De muziekreiziger Charles Burney: ontdek geschiedenis en ontmoetingen!

De muziekreiziger Charles Burney: ontdek geschiedenis en ontmoetingen!

Charles Burney, een gerenommeerd muziekhistoricus, componist en organist, had een beslissende invloed op de muziekwereld in de 18e eeuw. Geboren als zoon van een portretschilder, kreeg hij onderwijs in Shrewsbury en Chester en kreeg zijn eerste muzieklessen van Edmund Baker, organist van de kathedraal van Chester. Zijn muzikale talent ontwikkelde hij verder bij zijn halfbroer James en als leerling van Thomas Arne in Londen. Burney speelde zelfs viool en altviool in Händels orkest, waarmee hij aantoonde dat hij bekend was met de muziek van zijn tijd.

Zijn werk omvat verschillende belangrijke werken en projecten. Al in 1748 publiceerde hij zijn eerste gedrukte composities, de “6 sonates voor 2 violen en continuo”. Een jaar later nam hij de rol van organist op zich in de St. Dionis Backchurch in Londen en trouwde met Esther Sleepe. Na haar dood in 1761 vond hij een andere huwelijkspartner met de weduwe Elisabeth Allen, met wie hij drie kinderen kreeg. Om gezondheidsredenen verhuisde Burney in 1751 naar King's Lynn, waar hij negen jaar als organist werkte en de basis legde voor een uitgebreide muziekgeschiedenis.

Reisverslagen en hun betekenis

In de jaren 1770 ondernam Burney belangrijke reizen door Europa, wat zijn latere werken aanzienlijk beïnvloedde. Hij reisde door Frankrijk, Italië, Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Vlaanderen en documenteerde zijn ontmoetingen met uitmuntende musici als Wolfgang en Leopold Mozart, maar ook Christoph Willibald Gluck en Carl Philipp Emanuel Bach. Deze reisverslagen zijn niet alleen belangrijke hedendaagse historische documenten, maar ook waardevolle bijdragen aan de muziekgeschiedschrijving, die nu worden erkend als een fundamenteel onderdeel van studies over de muziekgeschiedenis in de 18e eeuw. OE1-rapporten dat zijn ervaringen en verhalen vandaag de dag nog steeds belangrijk zijn.

Zijn werk “The Present State of Music in France and Italy”, gepubliceerd in 1771, en zijn reisverslag “The Present State of Music in Duitsland, Nederland en de Verenigde Provinciën” uit 1773 worden beschouwd als verdere hoogtepunten van zijn reizen. Het eerste deel van zijn veelomvattende “A General History of Music” verscheen in 1776, gevolgd door nog twee delen in 1782 en 1789. Deze publicaties werden grotendeels positief ontvangen, ook al waren ze niet zonder kritische stemmen.

Een erfenis in de muziekgeschiedschrijving

Burney's invloed op de muziekwereld reikte verder dan zijn reisverhalen. In 1785 publiceerde hij een rapport ter nagedachtenis aan de beroemde componist George Frideric Händel en in 1796 de “Memoirs and Letters of Metastasio”. Vanaf 1802 schreef hij muziekartikelen voor Rees' Cyclopaedia, waarvoor hij een aanzienlijk bedrag van £ 1000 ontving. Burney werd organist aan het Chelsea College in 1783 en genoot tot aan zijn dood een staatspensioen van £ 300. Hij stierf op Chelsea College en werd daar begraven, terwijl een plaquette in Westminster Abbey zijn levenswerk herdenkt.

Burney werd geassocieerd met talrijke kunstenaars en schrijvers uit de 18e eeuw en liet een familie achter die op verschillende terreinen actief was. Zijn oudste zoon James diende als officier bij de Royal Navy, terwijl zijn dochter Frances bekend werd als romanschrijver en dagboeken publiceerde die inzicht geven in het leven van haar vader. Een uitgebreide biografie van Fanny Burney werd postuum gepubliceerd in 1832 en draagt ​​bij aan de blijvende herinnering aan Charles Burney als een belangrijke figuur in de muziekgeschiedenis.