Michael Niavarani: Stupidity as Art - Πρεμιέρα καμπαρέ στο πάρκο!

Michael Niavarani: Stupidity as Art - Πρεμιέρα καμπαρέ στο πάρκο!

Στις 30 Μαΐου 2025, η ενημερωμένη εκπομπή «Homo Idioticus 2.0» με τον Michael Niavarani γιόρτασε την πρεμιέρα της στο Theatre im Park. Αυτή η παράσταση αποτελεί συνέχεια της πρώτης του παράστασης το 2014, που χωρίζει τους ανθρώπους σε διαφορετικές κατηγορίες. Πραγματοποιείται μια χιουμοριστική ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με τον Νιαβαράνι να κατατάσσει τους χαρακτήρες ως πλήρεις ηλίθιους, βαπτιστές, βαλίτσες, ηλίθιους και ραγαμάφιν. Αυτό που είναι ιδιαίτερα προκλητικό είναι η δήλωσή του ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, ανεξάρτητα από τις ενέργειές του, εξακολουθεί να παίζει συγκεκριμένο ρόλο.

Ο Νιαβαράνι βλέπει τη φυσική βλακεία ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας, ενώ τείνει να βάζει σε προοπτική τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης. Με το οξύ εξυπνάδα του, αντιμετωπίζει επίσης τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, μιλώντας για παράδειγμα για κορυφαίους πολιτικούς όπως ο Herbert Kickl και ο H.C. Ο Στράχε κάνει πλάκα. Οι σατιρικές δηλώσεις του για τον Πούτιν είναι βέβαιο ότι θα κάνουν το κοινό να γελάσει, αλλά φέρνουν μαζί τους και σοβαρούς προβληματισμούς για την πίστη, τη γνώση, τη θρησκεία και την επιστήμη.

Ηλιθιότητα και άνθρωπος

Στο «Homo Idioticus 2.0», ο Νιαβαράνι πηγαίνει πέρα ​​από την κωμωδία για να προβληματιστεί για την ανθρώπινη ταυτότητα και εξέλιξη. Τα ερωτήματα που θέτει δεν αφορούν μόνο τη σημερινή κοινωνία, αλλά και τα ανθρώπινα ένστικτα και την προέλευσή τους. Παρά τις προκλήσεις που εντοπίστηκαν, ο Νιαβαράνι παρουσιάζει μια αισιόδοξη προοπτική ότι η ανθρωπότητα τα έχει αντιμετωπίσει καλά μέχρι στιγμής, κάτι που προκαλεί σκέψη.

Αυτά τα θέματα δεν είναι ανόμοια με τις προσεγγίσεις στο δοκίμιο του Jean-Michel Rabaté, το οποίο διερευνά την ανθρωπολογία της βλακείας. Το δοκίμιο βασίζεται σε βασικούς φιλοσόφους όπως ο Καντ και ο Φρόιντ, οι οποίοι επίσης αντιμετώπισαν τη φύση και τα αποτελέσματα της βλακείας. Ο Καντ, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει διάφορες μορφές βλακείας στο έργο του «Το πείραμα στις ασθένειες του κεφαλιού», το οποίο είναι μια πρώιμη ανάλυση και παρέχει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση με τη σατιρική προσέγγιση του Νιαβαράνι.

Το χιούμορ ως πολιτικό εργαλείο

Το χιούμορ που παίζει κεντρικό ρόλο και στα δύο έργα, είτε στο καμπαρέ του Νιαβαράνι είτε στο δοκίμιο του Ραμπατέ, έχει καθαρτική λειτουργία στην πολιτική. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το έργο του Rabaté αναφέρεται επίσης στη φιγούρα του Švejk από τη λογοτεχνία του Jaroslav Hašek, ο οποίος αντιμετωπίζει τους παραλογισμούς του μιλιταρισμού με παιχνιδιάρικη βλακεία. Οι αλληλεπιδράσεις του Švejk με την αστυνομία και τη γραφειοκρατία αντιμετωπίζονται ως αντανάκλαση της ανθρώπινης εμπειρίας και της πολιτικής πραγματικότητας.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ραμπατέ παρουσιάζει επίσης τις δυσκολίες ορισμού της βλακείας, κάτι που αποτελεί πρόκληση για τη φιλοσοφική συζήτηση. Η σύνδεση της βλακείας με το άπειρο βαθαίνει περαιτέρω από στοχαστές όπως ο Alain Badiou, δείχνοντας ότι η βλακεία μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο ως ατομικό αλλά και ως συλλογικό φαινόμενο. Αυτό τελικά επαναφέρει τον παγκόσμιο χαρακτήρα της βλακείας πίσω στα θέματα του Νιαβαράνι και στη συνάφειά τους σήμερα.

Εισιτήρια για την παράσταση “Homo Idioticus 2.0” διατίθενται από 39€. Το πρόγραμμα υπόσχεται όχι μόνο ψυχαγωγία, αλλά και βαθύτερες γνώσεις για την ανθρώπινη φύση και τις προκλήσεις που μας επηρεάζουν ως κοινωνία.