Tempel van Artemis: Moet Groot-Brittannië zijn gestolen schatten teruggeven?

Tempel van Artemis: Moet Groot-Brittannië zijn gestolen schatten teruggeven?

Ik tuurde naar de kaart op mijn telefoon en las de kleine cijfers in de middaggloed van een meedogenloze zon. De Tempel van Artemis stond duidelijk aangegeven op de kaart - nummer 23.

We hadden de ochtend doorgebracht in Efeze, de iconische archeologische vindplaats van Turkije, en waren nu op zoek naar de Tempel van Artemis, een van de beroemde zeven wonderen van de antieke wereld.

We hadden drie verschillende paden bewandeld en bereikten de grenzen van het terrein zonder de schijnbaar mythische tempel te kunnen lokaliseren. Uiteindelijk liepen we naar de zuidpoort, onze armen uitgestrekt in onnatuurlijke hoeken om lucht rond onze zwetende huid toe te laten. We werden bij de poort begroet door een typisch gezellige Turk die ons vrolijk vertelde dat de Tempel van Artemis helemaal niet in het Efeze-complex lag, maar drie kilometer verderop, vlakbij de stad.

Hoewel een wandeling van drie kilometer ons zelden intimideerde, sprak het vooruitzicht om in de goddeloze hitte naar de tempel te sjokken ons geen van beiden aan, dus stapten we in plaats daarvan in een taxi. Tien minuten en vijf dollar later bevonden we ons op een kale heuvel met moerassige modder en uitgedroogd gras.

alt="Geschikt voor een godin? De beroemde tempel van Artemis ligt bovenop een kalende moerasheuvel">Atlas & LaarzenGeschikt voor een godin? De beroemde Tempel van Artemis ligt bovenop een kalende moerasheuvel

We liepen naar een verlaten informatiebord en bekeken het tafereel daarachter. We hadden niet veel verwacht van de tempel (alle oude wonderen behalve de piramides van Gizeh zijn vernietigd), maar we hadden wel meer ophef verwacht rond de plek zelf: misschien een fluwelen touw of een soort plaquette - iets dat de betekenis van de plek herdenkt. In plaats daarvan vonden we een eenzame pilaar omringd door verspreide stenen.

alt=“Wat is er vandaag nog over”>Atlas & LaarzenWat blijft er vandaag de dag over?

Het lijkt erop dat de Tempel van Artemis, een eerbetoon aan de gelijknamige Griekse godin van de jacht, nu de vierde beste attractie van de stad is geworden, na Efeze, het Ayasoluk-kasteel en de Isa Bey-moskee. We brachten 20 minuten door met wandelen rond de ruïnes, maar konden niet te dichtbij komen vanwege het moerassige zwembad.

Rond 800 voor Christus De tempel, gebouwd in de 1e eeuw voor Christus, werd drie keer achter elkaar verwoest door overstromingen, brandstichting en plunderingen. De derde incarnatie bestond 600 jaar en omvatte meer dan 127 pilaren, waarvan er slechts één op de oorspronkelijke locatie staat.

Terwijl we voor de eenzame pilaar stonden, probeerden we de betekenis ervan in ons op te nemen; om te koesteren in de echo's van een glorieus verleden.

Helaas voelden we alleen maar een gevoel van onderdrukking, vermengd met het schuldgevoel dat we Brits waren. Zoals je kunt zien, werden delen van de tempel opgegraven en naar de ‘Ephesus Room’ van het British Museum vervoerd, naar aanleiding van het werk van de Britse archeologen John Turtle Wood in 1869-1874 en David George Hogarth in 1904-1906.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Natuurlijk is dit niet de eerste keer dat de Britten waardevolle artefacten claimen. Andere controversiële items zijn onder meer de Rosetta-steen uit Egypte en de Elgin-knikkers uit Griekenland. Autoriteiten in beide landen hebben lang campagne gevoerd voor de teruggave van deze voorwerpen, maar het British Museum heeft dit slim geweigerd en beweerde dat de schatten op de Werelderfgoedlijst staan ​​en beter toegankelijk zijn voor bezoekers in Londen.

Het British Museum maakt zich waarschijnlijk ook zorgen dat kostbare kunstvoorwerpen gevaar lopen in buitenlandse musea die over veel minder middelen beschikken. Ten slotte werd in het Egyptisch Museum in Caïro de baard van koning Toetanchamon weer vastgelijmd met gewone lijm.

Als het British Museum aan één claim toegaf, zou het immers de sluizen kunnen openen voor tientallen andere.

Aan de andere kant is het Britse eigendom van waardevolle artefacten doorgaans eerder het gevolg van koloniale geschillen dan van diplomatieke overeenkomsten. Als we een moderne gedragscode willen volgen, is de enige optie het terugbrengen van waardevolle artefacten naar hun land van herkomst, ongeacht of het land de middelen en motivatie heeft om ze te behouden zoals wij dat zouden doen.

Eén ding dat ons bij Atlas & Boots altijd heeft verbaasd, is het ongelooflijk warme welkom dat wij als Britten over de hele wereld ontvangen. Indiërs noemden ons landgenoten, een Fijiër noemde Groot-Brittannië het 'moederland' en Kenianen vertelden ons trots dat ze nog steeds de shilling gebruiken. Het lijkt erop dat het koloniale verleden van Groot-Brittannië zo machtig en zo compleet was, dat het land er niet alleen in slaagde verre landen te domineren, maar ook zichzelf geliefd te maken.

Misschien is het nu tijd voor Groot-Brittannië om nederigheid te tonen; om dezelfde beleefdheid te betuigen die anderen ons bieden. Misschien is het tijd om onze schatten terug te geven.

Bezoek aan de Tempel van Artemis: de essentie

Wat: Bezoek aan de Tempel van Artemis in Selçuk, Turkije.

Waar: We kozen voor het Akay Hotel, dat perfect gelegen is voor een bezoek aan Efeze en de andere bezienswaardigheden rond Selçuk. Het ligt dicht bij de Tempel van Artemis, het Ayasoluk-kasteel, de Sint-Jansbasiliek en de Isa Bey-moskee en op slechts 10 minuten lopen van het stadscentrum en het treinstation.

Het hotel beschikt over een uitnodigend zwembad, een kleine bar waar koude drankjes, snacks en bier worden geserveerd, en er lopen zelfs een paar schildpadden door de tuin. De echte attractie is echter het weidse uitzicht op de omliggende stad en landschap. Het ontbijt wordt geserveerd buiten uw kamer met uitzicht op het uitzicht, dus vraag om een ​​kamer op de bovenverdieping.

Het personeel spreekt beperkt Engels, maar doet zijn uiterste best om u te helpen met alles wat u nodig heeft. Şükran had een woordenboek bij de hand en schreef ijverig zinnen op om er zeker van te zijn dat we elkaar goed begrepen.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Wanneer: De beste tijd om Efeze te bezoeken is de lente (maart tot half juni), wanneer het weer gematigd is en de dagen lang zijn. Houd er rekening mee dat het een dag of twee kan regenen, vooral in april. Ook al is het milder dan de zomer, onderschat de zon niet. De zomer zal beslist warm en waarschijnlijk druk zijn, terwijl de winter koud en regenachtig kan zijn.

Hoe: U kunt vanaf het Akay Hotel naar de Tempel van Artemis lopen, aangezien dit slechts 1 km verderop ligt. Toegang is gratis. Er is feitelijk geen ingang; Je kunt er gewoon naar toe lopen!

We kwamen aan in Turkije op de internationale luchthaven Ataturk in Istanbul en brachten een paar dagen door in Istanbul voordat we naar Selçuk vertrokken. We namen een binnenlandse vlucht naar Izmir (1 uur) en stapten vervolgens op de trein naar Selçuk (1 uur en 20 minuten).

De luchthaven is internationaal en heeft verbindingen met een aantal binnenlandse bestemmingen in heel Turkije. Boek via Skyscanner voor de beste prijzen.

De treinen bleken zeer betrouwbaar en gemakkelijk te gebruiken. Meer informatie en boekingsmogelijkheden vindt u op de website van de Turkse staatsspoorwegen. We hebben ook de trein gebruikt om door te rijden naar Denizli om Pamukkale te bezoeken.

Lonely Planet Turkije is een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die zowel de topattracties willen verkennen als de minder bereisde wegen willen bewandelen.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .