεί να φύγει από εκεί, φίλε».

Έκανα τρίχες, αλλά χαμογέλασα ευγενικά, όπως κάνουν συχνά οι Βρετανοί. Δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να πείσω τον Τζακ ότι μου άρεσαν οι περιπέτειες όσο ο Πήτερ. Δεν μου αρέσει να παγώνω στα βουνά, αλλά έκλεισα την αλεξίπτωτο στα 4.000 μέτρα.

Η Kia πηδά από αεροπλάνο στα 16.000 πόδια

Είμαι αυτός που πήδηξε από μια προεξοχή στη Σαμόα όταν ο Πέτρος ήταν δύσπιστος για τον βράχο που προεξείχε κάτω από το χείλος.

alt=““> Ένας συνταξιδιώτης τολμά να κάνει τη βουτιά στη Σαμόα

Έχω κάνει πεζοπορία σε ενεργά ηφαίστεια και βούτηξα με καρχαρίες, διέσχισα κατολισθήσεις και φαράγγια με φερμουάρ - αλλά το να τα επισημάνω όλα θα ήταν ασήμαντο και ασήμαντο (όπως συμβαίνει τώρα).

Ο λόγος που η υπόθεση του Τζακ είναι τόσο ενοχλητική είναι επειδή βλέπω αυτό το είδος απόρριψης όλη την ώρα. Όταν ο Πήτερ και εγώ κάνουμε κάτι συναρπαστικό ή τρομακτικό, με θεωρούν τον πολύπαθο φίλο που ξεκινά μια τρελή φάρσα για να αποδείξει ότι έχουμε κοινά ενδιαφέροντα.

Στο μεγάλο σχήμα του σεξισμού, ο Τζακ και οι όμοιοί του είναι σχετικά αβλαβείς, αλλά η συμπεριφορά τους εξακολουθεί να αξίζει να εξεταστεί. Τα βλέμματα και τα συγκαταβατικά γνέφια υποδηλώνουν ότι είμαι ένα «cool girl», όπως τόσο εύστοχα περιγράφεται στο «Gone Girl» της Gillian Flynn.

Τα Cool Girls είναι ακόμα πιο αξιολύπητα: δεν προσποιούνται καν τη γυναίκα που θέλουν να είναι, προσποιούνται ότι είναι η γυναίκα που θέλει ένας άντρας να είναι. Α, και αν δεν είσαι Cool Girl, σου ζητώ να μην νομίζεις ότι ο άντρας σου δεν θέλει το Cool Girl. Μπορεί να είναι μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή - ίσως είναι χορτοφάγος, οπότε το Cool Girl λατρεύει τον Σεϊτάν και είναι υπέροχο με τα σκυλιά. ή ίσως είναι καλλιτέχνης χίπστερ, οπότε το Cool Girl είναι ένα σπασίκλα με τατουάζ, με γυαλιά που λατρεύει τα κόμικ. Υπάρχουν παραλλαγές στο ντύσιμο βιτρίνας, αλλά πιστέψτε με, θέλει το Cool Girl, το οποίο είναι βασικά το κορίτσι που του αρέσει ό,τι του αρέσει και δεν παραπονιέται ποτέ.

Δεν κάνω τρομακτικά πράγματα γιατί αρέσει στο αγόρι μου να τα κάνει. Τα κάνω γιατί μου αρέσει να τα κάνω. Και όταν πηγαίνει να σκαρφαλώσει σε ψηλά βουνά ή να κατασκηνώσει στην έρημο, είμαι απολύτως σίγουρος ότι μπορεί να το κάνει μόνος του.

Ο ήπιος σεξισμός του Τζακ είναι λιγότερο σημαντικός για μένα από τη βελτίωση της ποικιλομορφίας στη φύση και την προστασία της ερημιάς μας, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικό να τονιστεί επειδή δεν περιορίζεται στη φύση.

Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι οι γυναίκες που τους αρέσουν το ποδόσφαιρο ή το χόκεϊ ή άλλα ανδροκρατούμενα αθλήματα δέχονται το ίδιο χαστούκι στο κεφάλι, «σίγουρα ότι είστε αληθινός θαυμαστής». Σε μια γυναίκα που της αρέσει το Star Trek ή το World of Warcraft ή οποιεσδήποτε «σπασμωδικές» ασχολίες της λένε ότι «δεν είναι σαν τα άλλα κορίτσια», ένα μεγάλο κομπλιμέντο αν υπήρξε ποτέ.

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου τόσα πολλά πράγματα είναι άσκοπα φυλετικά - από πεταλούδες μέχρι στυλό. Σας παρακαλώ, ας μην έχουμε και μια περιπέτεια φύλου.

Τα λέμε εκεί έξω – με ή χωρίς τον Peter.

Kia

old="">

Μην κλαις, αγαπάς τα αθλήματα, παίζεις χοντροκομμένα, πίνεις μπύρα, μην μιλάς για συναισθήματα. How Not To Be a Boy του Robert Webb εξερευνά το ναρκοπέδιο της αρρενωπότητας και περιηγείται στις παράλογες προσδοκίες που έχουν οι σύγχρονοι άνδρες.

Κύρια εικόνα: PR εικόνα

      .