Ter verdediging van de gids

Ter verdediging van de gids

Mijn collega pakt de twee reisgidsen op die verspreid op mijn bureau liggen. “Wil je deze meenemen?” Ik knik. ‘Worden ze niet te zwaar?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Peter zal ze dragen.’ “Je zou alles gewoon op TripAdvisor kunnen opzoeken.” “Ik geef de voorkeur aan gidsen.” Haar lippen krullen zich in een half verwarde, half minachtende blik. ‘Oké,’ zegt ze op een toon die doet vermoeden dat het helemaal niet oké is.

In tegenstelling tot mij heeft ze nog nooit een reisgids gekocht - een trend die niet alleen lijkt toe te nemen om praktische redenen zoals die van haar (gemakkelijkere, goedkopere en actuelere inhoud online), maar ook om oppervlakkige redenen. In een groot deel van de reispers is ‘niet in de gids’ een luie afkorting geworden voor authenticiteit. Artikelen en blogs maken denigrerende verwijzingen naar ‘met gids beladen’ toeristen, en voor veel reizigers is reizen zonder gids een ereteken geworden.

De waarheid is dat reisgidsen van onschatbare waarde zijn als je in een land bent waar je nog nooit bent geweest. Natuurlijk zullen er een aantal 'schapen' zijn die allemaal dezelfde bananenmilkshake eten in hetzelfde terras, omdat pagina 207 van hun gids voor Thailand hen dat opdraagt, maar dat betekent niet dat iedereen met een gids een conformist en een saaie is.

Hier zijn vijf redenen waarom ik mijn reisgids niet snel zal weggooien.

1. Ze weet meer dan de reispers

Reisblogs en reisverhalen in kranten praten graag over plaatsen die ‘niet in de reisgids staan’, maar in werkelijkheid staat het meeste van wat ze behandelen wel in de reisgids. Neem de serie ‘Beyond the Guidebook’ van National Geographic. Vandaag heb ik de 12 bestemmingen op de eerste pagina bekeken: Acadia National Park in de VS, Zambia, Phnom Penh in Cambodja, de kust van Bohuslän in Zweden, Venetië in Italië, Cooperstown in New York, de Dolomieten in Italië, Minneapolis in de VS, Amsterdam in Nederland, Bonito in Brazilië, Helsinki in Finland en Berlijn in Duitsland. Op één na zijn ze allemaal (Arcadia National Park) opgenomen in de bijbehorende gids in onze collectie.

Vervolgens bekeek ik een van de samengestelde artikelen van de blog over de beste strandsteden in Amerika. Ook hier komen op één na alle van de 11 bestemmingen in onze Amerikaanse reisgids aan bod (namelijk Cayucos). Misschien is een toepasselijkere naam voor de blog Occasion Beyond the Guidebook.

Laten we nog een voorbeeld nemen: Darley Newman, de presentator, schrijver en producent van de met een Emmy Award bekroonde serie Equitrekking, promoot haar show als plaatsen die je niet in reisgidsen zult vinden, en toch koos ze in dit interview uit 2012 het Turkse Cappadocië als de "onaangeboorde bestemming die mensen zouden moeten kennen" - dezelfde Cappadocië Lonely Planet die ook wel Turkije's meest interessante plek van het jaar 1973 wordt genoemd.

2. Het weet meer dan andere reizigers

In 2013 voerde Expedia een Twitter-chat uit waarin volgers werden gevraagd plaatsen aan te bevelen die buiten de gebaande paden lagen. Reisschrijver Robert Reid analyseerde drie pagina's met suggesties van aspirant-reisexperts en ontdekte dat een Lonely Planet-gids elke suggestie behandelde. Dat wil niet zeggen dat je nooit een magische, onbekende plek zult tegenkomen, maar het idee dat 'echte' reizigers meer weten dan de gids is misleidend en behoorlijk arrogant. Over het algemeen wonen schrijvers van reisgidsen in het land waarover ze schrijven en zullen ze er veel beter mee vertrouwd zijn dan een willekeurige man in een ondeugende bar.

3. Het weet meer dan (veel) locals

Dit punt is vaak controversieel, maar het is waar. Zou ik, een levenslange Londenaar, kunnen beweren mijn stad beter te kennen dan de persoon die er een boek over schreef? Nee. Ik zou een of twee goede restaurants kunnen aanbevelen die hier niet vermeld staan, maar als het gaat om de must-sees, zal een reisgids veel beter voldoen dan ik.

Wanneer ik onderweg ben, vraag ik altijd om aanbevelingen van de lokale bevolking, maar deze manier van doen kan het beste worden gebruikt in combinatie met een gids in plaats van als vervanging. Een reisgids sluit authentieke ervaringen niet standaard uit; Je hoeft alleen maar open te staan ​​voor andere informatiebronnen en deze te delen.

4. Het kan u geld besparen

Een reisgids vertelt je alle tips en trucs die je moet weten om je budget laag te houden. Of het nu gaat om een ​​goedkoop hostel in de kelder, een korting waar je nog niet van wist, of een goedkopere dag om een ​​attractie te bezoeken, een reisgids bevat een uitgebreide lijst met geldbesparende tips.

Eén advies is om het grootste deel van uw onderzoek van tevoren te doen. Als je van plan bent om meerdere eilanden in Vanuatu te bezoeken, zoals wij zullen doen, gebruik dan de gids om te zien of er een goedkope manier is om je te verplaatsen voordat je er bent. Hierdoor kunt u afspraken maken (bijvoorbeeld extra tijd, geld of vooraf reserveren) die u ter plaatse mogelijk niet kunt maken.

5. Het geeft je context

Ik waardeer crowdsourced-informatie zoals die van TripAdvisor, maar ik merk dat deze een diepere context mist. Blogposts en reisartikelen hebben simpelweg niet genoeg ruimte om echt in de geschiedenis en cultuur van een land te duiken. Ze geven je misschien een lijst met culturele do's en don'ts, maar ze gaan niet in op de genuanceerde redenen waarom bepaalde dingen niet acceptabel zijn.

Mijn favoriete onderdeel van een lange reis is het wegkruipen met een goede reisgids en het lezen over de verschillende drogredenen van een land: bijvoorbeeld het feit dat er op het eiland Tanna in Vanuatu een religieuze sekte bestaat die prins Philip als een goddelijk wezen aanbidt, of dat in Tadzjikistan de onbrow als een zeer aantrekkelijk kenmerk van een vrouw wordt beschouwd, of dat er in Nairobi een groep vrouwelijke prostituees is die resistent zijn geworden tegen aids. Dit is goud.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .