Διδάσκει από 100 ημέρες κλειδώματος

Διδάσκει από 100 ημέρες κλειδώματος

Ενώ πλησιάζουμε στο κλείδωμα πλήρους 100 ημερών, σκεφτόμαστε τα πράγματα που έχουμε μάθει ενώ ήμασταν κυρίως στο σπίτι

Ήμουν τόσο φουσκωμένος. Δέκα ημέρες πριν από το κλείδωμα, είπα άνετα σε ένα podcast ότι ακόμα οδηγώ το μετρό, βλέπω ακόμα φίλους, εξακολουθώ να μένω ήρεμος και να συνεχίζω να φτιάχνω ως βρετανικός τρόπος (από 22 μέτρα εδώ).

Δεν ήξερα ότι ολόκληρη η χώρα θα κλείσει μόνο μια εβδομάδα και μισό αργότερα. Ο Πέτρος και εγώ σταμάτησα τη διαμονή μας στο Λονδίνο και οδηγήσαμε πίσω στο Ρίτσμοντ, όπου είχαμε περάσει τις τελευταίες 100 ημέρες - κάτι σαν ρεκόρ για δύο άτομα που ζουν με ταξίδια.

Η αρχική καινοτομία ενός κενού ημερολογίου μειώθηκε γρήγορα και ενώ πλησιάζουμε στο κλείδωμα πλήρους 100 ημερών, ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα - ή σε ενσάρκωση. Εκτός από την προφανή σημασία των φίλων και της οικογένειας, το κλείδωμα μας έχει διδάξει πολλά πράγματα. Στη συνέχεια, μοιραζόμαστε τα μαθήματα που έχουμε μάθει ενώ κυρίως στο σπίτι.

Οι καλλιτέχνες είναι αναπόσπαστοι

Από την εμπειρία μου, υπάρχει ένας ευρέως διαδεδομένος κυνισμός προς την τέχνη και τους καλλιτέχνες. Το να είσαι "δημιουργός" θεωρείται ευχαρίστηση. Το αποθεματικό των προνομιούχων ή εκείνων που είναι πολύ τεμπέλης ή πολύτιμα για να κάνουν "πραγματική δουλειά".

Έχω γράψει επαγγελματικά για 14 χρόνια και παρόλο που νομίζω ότι αυτό που κάνω έχει αξία, το βρίσκω επίσης λίγο πολυτέλεια. Δεχόμαστε χαμηλούς μισθούς και καθυστερημένα τιμολόγια ως αμετάβλητα γεγονότα της εργασίας - σαν να γράφω ήταν πράξη φιλανθρωπίας ή επιείκειας.

old = "100 ημέρες κλειδώματος: Τα βιβλία είναι υποχρεωτικά"Atlas & μπότεςΗ λογοτεχνία, η μουσική και ο κινηματογράφος προσφέρουν παρηγοριά και ποικιλία σε δύσκολες στιγμές

Κατά τη διάρκεια της κλειδαριάς, όμως, συνειδητοποίησα ότι η τέχνη - και οι καλλιτέχνες - είναι απαραίτητες για την κοινωνία μας. Σε ήρεμες ή μοναχικές στιγμές, τόσοι πολλοί από εμάς χρησιμοποιούν τη λογοτεχνία, τη μουσική και τον κινηματογράφο, από τους οποίους πολλοί γράφονται από έναν ελεύθερο επαγγελματία που πληρώνεται μόνο όταν πωλεί το έργο του.

Το Lockdown μου έμαθε ότι τα βιβλία που γράφουν δεν είναι πολυτέλεια. Εκπληρώνει μια πολύτιμη λειτουργία και αξίζει να ανταμειφθεί όπως κάθε άλλη εργασία.

Η ροή της γλώσσας υποχωρεί γρήγορα

Ως ταξιδιωτικός blogger, ο Peter και εγώ είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε έξω στον κόσμο. Σε κάθε μέρα μπορούμε να μιλήσουμε με μια ντουζίνα ξένους και συνηθίζουμε να το κάνουμε αυτό με ευκολία.

Μετά από 100 ημέρες στο κλείδωμα, ωστόσο, φαινόταν να έχουμε χάσει κάποια από αυτή την ανικανότητα. Φτάνουμε για λέξεις όταν επικοινωνούμε κάτι πιο περίπλοκο από μια παραγγελία για να αφαιρέσετε.

