Stone Rangers: Rijden in Cappadocië

Stone Rangers: Rijden in Cappadocië

In zijn memoires uit 2009 herinnert journalist Sathnam Sanghera zich een date met een Sikh-meisje, waarin de fijne kneepjes van de film Police Academy worden beschreven.

Sathnam vraagt ​​hoe ze zich zoveel van de film herinnert, en ze antwoordt: "Aziatisch meisje. Er is niet veel uitgekomen in de jaren '80."

Ik lachte omdat haar grap mijn vroege jaren als Aziatisch meisje in Groot-Brittannië zo perfect weergaf. Ondanks dat ik in Londen ben geboren en getogen, leefde (en irriteerde) ik onder een uitgebreide reeks strikte regels die bepaalden wat ik droeg, wat ik at, waar ik ging, wie ik zag en wanneer ik thuis zou zijn na een dag op school/hogeschool/universiteit.

Ik vertel je dit nu om te proberen de kleine momenten van verwondering over te brengen die me vaak overkomen als ik reis - want hier ben ik, in cowboylaarzen, op een paard, rijdend door het stoffige landschap van Cappadocië, en de beste manier om dat gevoel te beschrijven is vrijheid.

oud=““>Atlas & Laarzen

Misschien houd ik daarom zoveel van paarden. Niet omdat ze mooi, zachtaardig of rustgevend zijn, maar omdat ze bevrijdend zijn.

Ik overweeg de ironie als Safran, mijn paard voor de rit van een halve dag, de teugels in handen neemt. Ze is sterk en gezond en wordt goed verzorgd, wat een goed teken is dat we voor het juiste bedrijf hebben gekozen.

Onze Kirkit Voyage-gids, Zcan, is nauwelijks tiener, maar hij is zijn hele leven al met paarden bezig en toont hetzelfde geduld en kalmte dat ik bij andere ervaren ruiters heb gezien.

Vandaag zijn het alleen hij, ik en Peter. Het toerisme in Turkije is ingestort en de douane is in het hele land moeilijk te verkrijgen.

Ik bestijg Saffron, heimelijk blij met mijn genade. Ik zeg niet tegen Zcan dat het pas komt na maanden lesgeven in 2011.

oud=““>Atlas & Laarzen

We vertrokken voor onze middagrit door de tuinen en wijngaarden boven het dorp Avanos. Na een ballonvaart in Cappadocië en een aantal dagen wandelen in Cappadocië, zijn we enthousiast om een ​​ander deel van de regio te zien. We slingeren over onverharde paden over glooiende heuvels die niet echt weelderig zijn, maar het eerste stukje groen bieden dat we in dagen hebben gezien.

De lokale bevolking stopt in hun tuinen om te kijken en te zwaaien of groeten uit te wisselen met Zcan terwijl we voorbij draven. Saffraan is brutaal en duikt altijd diep om aan gras en struiken te knabbelen. Als ik door haar plotselinge ruk aan de teugels bijna met mijn hoofd voorover val, word ik strenger en begin ik haar preventief te distantiëren van de verleiding.

oud=““>Atlas & Laarzen

Ze is een oude professional en manoeuvreert meesterlijk steile hellingen op en af. Een paar keer leun ik achterover om haar te helpen haar evenwicht te bewaren terwijl ze door een bijzonder lastig gedeelte navigeert. Ze heeft mijn hulp nauwelijks nodig en blijkt robuust en wendbaar te zijn.

We bereiken de Rode Rivier (Kızılırmak-rivier) en nemen een pauze om van het uitzicht over de vallei te genieten. We ontdekken al snel een aanblik die ons allebei verrast: in de verte doemt een met sneeuw bedekte berg op - het laatste wat we hadden verwacht in het woestijnachtige landschap van Cappadocië.

oud=““>Atlas & Laarzen

Zcan vertelt ons dat het de berg Erciyes is, een enorme stratovulkaan op een hoogte van 3.916 m (12.848 ft). Het is de hoogste berg in Centraal-Anatolië en biedt een scala aan wintersporten met meer dan 12 km aan skipistes. Het lijkt erop dat Turkije echt alles heeft.

We rijden een uur langs de rivier voordat we teruggaan. Op dit punt zien verschillende honden onze paarden. Ze rennen naar boven en beginnen aan de achterpoten van Saffron te knabbelen. Ik ben plotseling zenuwachtig; De dag ervoor ontweek ik ternauwernood een bijzonder wilde hond en was bang dat de paarden zouden schrikken.

oud=““>Atlas & Laarzen

Gelukkig blijft Zcan volkomen kalm en instrueert hij ons om de hoofden van de paarden omhoog te houden, zodat ze de honden niet zien. Ik pak Safran steviger aan de teugels vast en ze draaft eigenlijk rustig verder. Op een gegeven moment worden de honden moe en laten ze ons met rust. Ik slaak een zucht van verlichting.

Peter, die van honden houdt, probeert mij ervan te overtuigen dat ze speels waren. Ik voegde stilletjes nog een zwarte markering toe aan mijn lijst met ‘redenen om geen hond te nemen’.

oud=““>Atlas & Laarzen

De rest van de reis verloopt rustig. Zcan vertelt ons over het leven in de regio. Hij deelt zijn plannen en ambities en vertelt dat hij binnenkort informatica gaat studeren. Het wordt een ander leven, vertelt hij ons, deels hoopvol, deels verdrietig.

Dan glimlacht hij. “Wil je sneller gaan?” vraagt ​​hij. Ik beantwoord zijn glimlach. ,Altijd.'

Naarmate we sneller gaan, geniet ik van de wind, de spanning en het gevoel van volledige vrijheid. Niet slecht voor een Aziatisch meisje, denk ik. Helemaal niet slecht.

Rijden in Cappadocië: de essentie

Wat: Een halve dag paardrijden in Cappadocië.

Waar: We verbleven in het Esbelli Evi Hotel in Ürgüp, dat 10 ruime suites en vier standaard grotkamers biedt die gebruik maken van de originele grotten, samen met traditioneel gebeeldhouwde stenen gewelfde kamers. Er zijn verschillende stenen terrassen met weidse uitzichten op het Cappadocische platteland en de stad Ürgüp – perfect voor een drankje in de late namiddag na een dag vol ontdekkingen.

Wanneer: De beste tijd voor paardrijden in Cappadocië is de lente (april tot half juni). De zomer kan ondraaglijk heet zijn, terwijl de winter sneeuw kan veroorzaken! Het najaar (half september tot en met oktober) is ook een goede optie, maar dan zijn de dagen korter en is de kans op regen groter.

Hoe: We boekten een paardrijtocht van een halve dag in Cappadocië (60 EUR / 68 USD per persoon) bij Kirkit Voyage, de pioniers van paardrijden in Cappadocië. Kirkit heeft bijna 40 paarden die worden verzorgd door een team van professionals die duidelijk liefde voor hun werk hebben.

Onze paarden waren kalm en stabiel, zelfs op moeilijk terrein, en onze gids was zeer ervaren en attent. We waren uitgerust met zadeltassen, chaps en helmen en kregen te allen tijde duidelijke instructies.

Kirkit biedt een scala aan opties, van een korte cruise bij zonsondergang tot meerdaagse tochten door de omgeving. Bekijk hun paardrijtochten en stuur een e-mail naar avanos@kirkit.com voor meer informatie.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Omdat we zelfstandig reisden, hebben we assistentie ingehuurd voor de duur van onze reis ($ 35 per dag), maar Kirkit kan indien nodig het ophalen van het hotel regelen.

Om Cappadocië te bereiken, kunt u een hogesnelheidstrein of bus nemen. Hogesnelheidstreinen verbinden Istanbul via Eskişehir met Ankara en Konya. Vanuit Konya kun je met de bus of huurauto verder naar Cappadocië (232 km; 4 uur). Meer informatie en boekingsmogelijkheden vindt u op de website van de Turkse staatsspoorwegen.

Een nachtbus vanuit Istanbul is de goedkoopste manier om Cappadocië te bereiken voor ongeveer 85 TL (30 USD), maar het is een lange reis van 730 km (454 mijl) die 10-12 uur duurt. Verschillende bedrijven exploiteren nachtbussen, waaronder Metro Turizm en Nevşehir Seyahat.

Er zijn binnenlandse vluchten tussen Istanbul en Nevşehir Kapadokya Airport (NAV). We betaalden $ 50 voor een enkele vlucht terug naar Istanbul. Ataturk Airport in Istanbul is internationaal en heeft verbindingen met een aantal binnenlandse bestemmingen in heel Turkije. Boek via Skyscanner om de beste prijzen te krijgen voor internationale en binnenlandse vluchten.

oud=““>

Lonely Planet Turkije is een uitgebreide reisgids voor het land, ideaal voor degenen die zowel de topattracties willen verkennen als de minder bereisde wegen willen bewandelen.
.