Nauka nurkowania, nauka zatrzymania się

Nauka nurkowania, nauka zatrzymania się

„Życie jest zbyt krótkie dla złych książek”, kiedy powiedział mi przyjaciel. Przez jakiś czas wymieniliśmy zalecenia i byłem przerażony, że zrezygnował z latawcę. „Trzymaj to” - pchnąłem. „Pokochasz to”.

drgnął ramionami. „Jeśli nie podoba mi się książka w pierwszych dwóch rozdziałach, tak było”. Udawał, że go wyrzuca.

„Chciałbym być bardziej podobny do ciebie” - powiedziałem. I miałem na myśli to poważnie. Widzisz, jestem typem osoby, która prześladowała książkę, zadanie lub projekt, którego nie cieszę się, aby ją zakończyć. Czytanie odpowiedniego chłopca było jedyną rzeczą, jaką kiedykolwiek miałem pod kontrolą i że kiedykolwiek się poddałem - i nadal mnie denerwuje.

nie mogłem.

Dzień 1 poszedł stosunkowo dobrze. Nasza grupa pięciu studentów poznała Michaela, naszego instruktora nurkowania, na pierwszym nurkowaniu na otwartej wodzie. Oprócz tego, że włożyłem życie w ręce 22-latka, poczułem się całkiem komfortowo w wodzie. Właśnie odkryłem, że oddychał przez kontroler oddychania, a kiedy osiedliliśmy się na około 11 metrach, czułem się znacznie bezpieczniej niż podczas mojego pierwszego nurkowania.

Michael potrząsnął głową. „W związku z tym nie możesz zawieść, ale większość ludzi wychodzi z testów basenu”.

To mnie całkowicie wysadziło. Straciliśmy już jednego ze studentów w naszej grupie (po pięciu minutach w kontrolerze powiedział, że to nie dla niego i poszedł). Myślałem, że po pierwszym nurkowaniu za sobą, wszystko w porządku, ale właściwie najtrudniejsza część była jeszcze przed nami.

Tego wieczoru Peter i ja spędziliśmy wieczór na pięć lekcji w książce kursu Padi. Zatrzymałem się na różnych listach z egzaminami praktycznymi. Zwykle rozprzestrzeniają się na cztery lub pięć dni - miałem poranek. Węzeł w moim żołądku skurczył się, ale nawet wtedy moje przekonanie pozostało, że będę istniał.

Dzień 2 rozpoczął się o 8.30 rano. Wykonaliśmy dwie godziny pracy teoretycznej i dowiedzieliśmy się, jak gromadzimy się i demontaż całego naszego sprzętu do nurkowania. Potem zaczęliśmy od praktycznych testów.

Najpierw pływał 200 metrów, a następnie 10 minut wody. Po drugie, musieliśmy usunąć nasze organy oddechowe (węże oddechowe) pod wodą i użyć go ponownie po 10 sekundach. Ku mojemu zaskoczeniu było to znacznie łatwiejsze niż podczas mojego pierwszego nurkowania, kiedy wystraszyłem się i prawie z całej sprawy.

Następnie musieliśmy „stracić” nasze organy oddechowe i umieścić je pod wodą i użyć ich ponownie. Następnie musieliśmy usunąć trochę wody, którą Michael osadził w naszych maskach - proces wdychania przez regulator powietrza i silny wydech przez nos, aby wycisnąć wodę. Następnie nastąpiły testy „poza powietrzem”, w których zabieramy nasze organy oddechowe, pływając do innego nurka, pytając go o alternatywny kontroler oddychania i wkładając go do ust, a następnie przerwało ramiona i pływając na powierzchnię.

Godzina później byłem zaskakująco dobrze. Później Michael przyznał, że nie wierzył, że pójdę tak daleko, jak mu powiedziałem, że nie jestem dobrym pływakiem. Następnie przeszedłem z kontrolera oddychania na rurkę, a następnie z powrotem pod wodą, które złożyłem kłopotów. Potem musieliśmy uchylić się pod wodą nurką, pozwolić jej napełnić wodą, a następnie ostro wydychać, aby było to jasne. Znowu utrudniłem.

A potem nadszedł test, który mnie utknął. Uklękaliśmy na dna miednicy i Michael napełnił maskę wodą, chodziło o to, że oddychałem przez usta i wydycham przez nos, aby wycisnąć wodę. Instynktownie oddycham zarówno ustami, jak i nosem, co zalało moje zatoki i dało mi poczucie utonięcia. Strzeliłem na powierzchnię, rozerwałem maskę i wyjąłem mój kontroler oddechowy - klasyczne oznaki spanikowanego nurka.

Michael i Peter wydawali się mnie uspokoić i zachęcili do ponownego spróbowania. Po kilku minutach to zrobiłem. Tym razem udało mi się usunąć połowę maski, ale ponownie wpadłem w panikę i strzelił. Po raz trzeci to się powtórzyło. Czwarty raz, kiedy właśnie udało mi się, ale zamiast pływać cicho, ponownie wystrzeliłem i zdjąłem sprzęt.

„Zrobiłem to wtedy, prawda? Zrobiłem to”.

Michael skinął głową, a potem powiedział uroczyście: „Ale musisz to zrobić ponownie”. Zobaczył moją reakcję i wyjaśnił: „Musisz to zrobić, dopóki nie będziesz pewien, że możesz to zrobić na otwartej wodzie. Będziemy je głęboko przetestować i nie będziesz w stanie strzelać do powierzchni”.

Wiedziałem, że nie mogę iść dalej. Co dziwne, odkryłem, że kiedy włożyłem głowę do wody z kontrolerem oddechowym, ale bez maski mogłem oddychać przez usta i wydychać przez nos, ale z zalaną maską nie mogłem powstrzymać się od tego, jak to możliwe. W głębi oceanu ani Michael, ani ja nie bylibyśmy w stanie zrobić czegoś, gdybym doświadczył tej samej paniki.

Rozejrzałem się w basenie. W tym czasie drugi nurek w naszej grupie poszedł i miał tylko dwa inne: Peter i Francuz o imieniu Johnny.

zwróciłem się do Michaela. „Nie sądzę, żebym mógł”.

Peter próbował mnie zachęcić do ponownego spróbowania, ale bycie w takiej panice na dnie oceanu nie byłoby dla mnie zabawne ani uczciwie wobec moich kolegów z nurkowania.

Pokręciłem głową. „Nie mogę tego zrobić”. I tak opuściłem basen z zgodą Michaela i stałem się trzecią osobą, która opuściła kurs. Obserwowałem dwóch ostatnich uczniów, którzy ukończyli pozostałe testy, a następnie dołączyłem do nich na drugie nurkowanie na łodzi.

Michael zapytał, czy chcę przystąpić do egzaminu, abym mógł ukończyć teorię i w pewnym momencie w przyszłości praktyką. Był to jeden dzień wcześniej niż planowano, ale osiągnąłem 86 % - dużo, znacznie łatwiejsze niż fizyczna strona rzeczy.

alt = „”> Ostatni mężczyźni stojący: Michael (środek) informuje Johnny'ego i Petera przed ich drugim nurkowaniem na otwartej wodzie

Zanim się zatrzymałem, pomyślałem, że poczuję się gównianym. Myślałem, że jestem pełen rozczarowania i żałuję tego później, ale kiedy opuściłem ten basen, poczułem pośpiech i prawdziwe szczęście, że nie muszę iść dalej.

Dzisiaj obserwowałem, jak Peter i Johnny otrzymali swoje certyfikaty. Zamiast odczuwać wyrzuty sumienia lub rozczarowanie, czułem się tylko ulga i dumna.

Może zatrzymanie nie jest takie złe.

alt = „Nauka nurkowania: Wszystkie uśmiechy: Michael wybacz mi, że zerwałem z kursu”> Wszystko się uśmiecham: Michael wybacz mi, że zerwałem kurs

Jak istnieć kurs nurka otwartej wód

Ponad 30 000 osób używało atlasu i butów do przygotowania się do kursu. W praktyce podsumowaliśmy wszystkie nasze wskazówki, porady i pomoce uczenia się. Za 2,99 USD otrzymujesz:

- lista wszystkich testów fizycznych>
- Przykłady wszystkich 5 powtórzeń wiedzy - sygnały nurkowania - Ponad 100 kart indeksowych do powtórzenia - link do interaktywnych kart indeksowych online - Błędy dla początkujących, których należy unikać

Patrz pełna spis treści

alt = „>

 .