Είναι πιο ανησυχητικό για μένα προσωπικά ότι με τη μητρική μου γλώσσα φαίνεται να αγωνίζομαι περισσότερο από ποτέ. Μιλώ μόνο στη μητέρα μου, και αφού δεν την έχω δει, σκοντάφω με λόγια στις σπάνιες κλήσεις μας. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός ότι η ροή της γλώσσας μπορεί να μειωθεί τόσο γρήγορα.

Η φύση είναι πανάκεια

Είμαστε αρκετά ευαγγελικοί όταν πρόκειται για τη φύση. Έχουμε αναφέρει τα πολλά πλεονεκτήματά της και εργαζόμαστε σκληρά για να δελεάσουμε τους νεοφερμένους στην εξωτερική περιοχή.

Alt = "Περάσαμε 100 ημέρες στο κλείδωμα στο Ρίτσμοντ"Atlas & μπότεςΠεράσαμε 100 ημέρες σε κλείδωμα και πήραμε μεγάλους περιπάτους στο Ρίτσμοντ

Το Lockdown μας έχει διδάξει πόσο σημαντικό είναι. Τις μέρες που μένουμε στο σπίτι, αισθανόμαστε ανήσυχοι και νευρικοί όταν πηγαίνουμε σε ένα άλλο μακρύ βράδυ. Ωστόσο, όταν έχουμε κάνει μια βόλτα σε ένα από τα πολλά όμορφα μονοπάτια από το Ρίτσμοντ, ερχόμαστε στο σπίτι πιο ήρεμο και πιο χαλαρό.

Είμαστε αρκετά τυχεροί για να ζήσουμε σε μια πόλη με τόσο απλή πρόσβαση στο μεγάλο ύπαιθρο. Ελπίζουμε ότι οι δήμοι θα επενδύσουν περισσότερο στους πολύτιμους χώρους πρασίνου τους σε πολυσύχναστες πόλεις μετά το τέλος της κλειδαριάς.

Οι κακές ώρες μπορούν να καταπιούν καλά

Όπως και με τους περισσότερους ανθρώπους, η παραγωγικότητά μου ήταν σημαντικά εξασθενημένη από την παγκόσμια πανδημία. Οι συνεχείς ενημερώσεις μέσω του Twitter και των κυλιόμενων μηνυμάτων είναι εξαιρετικά αποσπούν την προσοχή. Κατά τη διάρκεια των εβδομάδων, κατάφερα να βρω ρυθμό, αλλά υπάρχουν ακόμα ημέρες που έρχομαι στις 4 μ.μ. Και συνειδητοποιήστε ότι έχω επιτύχει σχεδόν τίποτα.

Προσπαθώ να χτυπήσω συνεχώς την πλευρά με το κεφάλι μου και να αναγκάσω τον εαυτό μου να γράψω, αλλά οι κακές ώρες μπορούν εύκολα να καταπιούν καλά αν δεν ξέρετε πότε να σταματήσετε. Το Lockdown μου δίδαξε ότι είναι πολύ καλύτερο να σβήσετε, να απομακρυνθείτε από το γραφείο και να προσπαθήσετε να απολαύσετε το υπόλοιπο της ημέρας.

Δεν πρέπει (ακόμα) να πάρουμε ένα σκυλί

Ο Πέτρος και εγώ θέλουμε πραγματικά ένα σκυλί. Είναι τρελός γι 'αυτούς και με έχει πείσει όλα αυτά τα χρόνια.

Στη μέση του κλειδώματος θεωρούσαμε σοβαρά ότι αγοράζουμε ένα. Έχουμε δει τους ανθρώπους στο Twitter που με υπερηφάνεια έφεραν τα νέα κουτάβια τους στην οθόνη και σκέφτηκαν ότι θα μπορούσε τελικά να είναι καιρός για τον ναυαγοσώστη για τον οποίο μιλήσαμε εδώ και χρόνια.

• παλιά = ""
• παλιά = ""

Δίκαιη χρήση

Καθαρή χαρά

Το πράγμα είναι ότι το κλείδωμα είναι τελικά. Θα τελειώσει και η ζωή θα γίνει ξανά απασχολημένη. Θα είμαστε ένα μεγάλο μέρος του έτους - και τι τότε; Αφήστε το σκυλί μας στο ρείθρο; Υπογραμμίστε έναν γείτονα; Όχι. Δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τα ταξίδια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για ένα σκυλί. Μια μέρα, αλλά δυστυχώς όχι αυτές τις 100 ημέρες.

παλιά = ""

Δήλωση αποστολής: Atlas & Boots

.