Nieznane dokumenty ujawniają tajemnicę Ambasady Tensho

Nieznane dokumenty ujawniają tajemnicę Ambasady Tensho

W ramach niezwykłego znaleziska odkryto niepublikowane dokumenty dotyczące „Ambasady Tensho” z Japonii do Rzymu, które obecnie zapewniają wgląd w ważną podróż sprzed 440 lat. Według Fidesa historia ambasady sięga 1585 roku, kiedy to w marcu tego roku udała się ona do Rzymu, aby zostać przyjęta przez papieża. Nazwa „Ambasada Tensho” nawiązuje do dziesiątego roku ery Tensho w japońskim kalendarzu.

Ta historyczna misja została zainicjowana przez Alessandro Valignano, włoskiego jezuitę i gościa w Japonii. Wybrał czterech młodych dostojników z chrześcijańskich rodzin daimyō, aby wysłać ich w podróż do Europy. Posłom towarzyszył Diogo de Mesquita, portugalski ksiądz jezuita, który pełnił funkcję nauczyciela i tłumacza. Cała podróż trwała od 1582 do 1590 roku i miała na celu poszerzenie wiedzy Kościoła o Japonii.

Podróż i ważne spotkania

Poselstwo miało szczęście brać udział w ważnych wydarzeniach w Rzymie, m.in. w wyborze papieża Sykstusa V 24 kwietnia 1585 r. Listy kardynała Bonellego zapewniały poselstwa o honorowym traktowaniu. Informacje, które ambasada odnotowywała w swoich sprawozdaniach z podróży, mają także wartość historyczną. Zaprzyjaźnili się z hiszpańskim królem Filipem II, Franciszkiem I Medycejskim i innymi osobistościami wysokiej rangi.

Poselstwo, którego szczegóły obejmowały spotkania w takich miastach jak Madryt i Lizbona, odwiedziło także znane miejsca, takie jak klasztor El Escorial, uniwersytet w Alcalá, Talavera de la Reina i Toledo. Dotarli do Rzymu i otrzymali tytuł „Cavaliere di Speron d’oro”. Kiedy 21 lipca 1590 roku powrócili do Japonii, przeszli do historii nie tylko jako ambasadorowie, ale także jako nosiciele kultury.

Promowanie dialogu międzykulturowego

Valignano odegrał kluczową rolę w promowaniu dialogu międzykulturowego między Wschodem a Zachodem. Pomysł wysłania ambasady Japonii do Europy był jego pomysłem, a sponsorem misji byli wybitni daimyō z Kirishitan, tacy jak Ōmura Sumitada, Ōtomo Sōrin i Arima Harunobu. Mancio Itō został wybrany na mówcę w tej grupie.

W dokumentach zachowanych w archiwach państwowych i diecezjalnych znajdują się także dzienniki podróży i opisy kultury japońskiej wprowadzonej do społeczeństw zachodnich. Ambasada zamówiła m.in. srebrne świeczniki do kościoła katedralnego w Mediolanie.

Proces odkrywania oryginalnych dokumentów źródłowych idzie w parze ze zbliżającą się premierą książki „TENSHŌ 天正, Diario di un pellegrinaggio giapponese alla Curia romana (1585)”. Praca ta, opublikowana w Rzymie 29 maja 2025 r. przez arcybiskupa Paolo Giuliettiego i innych historyków, stanowi szansę na dalsze naświetlenie historycznego znaczenia Ambasady Tensho.

Czterej towarzyszący dygnitarze, w tym Mancio Itō, Miguel Chijiwa, Julião Nakaura i Martinho Hara, również doświadczyli tragicznego losu podczas pobytu w Europie, dokumentując swój wpływ i wyzwania stojące przed chrześcijaństwem w Japonii. Na przykład Julião Nakaura został stracony jako męczennik w Nagasaki w 1633 r., a Martinho Hara został zesłany do Makau w 1614 r.

Podsumowując, Ambasada Tensho nie tylko reprezentuje znaczącą misję dyplomatyczną, ale także odegrała kluczową rolę w historii wymiany kulturalnej między Japonią a światem zachodnim. Te nowe dokumenty dają szansę na ponowną ocenę tej narracji i zrozumienie wpływu delegacji japońskiej na relacje między kulturami.