Hoe ik mijn angst voor spinnen overwon

Hoe ik mijn angst voor spinnen overwon

Een golf van scepsis giert door mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen en vertraag mijn ademhaling, vastbesloten om John een eerlijke kans te geven. Zijn stem is zacht en brengt mij in een staat van kalmte. Na een paar minuten begint hij zijn gezang: "Vanaf dit moment zul je kalm, ontspannen en op je gemak zijn in de aanwezigheid van spinnen." Ik probeer zijn woorden in me op te nemen, ze te internaliseren, ze echt te geloven.

“Jij hebt de controle”, vervolgt hij. “Ze zijn kalm, ontspannen en ontspannen rond spinnen.” Zijn woorden komen in verschillende incarnaties voor, maar verzekeren mij altijd dat ik “kalm, ontspannen en op mijn gemak zal blijven in de aanwezigheid van spinnen.”

Deze hypnotherapie is niet zoals die tv-programma's waarin een kijker danst als een kip als iemand 'soep' roept. Ik voel me versuft en ontspannen, maar ben me scherp bewust van mijn omgeving: ik lig in een grote kamer met ongeveer twintig andere arachnofoben, mijn ogen gesloten tegen het licht, in de diepe hoop dat klinisch hynotherapeut John Clifford weet wat hij doet.

De middag was begonnen toen we allemaal samenkwamen in een theater. John en London Zoo-spinnenexpert Dave Clarke vertelden ons wat we kunnen verwachten van de vier uur durende sessie. Ze legden uit dat het inderdaad een farce lijkt dat een levenslange angst in één middag kan worden uitgewist, maar dat het bij duizenden mensen effectief is gebleken.

Officieel was ik daar om het Rough Guides-programma te beoordelen. Officieus was ik me aan het voorbereiden op de wereldtournee van Atlas en Boots. Ik wist dat ik in de Amazone zou wandelen, in Colombia zou kamperen en Venezuela zou verkennen. Ik kon mijn angst voor spinnen mijn reis niet laten verpesten–en dus schreef ik me met ongewoon optimisme in voor het Friendly Spider-programma in de London Zoo.

oud=““>Atlas & LaarzenOmgaan met de tarantula Maggie in de London Zoo, maart 2014

Na de introductie hadden we een groepssessie waarin we uitlegden wat ons zo bang maakte aan spinnen (‘hoe ze zo snel kruipen’, ‘hun harige benen’, ‘zoveel benen’, ‘hun zwarte lichamen’, enzovoort). John schreef zorgvuldig alle redenen op. Daarna pakte Dave de jas aan en legde een paar feiten over spinnen uit, waarbij hij benadrukte dat ze altijd voor mensen wegrennen. Hij detailleerde hun gewoonten en motivaties en probeerde ze in wezen te ‘humaniseren’.

Na een verfrissingspauze volgde de groepshypnosesessie, waardoor ik me afvroeg waarom ik met twintig vreemden op de grond lag en probeerde te geloven dat ik kalm, ontspannen en op mijn gemak zou blijven in de aanwezigheid van spinnen. Na een half uur vertelt John ons dat we onze angst moeten voorstellen als een zware zwarte wolk. Hij vraagt ​​ons ons voor te stellen dat het steeds hoger in de lucht zweeft totdat het uiteindelijk in onze geest verpulverd wordt. Wanneer we uit hypnose komen, schamen we ons allemaal een beetje, medeplichtig aan onze stille twijfel.

Dan komt de daadwerkelijke test. We gaan naar het BUGS-gedeelte van de dierentuin om enkele spinnen uit de eerste hand te ontmoeten. Ik raak een paar huisspinnen aan en voel nog steeds de rillingen over mijn rug lopen. Vervolgens probeer ik vast te leggen en los te laten. Ik heb nog nooit een spin gevangen en vrijgelaten en heb ervoor gekozen om hem op te zuigen met een stofzuiger. Ik slaag voor de test, maar ik vraag me af of dit alleen komt omdat ik de Spider Warden nooddeken heb.

Dan krijg ik Maggie te zien, de tarantula van de dierentuin. Ik houd ze met weinig moeite vast. Zie je, tarantula's zijn helemaal niet echt spinachtig. Ze zijn groot en langzaam, en het zijn de snellere huisspinnen die me echt in paniek brengen.

Ik verlaat de bijeenkomst met twee gedachten. Aan de ene kant heb ik met echte spinnen gewerkt zonder in paniek te raken. Aan de andere kant: zou ik werkelijk in één middag ‘genezen’ kunnen worden? Ik probeer me te herinneren wat John ons tijdens de sessie vertelde: als we een spin zien, is het normaal dat we verrast reageren, maar dan ontstaat er rust en wordt onze eerste reactie tenietgedaan.

‘We zullen zien’, dacht ik, deels twijfelachtig, deels hoopvol.

Een jaar later kan ik vol vertrouwen zeggen dat ik genezen ben. Ik pakte een spin op in mijn woonkamer en liet hem buiten staan, veegde er nonchalant een van de schouder van een collega, viel in slaap terwijl er een in de hoek van de kamer kroop, en douchte nonchalant met een spin in de buurt. Ik kan het niet geloven, maar ik ben genezen. Mijn enige wens is dat ik een soortgelijke sessie had voor algemene griezelige beestjes. In een vreemde tweedeling blijf ik stil over spinnen, of het nu huisspinnen in Groot-Brittannië zijn of tarantula's in Colombia...

...maar nog steeds in paniek raken over bijna alle andere soorten insecten.

Als ik terug ben in Londen, zoek ik John misschien op voor een nieuwe sessie.

Friendly Spider-programmaVolwassenen = £135ZSL-lid = £121,50 (10% korting)Concessies = £94,50 (30% korting) zsl.org/ervaringen/vriendelijk-spider-programma

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .