Donkere geschiedenis: stadsrondleiding toont het naziverleden van Burgkunstadt

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Max Konrad leidt een historische rondleiding door Burgkunstadt om informatie te geven over de nazi-dictatuur en het lot van de Joodse burgers.

Max Konrad führt einen historischen Rundgang durch Burgkunstadt, um über die Nazi-Diktatur und das Schicksal der jüdischen Bürger zu informieren.
Max Konrad leidt een historische rondleiding door Burgkunstadt om informatie te geven over de nazi-dictatuur en het lot van de Joodse burgers.

Donkere geschiedenis: stadsrondleiding toont het naziverleden van Burgkunstadt

Een jonge man, Max Konrad, leidde onlangs een groep van ongeveer dertig burgers door Burgkunstadt om informatie te verstrekken over de donkere tijden van de nazi-dictatuur. Konrad, een van de vier vrijwillige stadsgidsen, bood de deelnemers op zes tot zeven stations een historische rondleiding aan die het verleden van de stad en haar inwoners belichtte. De indrukwekkende wandeling leverde veel informatie en verhalen op over de ingrijpende gebeurtenissen die de stad vormden.

De geschiedenis van Burgkunstadt toonde een stad in rep en roer na de Eerste Wereldoorlog en de gevolgen van de economische crisis in de Weimarrepubliek. In 1928 werd de Bahnhofstrasse geplaveid en in 1930 werd het eerste afvalinzamelingssysteem geïntroduceerd. Het politieke landschap veranderde drastisch toen Adolf Hitler op 30 januari 1933 tot kanselier werd benoemd. Dit leidde tot het ontslag van burgemeester Hans Agath en de benoeming van Dr. Leo Feuersinger en tien NSDAP-gemeenteraadsleden.

Joods leven in Burgkunstadt

Het joodse leven speelt een centrale rol in de geschiedenis van de stad. In 1851 werd aan de Feuerweg 19 een Joodse school opgericht, die tot november 1938 in bedrijf was. Het lot van de Joodse burgers eindigde tragisch toen Ignaz Steinbock op 24 februari 1942 werd gedeporteerd en vermoord. Van de 53 Joodse burgers die in 1933 nog in Burgkunstadt woonden, stonden er in 1939 nog maar 32 ingeschreven, en in 1942 was dat aantal gedaald tot 13. Velen van hen werden bedreigd door een menigte die de stad verwoestte tijdens de pogromnacht van 1938.

De stad kocht de synagoge en de joodse begraafplaats op 10 november 1938 voor 1.000 Reichsmark in plaats van ze in brand te steken. Nevertheless, the remaining Jewish families suffered terrible reprisals. Ook de familie Banemann, die in 1939 emigreerde, werd door deze maatregelen getroffen. Stadshistoricus Rudi Fetzer sprak onlangs over de deportatie van de laatste Joodse burgers uit Burgkunstadt, die plaatsvond in 1942, in een lezing ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van deze verschrikkelijke gebeurtenissen. Fetzer herinnerde zich dat hij opgroeide in de voormalige Joodse wijk en maakte melding van een emotioneel bezoek van de zoon van een Joodse schoenenfabrikant die het graf van zijn voorouders wilde bezoeken.

Economische omstandigheden en hun gevolgen

De economische situatie in Burgkunstadt werd sterk beïnvloed door de nazi-dictatuur. Friedrich Baur richtte in 1925 Baur Versand op, die in 1936 een nieuw gebouw bouwde en in 1938 de schoenenfabriek Iglauer overnam. De nationaal-socialisten beperkten de postorderverkoop, wat leidde tot een daling van het aantal werknemers. Een rijke opdrachtgever, de schoenenfabriek Püls, produceerde op zijn best 5.000 paar schoenen per dag.

In de Tweede Wereldoorlog stierven 242 inwoners van de Burgkunstadt, wat overeenkomt met 10% van de bevolking, en werden alle joden die niet konden emigreren vermoord. De onvoorstelbare omstandigheden tijdens de deportatie van de Joodse burgers, die met een speciale trein naar Krasnystaw in Polen werden gebracht, werden gekenmerkt door onmenselijke omstandigheden en een reis van 66 uur zonder toiletten of drinkwater. De deportatie van tien Joden, onder wie de vijfjarige Hans-Peter Steinbock, vond plaats op 24 april 1942.

Overall, the tour, which lasts about two hours, illuminates the numerous facets of Burgkunstadt's history and was perceived by the citizens as an important souvenir. De evenementen en lezingen versterken de herinnering aan de gebeurtenissen uit het verleden, die door de herinneringscultuur levend moeten worden gehouden.

Quellen: