Paardrijden in Monteverde, Costa Rica

Paardrijden in Monteverde, Costa Rica

Rijden in Monteverde zorgt ervoor dat Kia een aantal zaken in Groot-Brittannië heroverweegt

Ik was sceptisch over het rijden in Monteverde. Mij ​​werd verteld dat we geen helmen zouden krijgen en dat de lokale gidsen geen Engels konden spreken. Dat laatste kon ik wel aan, maar het eerste was een probleem.

Ik heb mezelf in het verleden behoorlijk wat schade toegebracht door geen helm te dragen. Nadat ik in 2017 van mijn paard was gevallen, besloot ik nooit meer zonder te rijden. Toch wilde ik heel graag gaan paardrijden in Costa Rica, dus ging ik naar de manege om het zelf te bekijken.

Het bleek dat het lokale bedrijf van alle gemakken was voorzien en dat onze gids uitstekend Engels sprak. De service was zelfs zo professioneel dat toen twee leden van onze boeking te laat arriveerden, ons werd gevraagd zonder hen te vertrekken. Ze zouden worden toegewezen aan een andere leider.

oud=““>Atlas & LaarzenPaardrijden in Monteverde

Peter en ik gingen op pad, vergezeld door twee andere gasten van onze National Geographic Expeditie naar Costa Rica en onze lokale gids.

Het was geruststellend dat alle vier de chauffeurs ongeveer dezelfde vaardigheden hadden. Ik heb excursies meegemaakt waarbij ik veruit de sterkste renner was en omgekeerd de zwakste. In Monteverde hadden we allemaal al eerder gereden en waren we op ons gemak met paarden, maar niemand voelde zich overklast. Het zette een aangename toon voor onze twee uur durende rit.

Het tweede wat mij opviel was de enorme diversiteit van het landschap. Na mijn laatste rit (door het maanachtige landschap van Swakop, Namibië) was het verfrissend om door zoveel groen te rijden: fluwelige heuvels met weidse vergezichten, dichte bossen vol leven en open, zonovergoten vlaktes.

Soms mochten we draven. Mijn paard, Malibu, begon zelfs in galop te springen. Het herinnerde me eraan waarom ik van autorijden houd – het landschap, de spanning en vrijheid van de openbare weg – maar ook hoeveel ik nog moet leren.

Vertrouwen, techniek en etiquette spelen bij een rit van twee uur niet zo'n grote rol, maar zijn essentieel voor meerdaagse tochten zoals ik die wil proberen.

Ik ben ondertussen in mijn zadel gaan zitten. We slingerden door bossen, spotten vogels en neusbeertjes en kwamen uit in een weiland. Er rees een regenboog op, bijna alsof hij daar was geplant. Natuurlijk namen we even pauze voor foto's.

oud=““>Atlas & LaarzenErgens onder de regenboog

Een luie schemering kwam dichterbij toen we langs velden met elegante bomen reden, afgetekend tegen een vlammende lucht. We baanden ons een weg over ansichtkaartheuvels en stopten toen om naar de zonsondergang te kijken, terwijl onze paarden net zo geabsorbeerd leken als wij.

Toen onze middag rijden in Monteverde ten einde liep, wist ik dat er een zaadje was gezaaid. Ik herinnerde me hoe graag ik wilde leren rijden: zelfverzekerd galopperen, vloeiender en gecontroleerder zijn, problemen identificeren en snel oplossen, en uiteindelijk alleen rijden.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Goed leren rijden is al heel lang een doel van mij, maar ik heb het uitgesteld om te wachten op meer tijd en geld. Deze planken zijn enigszins overschaduwd door onze frequente reizen. De pure activiteit op straat maskeert het feit dat ik thuis weinig soortgelijke bezigheden heb.

Met dit in gedachten heb ik een reeks cursussen geboekt - mijn eerste sinds 2011, toen ik voor het eerst leerde rijden in Londen. Zoals het gezegde luidt: de manier waarop we onze dagen doorbrengen, is natuurlijk ook de manier waarop we ons leven doorbrengen, en ik wil mijn hele leven niet wachten.

Dat is geen slechte les voor twee uur rijden.

Paardrijden in Monteverde: de essentie

Wat: Paardrijden in Monteverde als onderdeel van een 9-daagse National Geographic Expeditie naar Costa Rica.

Waar: We verbleven in een reeks middenklasse hotels, van het weelderige terrein en de comfortabele kamers in Arenal Manoa in La Fortuna tot eenvoudigere accommodaties in berghutstijl in Hotel Heliconia in Monteverde en zelfs zeecontainers die werden omgebouwd tot kamers in El Faro bij Manuel Antonio.

Wanneer: De beste tijd om naar Costa Rica te reizen is het droge seizoen van december tot april. Dankzij de vele zonneschijn is het een ideale tijd om zowel de boomtoppen als de kust te verkennen. Dit is echter hoogseizoen, dus verwacht meer toeristen en hogere prijzen. Het laagseizoen van mei tot juli en november is ook een goed moment om te bezoeken. Het regent meer, maar het is rustiger en de bossen van Costa Rica barsten van de bladeren.

Hoe: Paardrijden in Monteverde kan geboekt worden bij Caballeriza El Rodeo: +506 2645 5764 / +506 2645 6306; $ 45 per persoon voor een rit van twee uur.

We boekten onze reis op onze 9-daagse National Geographic-expeditie naar Costa Rica via de Chief Experience Officer (CEO).

De tour kost vanaf £ 1.199 en omvat een CEO, alle accommodatie, vervoer tussen bestemmingen, alle ontbijten, enkele maaltijden en talloze activiteiten, waaronder een begeleide natuurwandeling in het Santa Elena Cloud Forest Reserve, het leren maken van Doña Mara-tortilla's bij haar ouderlijk huis en een rondleiding door de koffiecoöperatie Mi Cafecito.

De tour is geclassificeerd als een National Geographic Journey, uitgevoerd in samenwerking met G Adventures. Luxere opties zijn beschikbaar onder de namen Luxury Eco Lodges, Private Tours, Private Jet Expeditions, Expedition Cruises, River Cruises en Tours With An Expert.

Voor meer informatie of boekingen bel 0800 440 2551 of boek online.

Wij vlogen met British Airways naar Costa Rica. Boek vluchten tegen de beste prijzen via Skyscanner.

oud=““>

Openbaarmaking: we reisden naar Costa Rica met steun van National Geographic Expeditions. Alle publicaties zeggen dit, maar we kunnen echt geen positieve berichtgeving garanderen. We zeggen wat we denken – goed en slecht – zodat u weloverwogen beslissingen kunt nemen met eerlijk advies. .