Van Journal Week 10 – Zuidelijke Tassie

Van Journal Week 10 – Zuidelijke Tassie

Tijdens onze tiende week dat we in Tasmanië in een busje woonden, reden Haylea en ik naar het zuiden. Drie keer hadden we drie bezoekers, maar nu waren we weer met zijn tweetjes.

We wilden erop uit trekken en enkele wilde delen van de staat verkennen, maar het slechte weer hield ons nog steeds aan de zijlijn. We voltooiden nog een laatste wandeling in de buurt van Hobart, gingen vervolgens naar het zuidelijkste punt van Tasmanië en verkenden de regio Hastings.

Wetende dat onze eerste echte smaak van het ongetemde Southwest National Park op de Adamsons Falls-route slechts een klein voorproefje was, inspireerde ons om een ​​aantal grote avonturenplannen te maken voor de volgende weken!

Wat wij doen

Deze week zijn we weer in de routine gekomen. Nu deze blog 50.000 keer per maand wordt gelezen, weet ik zeker dat velen zich afvragen wat we in vredesnaam eigenlijk doen. Van buitenaf lijkt het misschien alsof we de idyllische, zorgeloze reislevensstijl leiden die je vaak op Instagram ziet. Maar zoals bijna altijd gebeurt er achter de schermen zoveel meer.

Wij zijn niet “op vakantie”.

Een digitale nomadenlevensstijl brengt vaak veel meer werk met zich mee dan wanneer je van 9 tot 5 zou werken, en meestal veel minder directe financiële beloning. Wat je niet ziet, zijn de dagen van 16 uur opgesloten in een busje voor een laptopscherm, of dat we om 12.30 uur onze headsets inpakken na een lange nacht vol online lessen. Het is duidelijk dat we dit niet doen om rijk te worden of zelfs maar financiële zekerheid op te bouwen; in feite zou dat een belachelijke onderneming zijn. Het is veel gemakkelijker om een ​​vaste baan veilig te stellen in het comfort van uw woonplaats.

Samen reizen Haylea en ik al vier jaar en leven gemiddeld van minder dan $ 50 per dag. Niet uit noodzaak, maar uit streven naar een puur, minimalistisch bestaan. Om dit te financieren hebben we aan verschillende online banen gewerkt, waaronder SEO-copywriting, Engels lesgeven, SEO-advies, het bouwen van backlinks en zelfs mystery shopping. Deze waren altijd een middel om een ​​doel te bereiken en ik heb er persoonlijk nooit een gevoel van passie in gevoeld.

Maar er is een einddoel dat, geef ik toe, verwarrend kan lijken voor de meeste mensen die dit lezen. Sinds ik voor het eerst publiceerde in 2019, is mijn grootste passie en focus deze blog. Ik had geen flauw idee hoe ik deze passie voor reizen/avontuur en fotografie kon ondersteunen, maar ik wist dat als ik maar hard genoeg zou proberen, ik genoeg geld zou kunnen verdienen om door te kunnen gaan.

De gedachte om 2, 3, misschien zelfs 5 jaar te spenderen om alles wat ik heb in deze blog te stoppen voordat ik zelfs maar de kost heb verdiend, heeft me nooit afgeschrikt. Geld heeft mij nooit gemotiveerd, maar mijn passie voor rauwe ervaringen wel. Als er iets in het leven is dat je motiveert, dan is het om op te staan ​​en de dingen te doen waar je van houdt.

Maar het feit is dat het opbouwen van een passief inkomen moeilijk is en VEEL (jaren) zelfgemotiveerde, onbetaalde uren vereist. Hoewel de pandemie niet vriendelijk was, wist ik vanaf dag één hoeveel werk dit met zich mee zou brengen. Ik wist dat het opbouwen van een passief inkomen uit je passies gemakkelijk was, iedereen zou het doen. Maar niets dat de moeite waard is, is gemakkelijk.

Wij zijn hier ook niet op vakantie. Gemakkelijk is geen woord dat ik zou gebruiken om acht uur durende online lessessies te beschrijven, zittend op harde badkamertegels om middernacht. Ik zou ook niet zeggen dat het schrijven van essays van 3500 woorden over de beste vogelbaden of de beste borsttrainingen voor de blogs van anderen (met een doorlooptijd van 12 uur tegen 3 cent per woord) gemakkelijk was. Vooral als de internetverbinding fragmentarisch is. Dit was de afgelopen jaren onze realiteit, terwijl ik onvermoeibaar werkte aan het bouwen van mijn eigen project.

Toegegeven, we hebben ons soms afgevraagd of het niet gemakkelijker zou zijn om terug te keren naar de eindeloze cyclus van slavenarbeid om geld te sparen voor reizen, in plaats van een duurzame digitale nomadenlevensstijl na te streven.

Maar deze week begonnen ons harde werk en geduld eindelijk vruchten af ​​te werpen. April was de eerste maand dat ik ooit genoeg passief inkomen uit deze blog ontving om er volledig op te vertrouwen als mijn primaire salaris. De groei is stabiel en voor mei lijkt het erop dat deze trend april zal overtreffen. Het werk dat ik drie jaar geleden deed, werpt vandaag zijn vruchten af ​​en zal dat de komende jaren en decennia blijven doen. Als dat geen motivatie is om vandaag te blijven slijpen, dan weet ik het niet meer.

