Έχω χάσει το όφελος ταξιδιώτη μου

Έχω χάσει το όφελος ταξιδιώτη μου

Μετά από ενάμιση χρόνο στο σπίτι, η Kia βρίσκει το ταξίδι λίγο πιο δύσκολο από πριν

Υπάρχει ένα ορισμένο επίπεδο ύβρεως που συνοδεύει τον τρόπο ζωής του ταξιδιού. Δεν μιλάω για τις επιμελημένες selfies του Instagram ή τα ατελείωτα φιλτραρισμένα ηλιοβασιλέματα, αλλά για τα ταξίδια που έρχονται μπροστά τους: τον σκληροτράχηλο δημοσιογράφο που αρπάζει την τσάντα του τη νύχτα στο δρόμο για μια ζώνη συγκρούσεων, τον υψηλού προφίλ διευθύνοντα σύμβουλο που κοκκινίζει ξανά το μάτι ή το «τρίτο παιδί» που πετάει συχνά μεταξύ τριών πόλεων.

Αυτοί οι άνθρωποι τείνουν να φορούν τα ταξίδια σαν σήμα τιμής. Είναι αποτελεσματικοί στην ουρά στο αεροδρόμιο και ζητούν από αυτούς που είναι πιο αργοί. Είναι επιθετικοί με τις ταξιδιωτικές τους συμβουλές και βαριά οπλισμένοι με αεροπορικά μίλια. Είναι προσαρμόσιμοι, πρακτικοί, αδυσώπητοι - ή τουλάχιστον αυτό τους αρέσει να πιστεύουν. Έχουν πάει στο μέρος που θέλετε να πάτε και είδαν αυτό που θέλετε να δείτε και δεν φοβούνται ποτέ να σας πουν.

Πώς πρέπει να ξέρω; Γιατί είμαι ένας από αυτούς. Ή τουλάχιστον ήμουν παλιά.

Ως μέρος του Atlas & Boots, ήμουν στο δρόμο για τέσσερις έως έξι μήνες κάθε χρόνο - μέχρι που ξέσπασε η πανδημία. Ως έχει, δεν έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό εδώ και 14 μήνες. Νόμιζα ότι θα ανακουφιστώ να ξαναβρεθώ στο δρόμο, αλλά φαίνεται ότι έχασα το ταξιδιωτικό μου πνεύμα.

Δεν είναι ότι φοβάμαι να επιστρέψω στον κόσμο (όπως φαινομενικά κάθε αρθρογράφος στη χώρα). Μάλλον, έχω χάσει αυτό το πλεονέκτημα που με έκανε άνετα να κινούμαι.

pio3/ShutterstockΈνα σύντομο ταξίδι στο Λονδίνο αποδείχθηκε πρόκληση

Την περασμένη εβδομάδα ο Peter και εγώ κάναμε ένα γρήγορο ταξίδι στο Λονδίνο και μείναμε σε τρία διαφορετικά μέρη μέσα σε μια εβδομάδα. Ένιωσα ενοχλημένος και αγχωμένος γιατί έπρεπε να συνεχίσω να μαζεύω και να ξεπακετάρω. Δεν μου άρεσε να έχω λάθος παλτό, παπούτσια ή τσάντα για τις διάφορες υποχρεώσεις μου - κάτι για το οποίο συνήθως δεν ανησυχώ όταν ετοιμάζω πολύ ελαφριά συσκευασία για το δρόμο.

Δεν μου άρεσε να κοιμάμαι σε πολύ μαλακά ή πολύ σκληρά μαξιλάρια ή να χρησιμοποιώ στεγνωτήρα μαλλιών που δεν ήταν δικό μου. Κρύωσα και πείνασα όταν κόλλησα σε μια πλατφόρμα τρένου και ένιωθα ζέστη και άβολα όταν κουβαλούσα τις αποσκευές μου σε μια σκάλα.

Τα ταξίδια είναι μέρος του εαυτού μου για πάνω κάτω μια δεκαετία. Είτε κοιμόμουν με φίδια στο πίσω μέρος είτε με αρουραίους σε ενεργό ηφαίστειο, μπορούσα να σφίξω τα δόντια μου και να συνεχίσω. Ωστόσο, στο ταξίδι της περασμένης εβδομάδας δοκιμάστηκα από μικρά πράγματα: το ελαφρώς μικρότερο μπάνιο από το σπίτι, το απογοητευτικό πρωινό σε ένα καφέ του Χάκνεϊ. Συνειδητοποίησα ότι είχα μείνει σπίτι τον τελευταίο χρόνο και έχασα μέρος της ταυτότητάς μου.

Άτλας & Μπότες

Άτλας & Μπότες

Άτλας & Μπότες

«Τα ταξίδια είναι μέρος του εαυτού μου εδώ και πολύ καιρό»

Πριν από χρόνια είχα γράψει για τον μεγαλύτερο μύθο στα ταξίδια. Σε αυτό εξήγησα ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό στο να μην θέλεις να ταξιδέψεις. Επίσης, πρότεινα ότι προσωπικά δεν θα κουραζόμουν ποτέ, οπότε με έκπληξη διαπιστώνω κάτι διαφορετικό.

Η λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι να ξαναβρεθούμε στους δρόμους. Δεν νομίζω ότι θα είναι τόσο αβίαστο όσο θα ήθελα. Είμαι βέβαιος ότι θα παλέψω χωρίς τις ανέσεις μου και τολμώ να πω ότι οι άλλοι επιβάτες θα με ενοχλήσουν περισσότερο από το συνηθισμένο με τα ξαπλωμένα καθίσματα, το δυνατό μάσημα και το χτύπημα, αλλά δεδομένου ότι τα ταξίδια έχουν παίξει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή μου γεμάτη και γεμάτη ζωή, νομίζω ότι θα μάθω να το αντιμετωπίζω ξανά.

Τα λέμε εκεί έξω.

old="">

Δήλωση αποστολής: Atlas & Boots

      .