Strauße: Ingenious Survival Artist met een verrassend klein denkapparaat!

Strauße: Ingenious Survival Artist met een verrassend klein denkapparaat!

Moeller, Deutschland - De Strauß, de grootste levende vogelsoorten van de aarde, fascineert door zijn speciale eigenschappen. Het kan een hoogte van maximaal twee en een halve meter bereiken en heeft het grootste oog onder de agrarische dieren met een diameter van ongeveer vijf centimeter. Dit indrukwekkende orgaan stelt hem in staat om vijanden te identificeren op afstand van drie kilometer. Swabian rapporten die echter, relatief klein is, is nauwelijks groter dan een walnut, en hoofdletters, en focus op basisfuncties: eten, stashing en reproduceren.

In tegenstelling tot het gemeenschappelijke stereotype van de "domme struisvogel", demonstratie van scriptiedieren, opmerkelijke overlevingsinformatie. Ze zijn perfect aangepast aan hun leven in open landschappen en kunnen snelheden tot 70 km/u bereiken. In gevaarlijke situaties zijn ze niet alleen snel ontsnappen aan dieren, maar kunnen ze ook aanvallen met hun sterke benen en scherpe klauwen. Een volwassen haan is zelfs in staat om een ​​leeuw te doden. De Strausshof Möller legt uit dat De dieren worden ook beschouwd als nestvluchtelingen, omdat ze snel risico lopen.

Reproductie en opfokken

De reproductie van de struisvogels vindt plaats tussen maart en september. Gedurende deze tijd zijn de hanen bijzonder opvallend omdat de voorkant van hun benen en snavels rood wordt. Tijdens de verkeringstijd neemt de haan de nachtelijke fokkerij van de eieren over, terwijl de kippen hiervoor verantwoordelijk zijn voor de dag. Vrouwelijke struisvogels zijn meestal kleiner en wegen ongeveer 120 kg, terwijl de mannen goed gecamoufleerd zijn met hun zwarte verenjurk in het donker.

Een ander opmerkelijk kenmerk van de struisvogel is haar ouderlijke gedrag. Ze worden beschouwd als goede ouders en zorgen voor hun nakomelingen met grote inzet. De uitdrukking "vast in het zand" is een beetje misleidend, want wanneer struisvogels hun hoofd in het zand steken, zoeken ze eigenlijk naar voedsel of rust, niet uit wanhoop. as Schwäbische explained, 이런 인해 번식하는 번식하는 데 보여주고 있습니다.