Stone Rangers: rijden in Cappadocia

Stone Rangers: rijden in Cappadocia

In zijn memoires uit 2009 herinnert journalist Sathnam Sanghera zich een datum met een Sikh -meisje dat de subtiliteiten van de filmpolitie Academy in detail beschrijft.

Sathnam vraagt ​​hoe ze zich zoveel over de film kan herinneren en ze antwoordt: "Aziatisch meisje. Er kwam niet veel uit in de jaren tachtig."

Ik lachte omdat haar grap mijn vroege jaren als een Aziatisch meisje in Groot -Brittannië zo perfect betrapte. Hoewel ik werd geboren en opgegroeid in Londen, leefde ik (en wreef), onder een uitgebreide straf, strikte regels die reguleerden wat ik droeg, wat ik toen ging, waar ik ging, wie ik zag en wanneer ik thuis zou zijn na een schooldag/universiteit.

Ik zal je nu vertellen om te proberen de kleine momenten van verbazingwekkende momenten te reproduceren die me vaak ontmoeten als ik hier reis-omdat ik hier, in cowboy-bea, op een paard ben, door het stoffige landschap van Kappadokia rijdt en de beste manier is het gevoel.

alt = ""> Atlas & Boots

Misschien hou ik zoveel van paarden - niet omdat ze mooi of zachtaardig of rustgevend zijn, maar omdat ze bevrijdend zijn.

Ik denk aan ironie, als een saffraan, mijn paard voor de halfdagrit, de teugels. Het is sterk en gezond en goed onderhouden, wat een goed teken is dat we het juiste bedrijf hebben gekozen.

Onze leider van Kirkit Voyage, Zcan, is nauwelijks ouder dan tieners, maar hij heeft zijn hele leven te maken met paarden en toont hetzelfde geduld en sereniteit dat ik heb gezien bij andere ervaren renners.

Vandaag is het alleen hij, ik en Peter. Toerisme heeft Turkije opgebroken en de douane is moeilijk om door het land te komen.

Ik klim op saffraan, stiekem tevreden met mijn genade. Ik zeg niet Zcan dat het pas na maanden van lessen in 2011 zal komen.

alt = ""> Atlas & Boots

We gingen op weg naar onze middagrit door de tuinen en wijngaarden boven het dorp Avanos. Na een ballontrip in Cappadocië en enkele dagen wandelen in Cappadocië, zijn we verheugd om een ​​ander deel van de regio te zien. We slingeren over onverharde paden over zachte heuvels die niet helemaal weelderig zijn, maar bieden het eerste kleine groen dat we dagenlang hebben gezien.

Locals stoppen in hun tuinen om ons te bekijken en te zwaaien of om groeten met zCan uit te wisselen terwijl we voorbij draaien. Saffran is brutaal en duikt altijd diep om gras en struik te knabbelen. Wanneer haar plotselinge teugels me bijna naar beneden haalt, word ik strenger en begin ik ze preventief te houden van verleiding.

alt = ""> Atlas & Boots

Ze is een oude professional die meesterlijk steile gradiënten op en neer manoeuvreerde. Bij sommige gelegenheden leun ik achterover om haar te helpen de balans te behouden terwijl ik door een bijzonder lastig gedeelte navigeert. Het heeft nauwelijks mijn hulp nodig en blijkt robuust en behendig te zijn.

We bereiken de Red River (Kızılırmak River) en nemen een pauze om te genieten van het uitzicht over de vallei. Al snel ontdekken we een gezicht dat ons beiden verrast: een met sneeuw bedekte berg die in de verte uitsteekt -het laatste wat we hadden verwacht in het woestijnachtige landschap van Kappadocië.

alt = ""> Atlas & Boots

Zcan vertelt ons dat het de berg van Erciyes is, een enorme verdwaalde vulkaan die staat op 3.916 m (12.848 ft). Het is de hoogste berg in centraal Anatolië en biedt een aantal wintersporten met meer dan 12 km skihellingen. Het lijkt erop dat Turkije het echt allemaal heeft.

