Waarom ik eigenlijk het liefst met mijn vriendin op reis ga

Waarom ik eigenlijk het liefst met mijn vriendin op reis ga

Oké, dus ik moet hier heel voorzichtig zijn. Als ik het doel mis, loop ik het risico alle vrouwen te beledigen en als chauvinistisch varken te worden bestempeld. Bovendien zal ik Kia beledigen, en geloof me, Kia, wanneer boos deze beroemde uitspraken over geminachte vrouwen opnieuw worden gedefinieerd.

Laten we gaan.

Reizen met een vrouw, vooral je vriendin, is anders dan alleen reizen.

Totdat ik Kia ontmoette, wist ik eigenlijk alleen maar hoe ik alleen moest reizen. Bijna al mijn langere reizen waren alleen. Alleen zou ik alle voorzichtigheid overboord kunnen gooien en mijn plannen in een oogwenk kunnen veranderen. Nu we het er toch over hebben: ik zou de hoed kunnen dragen die Kia verbood (blijkbaar lijk ik daardoor op Michael Moore). Hoe dan ook, het punt was dat ik als enige verantwoordelijk was voor mezelf.

Een paar jaar voordat ik Kia ontmoette, maakte ik met een vriend een roadtrip door Europa. Ik heb een geweldige tijd gehad, maar heb tijdens de reis veel verantwoordelijkheid gedragen en met af en toe een drama te maken gehad. Op mijn volgende reis reisde ik alleen. Omdat ik jonger en aantoonbaar egoïstischer was, besloot ik dat alleen reizen meer voor mij was en dus werd er een zaadje gezaaid.

Vanaf dat moment reisde ik met een nogal arrogante (of roekeloze) houding. Met alleen mezelf en een handvol buitenlandse valuta op zak, zou ik er geen twee keer over nadenken om na een paar biertjes te veel door een donkere en verlaten straat in Nairobi te slenteren. Of over een stoffig pad rennen dat niet op de kaart staat aangegeven terwijl er nog maar een halve veldfles water over was toen de zon onderging. Ik wil graag midden in de nacht naar een nieuwe bestemming vertrekken zonder geboekte accommodatie. In het ergste geval zou ik de nacht op het perron doorbrengen.

Zoals ik al zei, dwaas.

Jaren later, toen ik de Europese roadtrip naar Kia noemde, zei ik met een oogrol: "Het was oké, maar een beetje zoals een reis met een vriend."

Het is begrijpelijk dat Kia behoorlijk verontwaardigd leek. Oh, dus een beetje onzin? zei ze, terwijl ze heerlijk een val zette. Natuurlijk heb ik ontslag genomen.

De waarheid is dat reizen met een vriendin anders is. Als ik in Kia rijd, heb ik het gevoel dat de verantwoordelijkheid voor de veiligheid grotendeels op mijn schouders rust, of dit nu wordt geleid door een gevoel van ouderwetse romantiek of misschien een vleugje chauvinisme. Ik moet haar beschermen en ervoor zorgen dat ze zich veilig voelt als we onderweg zijn. Als ik plannen maak – of het nu gaat om het kiezen van onze volgende bestemming, hoe we daar zullen komen of waar we zullen slapen – denk ik aan hun veiligheid en comfort.

Er zijn nog andere, kleinere dingen waar ik rekening mee moet houden. Dingen waar ik nooit aan zou denken als ik alleen zou reizen.

Ik heb de leiding over de insectenpatrouille (en er zijn veel insecten om te patrouilleren in de tropen!). Kia is klein, dus ik moet haar helpen met haar rugzak - ze noemt mij liefkozend haar Sherpa. Kia is iets minder geneigd haar tijd te besteden aan meerdaagse wandelingen over bergketens en dagen wildkamperen. Zij is blij als we warm water hebben, terwijl ik meestal blij ben zolang er water is.

alt="Mount Yasur-vulkaan">Atlas & LaarzenEen knuffel delen op de vulkaan Mount Yasur, Vanuatu

Het verrassende voor mij is dat reizen met Kia mij een veiliger en gelukkiger gevoel geeft in plaats van mijn vrijheid te beperken. Oké, dus tijdens een wandeling moet ik omkeren als de zon ondergaat of het aantal dagen dat we kamperen beperken, maar ik zou niets veranderen. De waarheid is dat ik eigenlijk het gelukkigst ben als ik met mijn vriendin reis. Ik wou dat ik Kia op al mijn reizen tot nu toe aan mijn zijde had gehad en alles met haar had gedeeld.

Afgezien van misschien winterbergbeklimmen. Ze is ondraaglijk als ze het koud heeft.

Missieverklaring: Atlas & Boots

      .