Het is een spannende tijd voor ons en een herinnering dat als je iets graag genoeg wilt, het universum het je zal geven. Maar eerst moet je het werk doen.

Het vinden van een balans tussen avontuur en computerwerk is essentieel. Nu, aan het einde van week 10 van het leven in een busje in Tasmanië, hebben we absoluut het gevoel dat we in de stemming zijn gekomen. We werken elke dag hard, maar leven hier ook elke dag. Wij kennen dit evenwicht goed en behandelen het met respect. Wij tellen elke dag onze zegeningen.

Als je dit hebt overleefd, gefeliciteerd. En bedankt voor uw interesse in wat we doen.

Als je meer wilt weten over hoe we online zijn gaan werken, heb ik onlangs een oud bericht bijgewerkt over het helpen van anderen om aan de slag te gaan. Als je ook geïnteresseerd bent in de levensstijl, weet ik zeker dat je er iets uit zult halen.
alt=“WIJ ZIJN OP ZOEK NAAR REIZEN ACHTER DE SCHERMEN”>Achter de schermen

Collins Cap en Myrtle Falls

Voordat we deze week naar het zuiden vertrokken, stond een korte wandeling in de buurt van Hobart op onze lijst.

Collins Cap bij Collinsvale is een licht bereisd pad naar een kleine bergtop in Wellington Park. We hadden gehoord dat je vanaf de top een prachtig uitzicht hebt op Mount Wellington en de bergketens achter het park. Onderweg was er ook een waterval. Dus gingen we er uiteraard meteen naartoe.

Lees meer: ​​Wandelgids voor de Collins Cap Walk en Myrtle Forest Falls

• alt=“MYRTLE FOREST FÄLLT TASMANIEN“>
• alt=“PILZ AUF DEM COLLINS CAP TRACK, MYRTLE FOREST“>
• alt=“CREEK CROSSING AUF DEM COLLINS CAP TRAIL“>
• alt=“COLLINS CAP WALK TASMANIEN“>

Adams-watervallen

Persoonlijk was Southwest National Park in de eerste plaats een van de belangrijkste redenen om naar Tasmanië te komen. Toch was het ruim twee maanden geleden en waren we nog steeds niet in het park geweest.

Dat veranderde nadat we een paar verkeerde afslagen op boswegen hadden genomen en de laatste kilometers over onverharde wegen moesten lopen (we houden teveel van ons busje). Ook al hebben we letterlijk de rand ervan bereikt, we hebben zeker gevoeld hoe hard dit laatste stukje wildernis werkelijk is.

Lees meer: ​​Adamsons Falls: Epische waterval in het uiterste zuiden van Tasmanië

• alt=“BAUMFALL AUF DER STRASSE NACH ADAMSONS FALLS“>
• alt=“ADAMSONS FÄLLE TASMANIEN“>
• alt=“TREEFALL AUF ADAMSONS FALLS TRACK“>Das war die Spur

Duckhole-meer

Nadat we een nacht hadden doorgebracht naast een oude steengroeve aan een houthakkersweg in de middle of nowhere (het had net zo goed Wolf Creek kunnen zijn), gingen we de nabijgelegen Duckhole Lake Track verkennen.

Deze wandeling was niet overweldigend mooi, maar het voelde nog steeds geweldig om in het bos te zijn nadat je voor de laptop in het busje zat! We zijn er ook in geslaagd een wild vogelbekdier te spotten, dat hier veel groter is dan in Far North Queensland.

Lees meer: ​​Duckhole Lake Tasmanië: complete gids
alt=“WILD TASMANIAN PLATYPOLIS”>

Hastings-grotten en thermale bronnen

Het laatste avontuur van de week voordat we gingen inpakken, was een reis naar Hastings Caves & Thermal Springs. Dit karstgrottensysteem is een van de grootste in Tasmanië en ik zou zeggen dat het de meest indrukwekkende is die ik in Australië heb gezien!

Nadat we de grot hadden verkend, maakten we gebruik van de thermale baden in het bezoekerscentrum. Het klinkt alsof dat precies is wat de dokter heeft voorgeschreven voor de crawl van Tassie Winter, en dat is wat het in eerste instantie ook voor ons deed. Maar 28 graden was niet zo warm als ik dacht!

Ze hadden echter enkele van de meest luxueuze warme douches die we in een tijdje hadden gezien, dus zorg ervoor dat je van deze aanbieding profiteert.

Lees meer: ​​Een bezoek aan de grotten en warmwaterbronnen van Hastings: Tasmanië's beste speleologietour

• alt=“HASTINGS HÖHLEN UND THERMALQUELLEN TASMANIEN“>
• alt=“HASTINGS CAVES TRACK TASMANIEN“>
• alt=“HASTINGS HÖHLEN, NEWDEGATE HÖHLE TASMANIEN“>

.