IJzerzenuw: Via Ferrata in de Catalaanse Pyreneeën

IJzerzenuw: Via Ferrata in de Catalaanse Pyreneeën

Onze reis naar Catalonië begint met een via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën die mijn zenuwen, kracht en flexibiliteit op de proef stelt

Ik leun uit de rotswand en hoewel ik op drie verschillende plaatsen vastzit, klopt mijn hart zenuwachtig als ik naar de grond kijk. Ik zit er maar een paar meter boven, maar aan een ijzeren sport hangen en in de afgrond leunen gaat in tegen mijn natuurlijke instincten.

Jordi, onze ervaren gids van Outdoor Adventour, zegt dat ik verder naar buiten moet leunen. ‘Je moet weten dat als je dat daarboven moet doen, je hier beneden veilig bent.’

“Daarboven” zijn 200 meter aan ruige kliffen, onderbroken door ijzeren sporten die in de rots zijn geschroefd. Samen vormen de sporten onze via ferrata of ‘ijzeren pad’ langs de Tossal de Miravet nabij Pont de Suert in de Pyreneeën van Lleida in Catalonië.

alt=“Via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën 10″>Atlas & LaarzenTossal de Miravet in de Catalaanse Pyreneeën

Via ferrata's werden voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw door boeren in de Europese Alpen om dorpen met hoger gelegen weilanden te verbinden, en werden later door soldaten in de Eerste Wereldoorlog gebruikt om toegang te krijgen tot toppen voor observatieposten en veldkanonnen.

Tegenwoordig wordt de via ferrata gebruikt voor ontspanning en daarom bungel ik aan de muur van de Tossal de Miravet in de Catalaanse Pyreneeën.

Uitgenodigd voor de regio als onderdeel van een ‘mysteriereis’, had ik tot enkele minuten voor de klim geen idee dat ik via ferrata’s zou uitproberen. Ik was mentaal niet voorbereid, maar wilde het echt proberen.

Peter, die een paar maanden eerder de via ferrata van Queenstown had gedaan, vroeg of ik zenuwachtig was. Ik was vol bravoure en had er echt vertrouwen in dat via ferrata's in de Catalaanse Pyreneeën zouden verbleken in vergelijking met de 130 meter hoge Nevis Bungy of de sprong uit een vliegtuig op 16.000 meter hoogte. Ik heb geen hoogtevrees en ben relatief wendbaar, dus ik dacht dat dit leuk en niet te moeilijk zou zijn.

alt=“Peter blijkt een pro te zijn op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën”>Atlas & LaarzenPeter bewijst een professional te zijn op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën

Mijn eerste uitdaging was het beheersen van de karabijnhaken die ons op onze plaats hielden. Zoals ik schreef in Rijden in Montenegro, heb ik onverklaarbare problemen met meters, sluitingen, ritsen, gespen, knopen en sloten. Op een via ferrata moeten klimmers twee karabijnhaken bevestigen aan een staalkabel die evenwijdig loopt aan de ijzeren sporten, en ze van het ene stuk touw naar het andere wisselen naarmate ze hoger komen.

Een derde karabijnhaak kan aan de sport zelf worden bevestigd als ze naar buiten moeten leunen - zoals ik nu doe. Jordi zegt dat ik in mijn handen moet klappen om er zeker van te zijn dat ik veilig naar buiten leun. Dat doe ik en hij grijnst, de eerste aanwijzing voor zijn voorliefde voor kattenkwaad.

We gingen serieus op pad: eerst Jordi, daarna Naomi (onze metgezel van het VVV-kantoor), dan Peter en ten slotte ik. Ik ben blij om te zien dat Naomi langzamer is dan ik. (Sorry Naomi, maar niemand is graag de zwakste schakel!) Jordi helpt haar, waardoor ik de tijd heb om zonder schaamte te klimmen. Via ferrata's zijn niet bijzonder sierlijk voor beginners.

We gaan hoger langs de eerste van drie muren en ik gebruik mijn kracht, behendigheid en kalmte om verder omhoog te komen. Ik ben me er volledig van bewust dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen veiligheid, wat dit heel anders maakt dan bungee- of parachutespringen. Met deze werkzaamheden bent u nooit uit handen van een deskundige. Een paar misstappen hier kunnen me ten val brengen, en hoewel mijn rationele brein weet dat ik volkomen veilig ben, begint mijn linkerbeen op een gegeven moment ongecontroleerd te trillen. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt en ik weet dat ik bang moet zijn. Het heeft een vreemde, academische kwaliteit en een ver verwijderd deel van mij denkt: "Huh, dus zo is het."

alt=“Ik blijf me concentreren op via ferrata’s in de Catalaanse Pyreneeën”>Atlas & LaarzenBlijf gefocust

Ik zet me schrap tegen de ijzeren sport en haal een paar keer diep adem om mezelf te stabiliseren. Het gaat eigenlijk alleen maar omhoog. Ik weet nog dat kinderen vanaf 14 jaar de via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën mogen beklimmen, dus zo moeilijk kan het eigenlijk niet zijn.

Ik negeer het gevoel zo blootgesteld te zijn en ga verder. Al snel bereiken we ons eerste plateau en Naomi en ik zakken van opluchting in elkaar. Dit is echt iets anders. Noch Peter, noch Jordi geloven mij als ik zeg dat dit enger is dan Bungy.

