Η Πορτογαλική Συνοικία: Ένα ταξίδι στην ιστορία και απόλαυση στο Αμβούργο

Η Πορτογαλική Συνοικία: Ένα ταξίδι στην ιστορία και απόλαυση στο Αμβούργο

Το Portugiesenviertel στο Αμβούργο, που βρίσκεται όχι μακριά από το Landungsbrücken, είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τους τουρίστες και τους ντόπιους. Η γειτονιά εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 καθώς Ισπανοί και Πορτογάλοι μετανάστες εγκαταστάθηκαν όλο και περισσότερο στην περιοχή. Αυτοί οι μετανάστες βρήκαν ένα νέο σπίτι ανάμεσα στα φτηνά παλιά κτίρια από την εποχή του Γουλιέλμου και δραστηριοποιούνταν συχνά στους τομείς της λιμενικής εργασίας και του εμπορίου. Ήδη στις δεκαετίες του '50 και του '60 η συνοικία χαρακτηριζόταν από μια ζωντανή γαστρονομία και τα μπαρ στο λιμάνι, που οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας μοναδικής γαστρονομικής κληρονομιάς. Σήμερα υπάρχουν περίπου 40 εστιατόρια που προσφέρουν κυρίως παραδοσιακή ιβηρική κουζίνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες, το Ditmar-Koel-Straße είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο, όπου οι περαστικοί κάνουν βόλτα ανάμεσα στα τραπέζια των πορτογαλικών εστιατορίων και στα περίπτερα με σουβενίρ.

Η ατμόσφαιρα στην περιοχή είναι μεσογειακή, που χαρακτηρίζεται από τις δελεαστικές μυρωδιές από τηγανητό ψάρι και φρέσκα θαλασσινά. Αυτή η αλληλεπίδραση κουζίνας και πολιτισμού δημιουργεί μια μοναδική εμπειρία που αντανακλά την ψυχή του Αμβούργου.

Ιστορικά κύματα μετανάστευσης

Ωστόσο, η ιστορία της πορτογαλικής συνοικίας δεν διαμορφώνεται μόνο από τους μετανάστες του 20ού αιώνα, αλλά πηγαίνει πίσω στον 16ο αιώνα. Εκείνη την εποχή ήρθε στο Αμβούργο το πρώτο κύμα μετανάστευσης Εβραίων που αναζητούσαν καταφύγιο στην πόλη ως θρησκευόμενοι πρόσφυγες. Αυτοί οι μετανάστες, γνωστοί ως christãos novos, conversos και maranos, ήταν Εβραίοι που αναγκάστηκαν να αλλαξοπιστήσουν υπό την πίεση της Καθολικής Εκκλησίας. Παρά την επικρατούσα θρησκευτική μισαλλοδοξία, η πόλη του Αμβούργου παρείχε κάποια προστασία στους Σεφαραδίτες Εβραίους που ζούσαν όχι στην πορτογαλική συνοικία, αλλά και στην περιοχή της πόλης και στην Αλτόνα της Δανίας. Ο όρος Sephardim προέρχεται από την εβραϊκή λέξη για την Ιβηρική Χερσόνησο.

Οι Εβραίοι δεν είχαν επιτραπεί να ζήσουν στο Αμβούργο από τον Μεσαίωνα, αλλά αυτό άλλαξε το 1612 όταν η κυβέρνηση της πόλης έδινε ολοένα και μεγαλύτερη προτεραιότητα στα οικονομικά συμφέροντα. Το Αμβούργο ενδιαφέρθηκε να συμμετάσχει στο εμπόριο πέρα ​​από τον Ατλαντικό και οι Πορτογάλοι Εβραίοι έφεραν μαζί τους πολύτιμες εμπορικές επαφές, ιδιαίτερα στην κινεζική πορσελάνη.

Θρησκευτική ανοχή και σύγκρουση

Η απόφαση για την αποδοχή Εβραίων ήταν το αποτέλεσμα εντατικών συζητήσεων εντός της κυβέρνησης της πόλης. Αν και ορισμένοι Λουθηρανοί θεολόγοι υποστήριξαν την αποδοχή των Εβραίων, η πλειονότητα ήταν δύσπιστη. Εκείνη την εποχή, ο Ιουδαϊσμός θεωρούνταν απειλή για τον Χριστιανισμό, γεγονός που οδήγησε σε εντάσεις και συγκρούσεις. Ξεκινώντας το 1647, αυτές οι εντάσεις κλιμακώθηκαν καθώς οι κληρικοί κήρυτταν δημοσίως εναντίον των Εβραίων, ενισχύοντας περαιτέρω τους φόβους για βλασφημία. Οι Εβραίοι της Πορτογαλίας που μέχρι τότε είχαν επιτραπεί να ζήσουν στο Αμβούργο βρέθηκαν σε ένα όλο και πιο εχθρικό περιβάλλον.

Παρόλα αυτά, η εβραϊκή κοινότητα κατάφερε να ορίσει την ιδιωτική της θρησκευτική πρακτική στο πλαίσιο ενός νέου εβραϊκού τάγματος. Αυτό επέτρεψε στους Εβραίους να προσεύχονται ιδιωτικά και οδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την απέλαση των Εβραίων Ασκενάζι. Εξορίστηκαν από το Αμβούργο το 1649 και αναζήτησαν καταφύγιο στη γειτονική Altona, όπου έλαβαν γενναιόδωρα προνόμια υπό τους κόμητες του Schauburg. Καθώς ο αριθμός των Εβραίων της Πορτογαλίας αυξανόταν, τόσο αυξανόταν η επιρροή τους στην πόλη, με λόγιους όπως ο Μωυσής Γκίντεον Αμπουντιέντε και ο Μπενεντίκ ντε Κάστρο να γίνονται προσωπικότητες με επιρροή στην κοινότητα.

Συνολικά, η ιστορία της Πορτογαλικής Συνοικίας αντανακλά την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της μετανάστευσης, της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και των οικονομικών αναγκών. Σήμερα, η συνοικία παραμένει ζωντανή μαρτυρία της πολιτιστικής ποικιλομορφίας του Αμβούργου και της σημασίας της εβραϊκής κοινότητας στην ιστορία της πόλης.