We rijden een uur lang langs de rivier voordat we de weg terug beginnen. Op dit punt zien verschillende honden onze paarden. Ze rennen en beginnen te knabbelen aan de achterpoten van Safran. Ik ben plotseling nerveus; Alleen de dag voordat ik kort een bijzonder wilde hond vermeed en bang ben dat de paarden geschrokken zijn.

alt = ""> Atlas & Boots

Peter, die van honden houdt, probeert me ervan te overtuigen dat ze speels waren. Ik heb stilzwijgend nog een zwarte plek in mijn lijst "Redenen om een ​​hond te krijgen" geplaatst.

alt = ""> Atlas & Boots

De rest van de reis is vredig. Zcan vertelt ons over het leven in de regio. Hij informeert zijn plannen en ambities en vertelt ons dat hij binnenkort de informatica gaat studeren. Het zal een ander leven zijn, vertelt hij ons, deels in hoop, deels in rouw.

Dan lacht hij. "Wil je sneller rijden?" vraagt ​​hij. Ik antwoord zijn glimlach. 'Altijd.'

Terwijl we snelheid in beslag nemen, geniet ik van de wind, de sensatie en het gevoel van volledige vrijheid. Niet slecht voor een Aziatisch meisje, denk ik. Niet zo erg.

Rijden in Cappadocia: The Essentials

Wat: een halve dag in Cappadocië.

Waar: we verbleven in het Esbelli Evi Hotel in ürgüp, dat 10 ruime suites en vier standaard grotruimte biedt die de originele grotten gebruiken samen met traditionele gewelfde kamers gemaakt van uitgehouwen steen. Er zijn verschillende stenen terrassen met een breed uitzicht op het landschap van Kappadocië en de stad ürgüp - perfect voor een drankje in de late namiddag na een bewogen dag.

Wanneer: de beste tijd om te rijden in Cappadocia is lente (april tot midden -juni). De zomer kan ondraaglijk warm zijn, terwijl sneeuw in de winter kan vallen! De herfst (half september tot oktober) is ook een goede optie, maar de dagen zijn korter en de kans op regen is hoger.

Zoals: we boeken een halfdag rijtour in Cappadocië (60 EUR / 68 USD per persoon) op Kirkit Voyage, de pioniers van rijden in Cappadocië. Kirkit heeft bijna 40 paarden die worden verzorgd door een team van professionals die duidelijk van hun werk houden.

Onze paarden waren kalm en zeker op het moeilijke terrein en onze gids was zeer ervaren en attent. We waren uitgerust met zadeltassen, halve hoofdstukken en helmen en op elk gewenst moment duidelijk geïnstrueerd.

Kirkit biedt een aantal opties, van een korte reis op zonsondergang tot enkele dagen touren door het gebied. Bekijk je rijtours en stuur een e -mail naar avanos@kirkit.com voor meer informatie.

• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">
• alt = "">

Omdat we onafhankelijk op de weg waren, huurden we de zorg (35 USD per dag) voor de duur van onze reis, maar Kirkit kan indien nodig een pick -up van het hotel regelen.

Om Cappadocia te bereiken, kunt u een trein of bus met hoge snelheid nemen. Hoge snelheid treinen combineren Istanbul met Ankara en Konya via Eskişehir. Vanuit Konya kunt u per bus of huurauto naar Kappadocië blijven (232 km; 4 uur). Meer informatie en boekingsopties zijn te vinden op de website van Turkse State Railway.

Een nachtbus vanuit Istanbul is de goedkoopste manier om naar Cappadocia te gaan voor ongeveer 85 TL ($ 30), maar het is een lange rit van 730 km (454 mijl) die 10-12 uur duurt. Verschillende bedrijven exploiteren nachtbussen, waaronder Metro Turizm en Nevşehir Seyahat.

Er zijn binnenlandse vluchten tussen Istanbul en Nevşehir Kapadokya (NAV) Airport. We hebben $ 50 betaald voor een eenvoudige vlucht terug naar Istanbul. Ataturk Airport in Istanbul is internationaal en heeft connecties met een aantal binnenlandse doelen overal Turkije. Boek via Skyscanner om de beste prijzen te krijgen voor internationale en binnenlandse vluchten.

alt = ">

Lonely Planet Turkije is een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die de belangrijkste bezienswaardigheden willen verkennen en minder drukke wegen willen nemen.
.