We nemen even de tijd om te genieten van het uitzicht op de Boi-vallei, de Pont de Suert en de rivier de Noguera Ribagorçana. Oh, het uitstel is van voorbijgaande aard en binnenkort zal het opnieuw beginnen.

alt="Geniet van onze pauze op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën">Atlas & LaarzenGeniet van een pauze op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën

We klimmen hoger en beginnen gedeelten aan te pakken met grote openingen tussen de sporten, niet bepaald ideaal voor iemand die nauwelijks 1,80 meter lang is. Al snel bereiken we een “Nepali bridge”, een kabel die over een afgrond is gespannen en die we te voet moeten oversteken.

De brug betreden is wild en spannend. Maar terwijl het touw zwaait, besef ik dat het op de een of andere manier minder eng is dan de via ferrata zelf. Misschien komt het omdat ik geen karabijnhaken hoef te wisselen, waardoor ik me veiliger voel. Natuurlijk zou het nog steeds verschrikkelijk zijn om je evenwicht te verliezen. Ik kan me niet voorstellen wat 100 meter boven de grond bungelen met je zelfvertrouwen doet.

alt=“Een Nepalese brug oversteken op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën”>Atlas & LaarzenEen hangbrug oversteken

Als ik het midden van de brug bereik, begint Jordi, onze nar, met zijn voet aan het touw te zwaaien. Ik ben verbaasd maar ook geamuseerd en dreig hem te slaan als ik veilig ben. Ik merk dat hij niet hetzelfde doet bij Naomi, dus ik denk graag dat hij kan beoordelen wie zijn komedie aankan en wie niet.

Al snel bereiken we een tweede hangbrug. We steken deze snel over, maar op het einde is er een scherpe bocht en moet Jordi mij praktisch de hoek om trekken. Even verderop laat Peter zijn lensdop boven mij vallen en landt op een heuvelrug meters onder mijn voeten. Ik stap af, stop het in mijn shirt, klim weer overeind en overhandig het aan hem. Ik voel me dichter bij James Bond dan ooit tevoren.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Atlas & Laarzen

Al snel bereiken we een tweede plateau. Jordi zegt dat we relatief langzaam voortbewegen en vraagt ​​of we het willen opgeven of de laatste rotswand willen proberen. Hij legt uit dat de laatste muur de vreemde ineenstorting heeft ondergaan en dat de ijzeren sporten nog minder en verder uit elkaar staan.

Naomi en ik kijken elkaar aan en dan weer naar Jordi. ‘We zijn blij dat we kunnen stoppen’, zeggen we in koor en opgelucht.

alt=“Finish op onze via ferrata in de Catalaanse Pyreneeën”>Atlas & LaarzenIedereen lacht bij de finish

Via ferrata’s in de Catalaanse Pyreneeën vond ik lastig, niet alleen omdat ik grotendeels verantwoordelijk was voor mijn eigen veiligheid, maar ook vanwege de duur van de activiteit. Bij een skydive of bungeejump verzamel je je moed en maak je een sprong en is de ervaring in een paar minuten voorbij. Met via ferrata heb je een lange en gespannen activiteit met een extreem hoge intensiteit.

Nu ik het heb gedaan, wil ik het natuurlijk opnieuw doen. Ik zie dat het ontzettend leuk was en heb er spijt van dat ik de route niet heb volbracht. Er is uiteraard maar één manier om hiermee om te gaan en dat is terugkeren naar de Catalaanse Pyreneeën.

Via ferratas in de Catalaanse Pyreneeën: de essentie

Wat: Via ferrata bij Tossal de Miravet in de Catalaanse Pyreneeën.

• Länge: Klettersteig 420 m, insgesamt 2,8 km
• Höhenmeter: Klettersteig 200m, insgesamt 280m
• Dauer: Klettersteig 2-3 Stunden, plus 20 Minuten Ein- und 40 Minuten Ausstieg
• Schwierigkeit: Mittel

Waar: We verbleven in Hotel L'Aüt in Erill la Vall, op 20 minuten rijden van het via ferrata-ontmoetingspunt ECEM Escola de Muntanya.

Hotel L'Aüt is een gezellig hotel in het middeleeuwse dorp Erill la Vall in de Boi-vallei. Het charmante stenen gebouw staat tegenover Santa Eulàlia d'Erill la Vall, een van de beroemde Romaanse kerken in de omgeving.

• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>
• alt=““>

Hotel L'Aüt

De kamers zijn typerend voor gezellige berghutten, met houten luiken, schuine plafonds en weinig licht die een uitgesproken gezellige sfeer creëren.

Het hotel beschikt over een terras, een woonkamer en een eigen restaurant waar een selectie heerlijke lokale gerechten wordt geserveerd, ideaal voor een diner gevolgd door een wandeling door de pittoreske dorpsstraten.

Wanneer: Via Ferrata in de Catalaanse Pyreneeën is beschikbaar van mei tot oktober.

Hoe: Via ferratas in de Catalaanse Pyreneeën worden aangeboden door Outdoor Adventour, een lokaal bedrijf gerund door de charismatische CEO Pepo, met de steun van een team van zeer ervaren gidsen, waaronder Jordi, Edu en Marc, die uitstekend voor ons hebben gezorgd tijdens onze tijd in Catalonië.

Neem contact op met het team via de website, per e-mail op info@outdooradventour.com of telefonisch op +34 973 043 409 / +34 654 093 295 om activiteiten te boeken en transfers te regelen.

We vlogen naar de luchthaven Barcelona-El Prat (BCN), die goede verbindingen heeft met de rest van Catalonië. Boek vluchten tegen de beste prijzen via Skyscanner.

oud=““>

Openbaarmaking: we reisden naar Catalonië met de steun van het Catalaanse toeristenbureau. Alle publicaties zeggen dit, maar we kunnen echt geen positieve berichtgeving garanderen. We zeggen wat we denken – goed en slecht – zodat u weloverwogen beslissingen kunt nemen met eerlijk advies.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .