8 tips voor reizen met z’n tweeën

8 tips voor reizen met z’n tweeën

Na een jaar onderweg en in elkaars zakken te hebben gezeten, delen Atlas en Boots hun toptips voor reizen als stel

Normaal gesproken schrijf ik niet over mijn relatie met Peter. We planden onze reis van een jaar samen, maar ik sprak zelden over onze relatie zelf. Zoals ik heb uitgelegd in 7 dingen waarmee ik worstelde tijdens mijn eerste maand onderweg, komt dit deels doordat ik me niet altijd 100% op mijn gemak voelde om onze privémomenten publiekelijk te delen.

Wat nog belangrijker was, ik had niet de behoefte om over onze relatie te praten. Dat doe je niet echt, als dat waar is.

Als een relatie verschrikkelijk is, vertel je je vrienden over het drama en ontlaad je je pijn. Als een relatie nieuw is, wil je dit aan de wereld bekendmaken en van je Facebook-muur schreeuwen.

alt="">Peter en Kia op Paaseiland

Als een relatie goed is, hoef je deze niet te delen, te schreeuwen of te schreeuwen, omdat je niets te bewijzen hebt. Dat is in een notendop mijn relatie met Peter.

Dat wil niet zeggen dat reizen als stel 100% gemakkelijk was. Zoals 6 maanden onderweg laat zien, waren er een paar tranen en ruzies. Wij zijn ook niet de enige.

Paren zoals de Traveling Apples hebben zich afgevraagd of het onderweg zijn hun relatie heeft verzwakt of versterkt. Het kan natuurlijk beide kanten op gaan. Hier leest u hoe u het zo harmonieus mogelijk kunt maken.

1. Ga akkoord met het verbieden van een vervelende gewoonte

De meeste reisexperts (en ook relatiedeskundigen) zullen je vertellen dat je je partner moet accepteren, met al zijn eigenaardigheden en zwakheden. Ze zullen je vertellen dat dit onderweg dubbel zo belangrijk is, omdat je in zo’n kleine ruimte verblijft. Ze zullen je vertellen dat je moet leven met die ene gewoonte die je gek maakt. Maar het punt is: als ik ermee kon leven, zou ik er thuis mee leven.

Ik geef niets om natte handdoeken of toiletbrillen of tandpastadeksels, maar er is één ding waar ik niet mee kan leven: wanneer Peter en ik samen naar iets kijken, is hij de hele tijd afwezig aan het strelen, friemelen en spelen met zijn baard. Dus het enige wat ik vanuit mijn ooghoek zie, is deze ene afleidende beweging. Ik zeg hem dat hij moet stoppen. Hij luistert en ongeveer zeven minuten later begint hij opnieuw.

Dit is zoiets triviaals waar ik mee zou moeten leven, maar dat kan ik niet. En dus spraken we op straat af om elk één vervelende gewoonte te verbieden.

Helaas is hij doorgegaan met zijn gewoonte, maar nu heb ik tenminste niet het gevoel dat ik hem zeur elke keer als ik hem zeg dat hij moet stoppen, en in plaats van te zeuren, schaamt hij zich en verontschuldigt zich dat hij er gewoon niets aan kan doen.

2. Deelbeheer

alt=“Onwetendheid is gelukzaligheid”>Peter plant de volgende fase van onze reis

Peter houdt ervan om over kaarten te bladeren. Hij houdt ervan om trein- en boottochten te plannen en de stof van onze reis samen te weven - alles in zijn ontspannen, laissez-faire stijl. In de Stille Zuidzee liet ik het aan hem over. De eilanden waren zo klein dat het geen probleem zou zijn als we een bus zouden missen. Bovendien gebruikten de meeste eilanden Engels als nationale taal, dus de lokale bevolking kon ons vrij gemakkelijk helpen.

In Zuid-Amerika werd ontspannen planning echter een probleem. Om te beginnen: als we een bus zouden missen, zouden we gemiddeld 15 uur verwijderd zijn van onze beoogde bestemming – niet bepaald een korte wandeling. Hoewel Peter niet zoals vaak het adres van ons hostel had opgeschreven, moest ik, als (gebroken) Spaanssprekende, proberen ons daar te krijgen.

Ik besefte dat ik Peter niet kwalijk kon nemen vanwege de gaten in ons plan, omdat ik helemaal niet had geholpen met het plan. Vanaf dat moment begon ik een actievere rol te spelen om een ​​deel van de druk van hem af te nemen en de daaruit voortvloeiende stress te verlichten.

Hij worstelt nog steeds met het militante schema en de oefeningen in de vroege ochtend.

3. Geef niet de schuld als een situatie escaleert

Er is een vreselijke film genaamd Open Water, waarin twee duikers van hun duikbedrijf per ongeluk midden op de oceaan stranden. Het stel begint met de zekerheid dat ze binnenkort worden opgehaald.

Ze weten zeker dat ze op de juiste plek zijn en besluiten dat de boot om de een of andere reden tijdelijk moest vertrekken. Naarmate de film vordert, verandert het aanvankelijke vertrouwen van het stel geleidelijk in verwarring, angst, paniek en uiteindelijk hysterie. Terwijl haar gevoelens escaleren, begint het meisje haar partner de schuld te geven ("Waarom blijven we niet bij de groep? We moeten altijd alles anders doen dan alle anderen" en "Ik wilde gaan skiën").

Beschuldigen is een veel voorkomend scenario in het verkeer. Je mist een trein of een schip en in eerste instantie is het oké en lach je erom. En dan wordt het donker en koud en ben je moe en hongerig, dus begin je te suggereren dat het de schuld van de ander is. Op een gegeven moment zal er ruzie zijn, en dan ruzie.

Begin niet met het toekennen van de schuld alleen maar omdat een situatie erger wordt. Zelfs als het de schuld van de ander is, ging het vijf uur geleden prima met je. Het is niet plotseling hun schuld, alleen maar omdat het erger is geworden, dus bijt op je tong.

4. Ga verschillende wegen

We ontmoetten een stel in Tonga dat af en toe een dag apart doorbracht. Als ze bijvoorbeeld drie dagen in Buenos Aires hadden, zouden ze de derde dag hun eigen ding doen.

Peter grapte dat ik mijn dag in een bibliotheek zou doorbrengen (misschien wel, maar bibliotheken zijn prachtig en ze hebben boeken. En ze zijn prachtig met al die boeken erin...)

We hebben dit niet echt geprobeerd, maar we brachten een dag afzonderlijk door in San Francisco toen ik vrienden van mij ontmoette en hij rondhing met onze gastheren, oude vrienden uit Londen. Toen we elkaar 's avonds weer ontmoetten, beseften we allebei dat we al ongeveer zes maanden geen volledige dag uit elkaar waren geweest. Het was een vreemd gevoel en deed ons waarderen dat we weer samen waren.

5. Geef een date niet op

alt=““>Neem de tijd voor een date night

Ongeveer één keer per maand trekken Peter en ik onze wandelschoenen uit, stoppen de schoonste spullen in onze rugzakken en gaan naar een restaurant iets boven ons budget. Dit was minder belangrijk in de Stille Zuidzee omdat het zo natuurlijk mooi was.

In Zuid-Amerika was het echter een leuke manier om te ontsnappen aan het lawaai, het stof en het verkeer. Laat je voortdurende nabijheid niet verhullen dat je een leuke tijd samen nodig hebt.

6. Let op elkaars geld

Elk stel heeft een andere houding ten opzichte van geld. In Londen hielden Peter en ik gescheiden financiën, zodat we ons nooit zorgen hoefden te maken over elkaars uitgaven. Onderweg gaven we echter geld uit uit een grote pot waarin we gelijke delen van ons reisbudget stopten. Zo zorgden we ervoor dat we elkaars geld uitgaven.

Peter koopt meestal 's ochtends koffie terwijl ik geen koffie drink, dus maken we grapjes dat ik een "koffiefonds" heb waarmee ik kleine lekkernijen kan kopen (meestal op basis van chocolade). Gelukkig zijn onze verschillen niet zo uitgesproken. Geen enkel stel wil centen tellen, maar als je elke avond vijf biertjes drinkt met de cola van je partner, moet je misschien de uitgaven beperken en voorzichtiger zijn met het uitgeven van zijn geld.

7. Leer de vechtstijl van de ander kennen

Als Peter boos is, zul je dat weten. Hij schreeuwt en vloekt en gebaart meer dan een Italiaanse gangster. Ik daarentegen zit ongeveer een kwartier te mokken, waarna ik er meestal overheen ben. In het begin probeerde Peter mij uit mijn sombere toestand te lokken, en als gevolg daarvan raakte hij gefrustreerd door mijn gebrek aan reactie.

Hij heeft nu geleerd dat hij mij gewoon met rust moet laten; om mij geen vragen te stellen of eisen te stellen; zodat ik mijn woede kan verwerken en kan terugkeren naar rationeel handelen. Omgekeerd weet ik dat als hij schreeuwt, ik hem moet laten schreeuwen.

Als je de vechtstijl van de ander leert kennen en hem op die manier laat vechten, zul je merken dat ruzies sneller voorbij zijn.

Begrijp en plan, naast de bovenstaande triggers. Als je weet dat je prikkelbaar wordt als je honger hebt, pak dan wat mueslirepen in. Als je snauw krijgt als je het koud hebt, pak dan een fleecejack in.

8. Handel met vriendelijkheid

Ik haat het om in te gaan op Awaken the Giant, maar ik dacht dat dit laatste punt het vermelden waard was, omdat het het meest verstandige is dat ik over relaties heb gelezen.

In haar artikel Masters of Love uit 2014 duikt Emily Esfahani Smith in de wetenschappelijke studie van relaties, in het bijzonder wat koppels bij elkaar houdt. Het korte antwoord is vriendelijkheid – een weliswaar vage term. We kunnen proberen te definiëren wat vriendelijkheid inhoudt op basis van onderzoek van psycholoog John Gottman in combinatie met dat van psychologisch onderzoeker Shelly Gable.

Laten we, om het voorbeeld van Smith te gebruiken, zeggen dat uw partner het uitstekende nieuws heeft ontvangen dat zij geneeskunde studeert. Ze zou zoiets kunnen zeggen als: "Ik ben op mijn beste medische school terechtgekomen!" Je hebt dan vier opties voor hoe je reageert: actief constructief (de ideale reactie), passief constructief, actief destructief en passief destructief - zie onderstaande tabel.

Dit geldt niet alleen voor groot nieuws. Om een ​​ander voorbeeld van Smith te gebruiken: stel dat een vogelliefhebber een distelvink over zijn tuin ziet vliegen. Hij zou tegen zijn vrouw kunnen zeggen: "Kijk eens naar die prachtige vogel daar!" (wat psycholoog Gottman een ‘gebod’ voor contact noemt).

Ze kan haar boek neerleggen en ernaar kijken (actief constructief), hem een ​​passief constructief 'Dat is leuk' geven, hem volledig negeren, of iets actief destructiefs zeggen, zoals 'Stop me niet te onderbreken, ik ben aan het lezen.'

Het klinkt misschien triviaal, maar uit onderzoek blijkt dat partners die positief op aanbiedingen reageren, degenen zijn met de gezondste en langstdurende relaties.
.